هنگامی که خون‌رسانی به سلول‌های سرطانی کم است، این سلول‌ها می‌توانند به جای گلوکز خون مولکول‌های لیپیدی را به عنوان سوخت استفاده کنند. این موضوع، توسط محققان در Karolinska Institutet، سوئد، در یک مطالعه منتشر شده در Cell Metabolism، در مدل‌های تومور حیوانی نشان داده شده است. این مکانیسم ممکن است توضیح دهد که چرا تومورها اغلب در برابر داروهای سرطانی که مانع تشکیل عروق خونی می‌شوند مقاومت نشان می‌دهند.
رشد و گسترش تومور بر آنژیوژنز وابسته است- فرآیند رشد عروق خونی جدیدی که سلول‌های سرطانی را با مواد مغذی و هورمون‌هایی مانند گلوکز (قند) تغذیه می‌کند. درمان با داروهای آنتی آنژیوژنتیک باعث کاهش تعداد عروق خونی در تومور و همچنین کاهش عرضه قند خون می‌شود. بسیاری از این داروها توسعه یافته و در حال حاضر برای درمان انواع مختلف سرطان در بیماران انسانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. با این حال، مزایای بالینی داروهای آنتی آنژیوژنتیک در بیماران مبتلا به سرطان به طور کلی کم است و سرطان‌ها اغلب در برابر داروها مقاومت می‌کنند، به خصوص انواع سرطانی که در نزدیکی با بافت چربی رشد می‌کنند مانند سرطان پستان، سرطان پانکراس، سرطان کبد و سرطان پروستات.
در یک همکاری بین دانشمندان ژاپنی و چینی، یک گروه تحقیقاتی در Karolinska Institutet در سوئد مکانیسم جدیدی را کشف کرده است که در آن سرطان‌ها می‌توانند به رغم دریافت درمان آنتی آنژیوژنتیک مقاومت کنند.
کاهش رگ‌های خونی تومور باعث کاهش اکسیژن در بافت‌های تومور می‌شود – یک فرایند به نام هیپوکسی. در پژوهش حاضر محققان نشان می‌دهند که هیپوکسی به عنوان یک محرک برای سلول‌های چربی اطراف یا درون بافت‌های تومور عمل می‌کند تا مولکول‌های انرژی لیپید اضافی ذخیره شده را تجزیه کنند . این مولکول‌های انرژی لیپید می‌توانند زمانی که کمبود خون برای گسترش بافت سرطانی وجود دارد مورد استفاده قرار گیرند.
Yihai Cao استاد گروه میکروب‌شناسی، تومور و سلول در Karolinska Institutet، که این مطالعه را هدایت کرد می‌گوید: ” بر اساس این مکانیسم، ترکیبی از داروهای ضد آنژیوژنتیک و داروهای مسدود کننده مسیرهای انرژی لیپید می‌تواند برای درمان سرطان‌ها موثرتر باشد. در مدل‌های تومور حیوانات، ما این مفهوم بسیار مهم را تایید کرده ایم و نشان داده‌ایم که درمان ترکیبی برای درمان سرطان برتر از مونوتراپی است.”
گروه پروفسور Cao در حال حاضر قصد دارد با شرکت‌های داروسازی و انکولوژیست‌های بالینی کار کند تا کشف کند که آیا چنین ترکیبی از درمان جدید، کیفیت زندگی و طول عمر بیماران سرطانی را بهبود می‌بخشد.
