محققان متوجه همبستگی بین عفونت زیکا و شواهد مرگ سلولی و کاهش تولید سلول‌های عصبی جدید در مناطقی که تحت تاثیر ویروس قرار گرفته‌اند، شده‌اند. ایجاد سیناپس‌های جدید در سلول های عصبی برای یادگیری و حافظه بسیار اهمیت دارد و اجازه می‌دهد تا مغز در طول زمان تغییر کند. این فرایند با زوال شناختی و بیماری‌های نورونی، مانند افسردگی و آلزایمر ارتباط دارد.
گلیسون و همکارانش دریافتند که انسان سالم احتمالا می‌تواند یک پاسخ ایمنی موثر و سدی دفاعی برای جلوگیری از حمله ویروس ایجاد کند. با این حال، آن‌ها بیان می‌کنند که برخی از مردم که سیستم ایمنی ضعیفی دارند احتمالا در برابر ویروس از راهی که هنوز شناخته‌نشده‌است، آسیب‌پذیرتر باشند.
گلیسون می‌گوید:
ویروس از لحاظ نظری می‌تواند حافظه بلند مدت و نیز خطر ابتلا به افسردگی را تحت تاثیر قرار دهد اما ابزاری برای سنجش اثرات طولانی مدت Zika در سلول‌های بنیادی بالغ وجود ندارد.
علاوه بر میکروسفالی، Zika به سندرم گیلن باره نیز ارتباط دارد (یک بیماری نادر که در آن سیستم ایمنی بدن به بخش‌هایی از سیستم عصبی حمله می‌کند و منجر به ضعف عضلانی و یا حتی فلج می‌شود).
Shresta می‌گوید: معمولا پیوستگی محکمی برای طرح سندروم گیلن باره پس از برطرف شدن کامل عفونت وجود دارد. ما پیشنهاد می‌کنیم که عفونت سلول‌های پیش ساز عصبی مغز موش بالغ می‌تواند عامل پنهان این سندروم باشد.
هنوز هم بسیاری از سوالات بی‌پاسخ مانده‌اند؛ برای مثال، چگونه یافته‌های این آزمایش روی موش‌ها را با انسان تطبیق دهیم. یافته های گلیسون نیز سوالات بیشتری را ایجاد می‌کنند،؛ آیا آسیب وارده به سلول‌های پیش‌ساز توسط ویروس عواقب بیولوژیکی پایدار دارد؟ آیا می‌تواند بر یادگیری و حافظه اثر بگذارد؟ آیا این سلول‌ها قابلیت ترمیم دارند؟
با این حال، این یافته ها احتمال این که Zika یک عفونت ساده‌ی گذرا نیست و ابتلا بزرگسالان می تواند اثرات طولانی مدت داشته باشد را افزایش می‌دهند.
گلیسون اظهار دارد که به نظر می رسد با وجود سفر کردن افراد در سراسر جهان این ویروس بسیار کم جابه جا می‌شود. با توجه به این مطالعه، پیشنهاد می‌شود سازمان بهداشت جهانی نظارت بر عفونت Zika را برای همه اقشار، نه فقط زنان باردار، در نظر داشته‌باشد.
