آیا روش‌های نوین ایمنی درمانی می‌توانند با سرطان مقابله کنند؟

بعضی از سرطان‌ها عوامل نابودی خود را ایجاد می‌کنند. بعضی جهش‌ها که در سلولهای سرطانی در‌حال تقسیم تومور تجمع پیدا میکنند، باعث تحریک سیستم ایمنی به حمله به سرطان میشود. محققان، جدیدا پی‌برده‌اند که میزان‌ این نوع جهش‌ها میتواند معیاری برای پیش‌بینی موثر‌ بودن ایمن درمانی (immunotheraoy) بر‌ یک سرطان‌ باشد. یک تست جدید خون برای این بار ناشی از جهش‌های تومور (TMB: Tumor Mutational Burden) میتواند این یافته را به کمکی‌ برای راهنمایی روش درمان سرطان تبدیل کند

محققان سرطان تا‌کنون توانسته‌اند با توالی‌یابی یک‌سری از ژن‌های انتخابی درون یک‌ بافت نمونه‌گیری شده، مقدار TMB را اندازه‌گیری کنند؛ روشی که نشانگر قدرت پیش‌بینی قوی در آزمایش بر روی سرطان ریه بوده‌است. بعضی محققان سرطان هم‌اکنون از تست بافتی TMB در برخی از موارد خاص استفاده میکنند. ولی روش کمتر تهاجمی آزمایش خون که DNA تومور که وارد وارد سیستم گردش خون یک فرد شده‌است را آنالیز میکند میتواند TMB را در بیماران بسیاری که تست بافت در آنها ممکن نیست اندازه‌گیری کند. Nayer Rizvi اونکولوژیست مرکز پزشکی‌ دانشگاه کلمبیا میگوید:

ما شاهد استفاده بیشتر و بیشتر TMB خواهیم بود.

او می‌افزاید که این روش در حال حاضر بسیار زمان بر است برای آنکه بتواند به عنوان یک‌عمل روتین درمانی استفاده شود، و بعضی‌ از‌ محققان‌ در زمینه سرطان به کاربردی بودن نهایی این تست شک دارند.

تست‌هایی که بتوانند موثر بودن درمان بر پایه سیستم ایمنی را پیش بینی کنند به شدت مورد نیاز هستند، مخصوصاً برای مهار کننده های نقاط وارسی تقسیم سلولی که با رها کردن یک ترمز باعث حمله سلول های ایمنی به تومور میشود. از زمانی که سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) در سال ۲۰۱۴ اولین داروی آنتی بادی را تایید کرد، که یک پروتئین نقطه وارسی به نام PD-1 را هدف قرار میداد، این داروها روند درمان سرطان را متحول ساخته‌اند.

بیشتر بخوانید:

• ژاپنی‌ها اولین تست تشخیص سرطان از نمونه ادرار را آزمایش می کنند!
• تست خون ساده‌ای که هشت نوع سرطان را تشخیص می‌دهد
• بیوپسی مایع مرکب DNA و پروتئین، برای تشخیص زودهنگام سرطان پانکراس بهتر است

محقق انکولوژی دانشگاه کالفرنیا، Antoni Ribas، اشاره میکند که در ماه مه میلادی نصف بیماران سرطانی پذیرش شده در بیمارستان محل کار او، در ۶ ماه اخیر از این مهارکننده های نقاط وارسی استفاده میکردند. او میگوید «این شگفت آور است که ما این مقدار از این عامل ها استفاده میکنیم». پاسخ برخی از بیماران به این داروها قابل توجه است، اما بسیاری هیچ نفعی از این داروها نمیبرند، و برای بقیه بیماران این داروها هیچوقت تجویز نمیشوند. جز برای ۴‎٪ از بیماران که تومور های آنان دچار نقص اختصاصی ترمیم DNA هستند، پزشکان نمیتوانند با اطمینان تعیین کنند که کدام بیماران میتوانند نفعی از این داروها ببرند.

در اینجاست که تست های TMB وارد میشوند. اکثر تست‌ها تعداد جهش‌هایی را که باعث تغییر پروتئین در یک تومور میشود با توالی تعداد محدودی از ژن های DNA ی تومور تخمین میزنند. این تخمین نسبتا دقیق از تراکم تکه های‌پروتئین‌های جهش‌یافته که نئوآنتی‌ژن نامیده میشوند بر سطح سلول های سرطانی میباشد. چنین تکه‌هایی، کمکی‌به رشد تومور نمیکنند و فقط محصول جانبی تقسیم سلول بدون نقص تومور هستند. ولی آنها برای‌ سیستم ایمنی به شکل موجود خارجی دیده میشوند. و هرچه تعداد آنها (نئوآنتی‌ژنها) بیشتر باشد، احتمال اینکه درمان‌های بر‌پایه سیستم ایمنی، اندازه تومور را کاهش بدهند و آن را متوقف کنند، بیشتر است.

در تست سرطان ریه، که در ماه آوریل میلادی در دیدار سالانه‌ی موسسه تحقیقات سرطان آمریکا (AACR) در ایلینویز شیکاگو گزارش شده‌بود، محققان دریافتند که بار جهشی در بافت تومور پیشبینی میکند ،که برای بیماران دچار سرطان ریه ،ترکیب بازدارنده های نقاط وارسی ، موثر تر است یا شیمی درمانی.بیش از ۴۰ درصد از سرطانهای ریه نشاندهنده مقدار زیادی TMB بودند و بیماران با این تومورها ، به طور متوسط پاسخ بهتری به روش های درمانی برپایه‌ی سیستم ایمنی دادند. Rizvi میگوید تست فاز ۳ بر روی ۱۷۳۹ بیمار باید به تایید تست های بر اساس بافت از‌طرف FDA بینجامد ،که بوسیله Foundation Medicine، موسسه ای در در ماساچوست کمبریج، برای استفاده در سرطان ریه توسعه یافته بود.( در میانه ماه ژوئن، غول داروسازی سوئیسی،Roche، راضی به خرید این شرکت شد)

شواهد بیشتری در راستای ارزش پیش‌بینی کنندگی تست TMB در دیدار جامعه ی اونکولوژی‌آمریکا (ASCO) در‌شیکاگو در این ماه ظهور یافت.اونکولوژیست دانشگاه یو سی دیویس، David Gandara، آنالیز پس‌نگری از هفت تست مختلف از مهار کننده های نقاط وارسیِ Tecentriq در سرطان ریه و مثانه و‌ملانوما و تومور های دیگر گزارش داد. زمانیکه TMB بالا بوده، همانند روش تست بافتی ، پاسخ تومور به دارو دو برابر‌حالت عادی بوده. به گفته Gandara «آینده هم اکنون برای TMB است»

اما تست بافتی TMB به گفته David Rimm، آسیب‌شناس دانشکده Yale، بسیار گران‌ است و به بافت زیادی احتیاج دارد و استاندارد سازی نشده‌است. در یک آزمایش گزارش شده در دیدار AACR، پزشکان توانستند فقط از ۵۸‎٪ بیماران ، بافت توموری به مقدار کافی تهیه کنند. Rizvi اضافه میکند که کل پروسه میتواند تا ۳ هفته زمان ببرد، که برای بیمارانی که تازه تشخیص داده شده اند، زمان زیادیست .

تست خون TMB، باز هم ارائه شده توسط شرکت Foundatio Medicine، ممکن است به اندازه تست بافت برداری موثر باشد. در دیدار ASCO ، Vamsidhar Velcheti، از کلینیک Celeveland در اوهایو نتایج اولیه از نقطه نظر تست Tecentriq (یک مهار کننده نقاط وارسی ) در بیماران سرطانی ریه که آزمایش خون TMB داده‌بودند را گزارش کرد.دارو بیش از ۳۶‎٪ تومور ها را که بار جهشی بالایی داشتند، کوچک‌ کرد. در مقابل فقط ۶‎٪ از تومورها با TMB پایین را کوچک کرد. در بیماران با تومور‌های با TMB بالا، رشد دوباره سرطان ۳برابر بیشتر از بیماران با تومور های با TMB پایین زمان‌ برد
.
Hosein Borghaei،یک اونکولوژیست مرکز سرطان Fox Chase، در فیلادلفیا ، پنسیلوانیا، در دیدار اخطار داد که Velcheti فقط ۵۸ بیمار اول را گزارش داده که هرگونه نتیجه گیری قطعی را غیرممکن میکند. یک‌آزمایش با ۵۸۰ بیمار در راه است. Rimm موافق است که نتیجه اولیه بدست آمده نیاز به تایید دارند «آنها فقط در حال انجام مطالعات اولیه هستند، و میگویند ‘واو ! ببینید چه چیزی پیدا کرده‌ایم’ و آنچه پیدا کرده‌اند جالب است»

در ماه آوریل، FDA تست خون TMB را یک دستگاه پیشرفته خواند که شایستگی یک بازنگری با اولویت بالا را دارد. اما چه با آزمایش خون و چه با آزمایش بافت برداری، هنوز کامل مشخص نیست که TMB بتواند خروجی یا قطعیتی که بیمارتن و پزشکان‌میخواهند را به آنها بدهد. Rimm اشاره میکند که آزمایش ها هنوز نشان نداده‌اند که بیماران‌با TMB بالا، با درمان‌های بر پایه سیستم‌ایمنی، بیشتر زنده میمانند یا با شیمی‌درمانی. و Ribas پیش‌بینی میکند که TMB «فقط یک جزء» از ترکیب نشانگر های زیستی (بیومارکر) های آینده خواهد بود.