ایا امکان دارد که ما بتوانیم به مغز خود بگوییم که توانایی سیستم ایمنی را در مقابل تومورهای سرطانی افزایش دهد؟ محققان باور دارند که پاسخ مثبت است و آن را با مکانیسم دستکاری کردن سیستم پاداش دهی مغز عملی میدانند.
پروفسور اسیا رولز بیان میدارد:
در گذشته به به رابطه میان احساسات یک فرد و سرطان پی برده شده است، ولی بیشتر جنبه منفی احساسات مدنظر بود: نظیر افسردگی و استرس. به علاوه نقشه فیزیولوژیکی مکانیسم‌های عملکردی در درون مغز انسان نیز در دسترس نبود.
پروفسور رولز در دانشکده پزشکی راپاپورت واقع در انستیتو تکنولوژی Technion-Israel در شهر حیفا حضور دارد.
پروفسور و همکارانش در درک اینکه احساسات تراوشی در مغز انسان می‌تواند بر تومورهای سرطانی قراریافته در داخل بدن تاثیر بگذارد، به مشکل برخوردند.
در نظر گرفتن تاثیر منفی احساساتی نظیر استرس، اضطراب و افسردگی بر سیستم ایمنی امری بدیهی است اما ایا احساسات مثبت و یا شبیه ان‌ها می‌تواند موجب تقویت سیستم ایمنی شود؟
پروفسور رولز بیان میدارد:
محققان متعددی نظیر پروفسور دیوید اشپیگل در دانشکده پزشکی استنفورد بر سر این موضوع اتفاق نظر دارند که بهبود وضعیت روحی بیمار ممکن است بر مسیر درمان بیماری تاثیر بگذارد. با این حال چگونگی عملکرد آن هنوز روشن نیست.
بنابراین پروفسور رولز همراه با تیم خود تصمیم گرفتند مطالعه‌ای را کلید بزنند تا مکانیسم‌های آن را کشف کنند و اطلاعات بیشتری راجع چگونگی تاثیر احساسات مغز بر پاسخدهی سیستم ایمنی به تومورهای مغزی بدست بیاورند.
در مقاله‌ای که در ژورنال nature communication به چاپ رسیده، محققان نتیجه مطالعات اخیر خود را گزارش کرده‌اند.
رولز بیان میدارد:
ما مدل فیزیولوژیکی را ارائه دادیم که دست کم تعدادی از تاثیرات آن را توضیح می‌دهد.
یک سیستم ارتباطی پیچیده
ایمونوتراپی که به منظور تقویت سیستم ایمنی بدن در برابر سلول‌های سرطانی صورت می‌گیرد، کاربرد‌های زیادی برای تحقیق در زمینه سلول‌های سرطانی پیدا کرده است.
رولز ادامه می‌دهد:
با این حال، دخالت سیستم ایمنی در فرایند‌های سرطانی یک شمشیر دولبه است: چون برخی از ترکیبات این سلول‌ها رشد تومور سرطانی را افزایش می‌دهد. آن‌ها با بلاک کردن سیستم ایمنی یک محیط ایده‌آل برای رشد فراهم می‌کنند.
اما با ادامه توضیح محققان درباره مقاله تازه چاپ شده، مطالعات موجود نشان می‌دهد فعالیت سیستم پاداش‌دهی مغز می‌تواند به تنظیم کارکرد سلول‌های ایمنی بدن کمک کند.
بر اساس این مفاهیم، پروفسور رولز و تیمش یک مطالعه پره‌کلینیکی پیاده کردند که در ان سیستم پاداش‌دهی مغز موش‌های ازمایشگاهی مبتلا به سرطان ریه و پوست را دستکاری کردند.
بطور ویژه‌ای، نورون‌های ترشح کننده دوپامین را در ناحیه تگمنتال شکمی (VTA) مغز که محل اصلی سیستم پاداش‌دهی است، مورد هدف قرار دادند. VTA با سیستم لیمبیک،ساختاری مغزی که مرکز احساسات و عواطف است، در ارتباط می‌باشد.
و این هم به نوعی، طبق یافته محققان، با سیستم عصبی سمپاتیک در ارتباط است. که آن هم بخشی در سیستم عصبی مرکزی و بخشی در محیطی قرار دارد. این سیستم نیز پاسخ ستیز یا گریز را تنظیم می‌کند.
این تعاملات به نظر میرسد که به سیستم ایمنی بدن نیز کشیده می‌شود. به نقل از پروفسور رولز:
با تحریک مصنوعی VTA توانستیم بر دستگاه عصبی و به دنبال آن بر سیستم ایمنی تاثیر بگذاریم.
مواجهه تومورهای سرطانی را کاهش می‌دهد
علاوه براین محققان توضیح می‌دهند هنگامی که سیستم ایمنی یکبار بدین طریق فعال بشود، نوعی حافظه ارتجاعی از عوامل بیگانه را تشکیل می‌دهد. این عمل سیستم را قادر می‌کند تا به آن دسته از پاتوژن‌ها موثرتر پاسخ دهد.
هنگامی که آن‌ها این اثرات رابر موش های مذکور انجام دادند، تیم بیان کرد که با تحریک VTA سیستم ایمنی پاسخ موثرتری به تومورها می‌دهد.
محققان دیدند که بعد از ۱۴ روز تحریک متوالی VTA ، سایز تومور به طور میانگین ۴۶.۵% و وزن تومور به میزان ۵۲.۴% کاهش یافته‌است.
با اینکه این مطالعه پره‌کلینیکی بود و فقط تاثیرات تحریک VTA بر دو نوع از سرطان‌ها برروی موش‌ها بررسی شد،محققان باور دارند نتایج این تحقیق بینش پزشکان و کارکنان سلامت را در بررسی سلامت روانی بیماران و تاثیر ان بر پروسه درمانی را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
نویسنده همکار فاهد حکیم توضیح می‌دهد:
درک تاثیر مغز بر سیستم ایمنی و توانایی ان در مبارزه با سرطان ما را قادر خواهد ساخت تا این مکانیسم را در درمان‌های بالینی به کار بریم. افراد مختلف واکنش‌های متفاوتی را می‌دهند. تنها در صورتی از این پتانسیل بالای درمانی می‌توانیم استفاده کنیم که درک کاملی از مکانیسم‌ها داشته باشیم.
