داروهای روانگردان مثل LSD تأثیر عمیقی بر هوشیاری علیالخصوص ادراک انسان دارند. محققین دانشگاه Yale و زوریخ تأثیرات روانگردان LSD بر روی مغز و موارد مصرف درمانی آن را موشکافی کردهاند.
یافتههای جدید نشان میدهد LSD ارتباطات عملکردی مؤثر میان نواحی مسئول فرایندهای شناختی را کاهش داده و شبکهی ارتباطی مربوط به عملکرد حسی را افزایش میدهند. این ماده اثر خود را با تحریک گیرندهی به خصوص انتقالدهندهی عصبی سروتونین (رسپتور serotonin-2A یا ۵HT2A) بر جای میگذارد. رسپتور ۵HT2A مسئول ساماندهی خلق و شناخت است. با استفاده از نقشهی بیان ژن و دیگر تجهیزات سنجش ارتباطات مغزی، تیم میتواند الگوی سیکنالهای مغزی را در مصرفکنندگان LSD شناخته و رسپتور ۵HT2A به عنوان عامل اصلی تغییر در روند ادراک و تفکر را بهتر ارزیابی کند. آلن آنتیسویک، متخصص روانپزشکی و روانشناسی و عضوی از تیم تحقیقاتی میگوید:
LSD تأثیر گستردهای بر کل مغز دارد اما تأثیرات آن تنها به یک شکل نیست.
در سالهای اخیر، موارد مصرف داروهای روانگردان به عنوان درمان اختلالات روانی همچون افسردگی بسیار مورد توجه محققین بوده است. آنتیسویک معتقد است؛ با توجه به نقش کلیدی سروتونین در تعادل خلق و از آنجایی که کاهش سطح آن با بروز افسردگی مرتبط است، یکی از دستاوردهای این نتایج در درمان اسکیزوفرنی خواهد بود.
مقالهی مرتبط: آیا داروهای روان گردان کمکی به درمان افسردگی میکنند؟
اغلب بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی با داروهای آتیپیک، بلوککنندهی گیرندههای سروتونین درمان میشوند. با این وجود بسیاری از بیماران به خوبی به این نوع از درمان پاسخ نمیدهند. کاترین پرلار محقق ارشد این بررسی افزود:
پزشکان میتوانند کسانی را که این داروها بر وی آنها مؤثر است را با مقایسهی الگوی مغزی آنان با نتایج به دست آمده در این آزمایش شناسایی کنند.
محققین توانستهاند فعالیت ژنی مغز و چگونگی تأثیر آن بر عملکرد انتقالدهندههای عصبی را شناسایی کنند. در سال ۱۹۶۰ محققین دانشگاه Yale، دنیل فریدمن، نیکولاس گیارمن و جورج آقاجانیان برای اولین بار چگونگی سیستم سروتونینی و رسپتور ۵HT2A در اثر LSD را شناسایی کنند. دکتر جان کریستال متخصص روانپزشکی دانشگاه Yale میگوید:
بیش از ۵۰ سال زمان برده است تا بتوان دقیقتر در این ارتباط به جستجو پرداخت؛ این مسیر و دیگر تحقیقات پیرامون این موضوع ماهیت هوشیاری و بیماریهای روانی را برایمان مشخصتر خواهد نمود.