افرادی که در سال ۱۹۷۶ با عفونت مقابله کردند امروزه می‌توانند علیه ابولا آنتی‌بادی بسازند.
دانشمندان کشف کرده‌اند که بازماندگان ابولا در اولین شیوع شناخته شده بیماری در جهان، پس از ۴۰ سال نسبت به ویروس ایمنی دارند.
استفان بیکر ویروس‌شناس دانشگاه فیلیپس درماربورگ آلمان می‌گوید:
جالب است که می‌بینیم بعد از چنین مدت طولانی افراد هنوز چنین واکنشی نسبت به ویروس دارند.
این یافته‌ها در روز ۱۴ دسامبر در مجله بیماری‌های عفونی به صورت آنلاین منتشرشد.
بیکر می‌گوید که این کشف زیاد هم غیرمنتظره نبود، زیرا مطالعات قبلی نشان داده‌اند که بازماندگان واکنش ایمنی به ویروس ابولا را تا ۱۱ سال پس از آلوده شدن نشان می‌دهند.
اما تا سال گذشته، تحقیقاتی بر روی سیستم ایمنی بازماندگان اولین حمله گزارش شده ابولا، که در سال ۱۹۷۶ در نزدیکی شهر یامبوکو که امروزه جمهوری کنگو (DRC) می‌باشد، انجام نشده بود.
ان ریمین، اپیدمیولوژیست دانشگاه کالیفرنیا، لس انجلس، و نویسنده اصلی آخرین پژوهش‌ها می‌گوید:
حتی هیچکس فکر نمی‌کرد که این افراد هنوز زنده باشند.
درس‌هایی از گذشته
پس از شیوع فاجعه‌‌بار ابولا در آفریقای غربی بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ که ۱۱۳۱۰ نفر قربانی گرفت، ریمون پی برد که پیدا کردن بازماندگان یامبوکو بسیار ضروری است. بسیاری از ده‌ها هزار نفری که از شیوع اخیر جان سالم به‌در بردند، از مشکلات بهداشتی مانند معضلات چشمی و مفاصل رنج می‌برند. ریمون پی برد که پزشکان ممکن است با بررسی بازماندگان یامبوکو، درک بهتری از آن‌چه که برای این افراد پیش می‌آید، به دست آورند.
طبق گفته‌های ریمن:
روزنه برای مطالعه این افراد در حال بسته شدن است و آن‌ها بهترین فرصت ما برای مطالعه عوارض بعدی ابولا پس از دهه‌ها هستند.
تیم او با Sukato Mandzomba، یکی از بازماندگان ابولا در یامبوکو، مشغول به کار شد تا شرکت کنندگان بیشتری را به مطالعه جذب کند. گروه از نقشه‌های دست نوشته پزشکان بیماری‌های عفونی، که در جریان شیوع ۲۸۰ نفر قربانی گرفت، استفاده کردند تا بازماندگان بیشتری پیدا کند. حدودا ۱۴ نفر به مطالعه اضافه شدند.
خاطره ایمنی
ریمین و همکارانش یک آزمایشگاه سیار در یامبوکو راه‌اندازی کردند و از ۱۴ نفر از بازماندگان دعوت کردند تا از روستاهای اطراف محل زندگی‌شان به شهر بروند. سپس تیم ریمین نمونه خون بازماندگان را جمع آوری کرده، آن‌ها را در فریزر‌های قابل حمل ذخیره کردند و به آزمایشگاه‌های پایتخت، کینشاسا، یا آمریکا فرستادند.
در آزمایشگاه، محققان پی بردند که سلول‌های ۱۴ نفر از بازماندگان می‌توانند پروتئین‌های دفاعی، که آنتی‌بادی نامیده می‌شود، در پاسخ به بخشی از ویروس ابولا بسازند. این بدان معنی است که سیستم ایمنی بدن بازماندگان ویروس ابولا را تشخیص می‌دهد، احتمالا به این دلیل که قبلا با آن مواجه داشته‌اند.
سلول‌های ایمنی ۴ نفر از بازماندگان ابولا می‌توانستند از آلوده شدن سایر سلول‌ها به ویروس ابولا در آزمایشگاه جلوگیری کنند. این بیان می‌کند که این افراد پس از ۴۰ سال بیمار شدن با ویروس، هنوز نسبت به عفونت جدید ابولا مقاومت دارند. این نوع ایمنی است که محققان به دنبال تقلید از آن هستند تا واکسن علیه ویروس ها‌یی، از جمله ابولا بسازند؛ ریمین معتقد است که مطالعات اخیر می‌تواند به این تلاش‌ها کمک کند.
ریمون همچنین می‌خواهد با بازماندگان یامبوکو کار کند تا کشف کند عفونت‌های دهه‌های قبلی چگونه بر زندگی و سلامتی درازمدت آن‌ها تاثیر گذاشته است. شیوع ابولا روستاهای اطراف یامبوکو را ویران کرد. نیکول هوف، مدیر کل برنامه UCLLA-DRC تحقیقات و آموزش بهداشت در کینشاسا، که با بازماندگان ابولا در یامبوکو کار کرده است، می‌گوید که تمام خانواده‌ها از بین رفتند، بازماندگان برای پیدا کردن خانه‌ها و اموال تخریب‌شده خود بازگشتند و کودکان به یتیم‌خانه‌ها منتقل شدند.
هوف بیان می‌کند که یکی از بازماندگان با پسر بزرگش ۳۰ کیلومتر را پیمود تا به مطالعه بپیوندد. وقتی این مرد و همسرش در سال ۱۹۷۶ به ابولا مبتلا شدند پسرش به یک یتیم‌خانه در فاصله ۱۰۰ کیلومتری منتقل شد. همسر او به سبب شیوع ابولا جان باخت، اما پسرش از یتیم‌خانه فرار کرد تا در امور مزرعه به پدرش کمک کند.
هوف می‌گوید که این مردان و بازماندگان دیگر از اینکه محققان به پیشینه آن‌ها علاقه‌مند بودند خوشحال شدند.
آن‌ها می‌توانند هر آن‌چه که برایشان اتفاق افتاده را برای شما توضیح دهند. داستان های آن‌ها با وجود گذشت ۴۰ سال هنوز بسیار زنده است!
