چگونه عفونت های مزمن سیستم ایمنی را تضعیف می‌کنند؟

مانند بسیاری از عفونت های مزمن لیشمانیازیس احشایی (کالآزار) سیستم ایمنی را خنثی می کند. بنابراین به راحتی می تواند در بدن میزبان ساکن شود. پیرامون ده ها هزار مرگی که سالانه رخ می دهد، لیشمانیازیس بعد از مالاریا، دومین عامل مرگ در بیماری های انگلی است.

اما چگونه از سیستم دفاعی بیمار عبود می کند؟

محققان مکانیسمی کشف کرده اند که از عفونت زایی لیشمانیازیس جلوگیری می کند. یافته ها نشان داده اند که آسیب های ناشی از عفونت های مزمن در حین حذف انگل منجر به مرگ گلبول های سفید می شود.

یافته هایی که ما در مجلهی Cell Reports منتشر کردیم نه تنها پتانسیل درمانی را دارا می باشد، بلکه پدیده هایی که ممکن است توسط عفونت های دیگر ایجاد شود را آشکار می کند.

تضعیف دفاعی

در مرکز پاسخ ایمنی، سلول های CD4 T برای کنترل عفونت ضروری می باشند. این نوع گلبول های سفید، حضور پاتوژن را برای تخریب آن اعلام می کنند. برای این کار، سلول های CD4 T مولکول های اینتفرون گاما را تولید می کنند. این مولکول ها، برای تخریب پاتوژن سلول ها را فعال می کنند.

در مورد لیشمانیازیس احشایی، بیان اینتفرون گاما توسط سلول های CD4 T به مقدار کم و دیرتر از زمان تصور شده صورت می گیرد. این کاهش به دلیل مرگ این سلول ها می باشد.

کشف مکانیسم های رایج در عفونت های مزمن

برای فهمیدن این که چگونه سلول های CD4Tمی میرند محققان در یکی از مطالعات اخیر خود، سرب شناسایی شده را دنبال کردند. آن ها از حضور عامل رونویسی غیرعادی در این سلول ها اطلاع یافتند. عامل رونویسی پروتیینی است که فعالیت یک یا چند ژن را مدل سازی می کند.

فاکتور تشخیصیIRF-5 به عنوان عملکرد خود در سیستم ایمنی ذاتی شناخته می شود. اما نقش آن در سلول های CD4T نامعلوم است. یافته های جدید نشان داد که IRF-5 منجر به خود تخریبی سلول های Th1 می شود.

طی ردیابی وقایع مولکولی، یک ایمونولوژیست وقایع غیر قابل انتظار مرگ سلولی را پین کرد: تخریب بافت به دنبال واکنش های پشت سر هم که هنوز به طور کامل درک نشده اند، بافت تخریب شده از طریق فعال کردن سیگنال های ناشناخته در سلول های Th1 موجب مرگ سلولی می شوند.

گلبول های سفیدی که حمله را تنظیم می کنند بدین ترتیب از بین می روند. نه به خاطر انگل بلکه به دلیل فرآیند های بیولوژیکی میزبان. مکانیسم بیماری می تواند بیماری های عفونی دیگری را نیز ایجاد کند.

فعالیت های سلولی که توسط IRF-5 در سلول های ایمنی ایجاد می شود، می تواند به عنوان اهداف درمانی ناشناخته، نه تنها برای لیشمانیازیس احشایی بلکه برای سایر عفونت ها نمایان شود.

جزییات مکانیسم های سیگنالی

مطالعات انجام شده توسط تیم پروفسورSimon Stager  به مکانیسمی اشاره دارد که دارای گیرنده‌ی شبه تُل ۷ (TLR7) می باشد.

این گیرنده در سلول های سیستم ایمنی ذاتی توسط پاتوژن ها فعال می شود.

در مورد این عفونت مزمن، بقایای سلولی حاصل از تخریب بافت TLR7 در سلول های Th1 را فعال می کند. فعال شدن TLR7 موجب بیان و فعال شدن IRF-5 می شود که این امر باعث افزایش بیان DR5(death receptor) و caspase8 و دو عنصر سیگنالی مسبب مرگ سلول، می شود.

بنابراین عفونت های مزمن از طریقTLR7-IRF-5 موجب مرگ سلول های CD4T می شود.