ما توانسته ايم تقريبا همه ي اين اكوسيستم را تحت تاثير قرار دهيم. طبق اولین تحلیل جامع از “مناطق بکر دریایی”، قسمتي از اقیانوس ها که از نظر انسان‌ها آسیب ندیده است، داراي مساحت بسیار کوچکي است. حمل و نقل جهانی، عملیات ماهیگیری و آلودگی که به دریا راه پيدا مي كند، همگی تلفات خود را در دریاهای جهان از جمله برخی مناطق دورافتاده گرفته‌اند. مناطق حيات وحش حائز اهميت هستند، زيرا آن ها جزو برخي از قسمت هاي متنوع اقيانوس ها هستند و آخرین مکان روی زمین هنوز به تعداد قابل توجهي از شکارچیان بزرگ مثل کوسه در آن ساکن هستند.
حتي چند قطعه كه باقي مانده اند، بعنوان تكنولوژي پيشرفته ماهيگيري در معرض خطر قرار دارند و در اثر فعاليت هاي انساني يخ درياها ذوب مي شوند. بیشتر مناطق باقی مانده که بیش از ۱۳ درصد از اقیانوس‌ها را پوشش می‌دهد، در مناطق قطبی و جزاير دور افتاده اقيانوس آرام قرار دارد. دانشمندان پشت این مطالعه خواستار توافقات بین‌المللی برای تشخیص ارزش منحصر به فرد این مناطق شده‌اند.
کندال جونز از دانشگاه کویینزلند، که تحقیقات را بر عهده داشت، گفت که آن‌ها ” از این که این مناطق بکر آبی کوچک چگونه باقی می‌ماند” شگفت‌زده شدند. او گفت : “اقیانوس ها دارای مساحت زيادی هستند و بیش از ۷۰ درصد از سیاره ما را پوشانده است، اما ما توانسته‌ایم تقریبا همه این اکو سیستم گسترده را تحت‌تاثیر قرار دهیم.”
کم‌تر از ۵ درصد از مناطق دست نخورده آبی باقی مانده به طور رسمی محافظت می‌شوند. آقای جونز توضیح داد: “این به این معنی است که قسمت زيادي از این مناطق ممکن است در هر زمانی از دست بروند، چرا که پیشرفت‌ها در فن‌آوری به ما اجازه می‌دهد تا بیشتر از قبل به ماهیگیری و کشتی برسیم. به لطف آب و هواي گرم كره زمين حتي برخي از مناطقي كه به دليل پوشش يخ سالانه از ماهيگيري درامان بودند، درحال حاضرتبديل به مكاني براي صيد ماهي شده اند.”
این تحقیق که در مجله Current Biology چاپ شد، از داده‌های موجود در ۱۹ اثر مختلف انسانی مانند آلودگی شیمیایی و نیز فعالیت‌های ماهیگیری در سراسر جهان استفاده كرده است. آن ها مناطقي را كه اثرات روي آن ها كمتر از ۱۰ درصد بود را مناطق بکر ناميدند. تنوع گسترده در گستره تاثیرات انساني وجود دارد و ۱۶ میلیون کیلومتر مربع از مناطق بياباني در مناطق گرم هند – آرام و کم‌تر از ۲۰۰۰ کیلومتر مربع در آفریقای جنوبی با آب وهواي معتدل باقي مانده است.
تلاش‌هایی برای حفاظت از برخی مناطق بیابانی باقی مانده در حال انجام است، مانند تلاش برای ایجاد بزرگ‌ترین پناه‌گاه دریایی جهان در قطب جنوب.
نویسندگان مقاله جدید خواستار تلاش‌های بین‌المللی برای حفاظت از اقیانوس‌ها هستند ، از جمله قرارداد پاریس برای اقیانوس که در حال حاضر توسط سازمان ملل مورد مذاکره قرار گرفته‌است که به طور قانونی تعهد اجباری طبق قانون موجود در کنوانسیون دریایی خواهد بود.
