جفت حاملگی مینیاتوری که در آزمایشگاه رشد یافته، به قدری به نمونه‌ی واقعی شباهت دارد که می‌تواند موجب مثبت شدن تست حاملگی شود. هدف نهایی این کار ایجاد جفت با سایز کامل نیست؛ در واقع، محققان در پی دانستن آنند که چرا برخی حاملگی‌ها با مشکل مواجه می‌شوند؟
بسیاری از سلول‌های مورداستفاده در آزمایشگاه زمانی که در یک ظرف آزمایشگاهی رشد می‌یابند، یک لایه‌ی صاف ایجاد می‌کنند. در واقع در محیط غیرطبیعی همچون هنگام محاط شدن با سایر سلول‌های بدن، رفتار نمی‌کنند. طی چندین سال گذشته، محققان توانسته‌اند بر این مشکل غلبه کرده و سلول‌های انواع متعدد بافتی را در ساختارهای سه‌بعدی پیچیده، گرد هم آورند. نتیجه‌ی این کار، ایجاد اعضای مینیاتوری تحت عنوان ارگانوئیدها بوده است.
بیشتر بخوانید: یک گام جلوتر در تکنولوژی ارگانوئید
حال Ashley Moffet به همراه تیمش از دانشگاه کمبریج، با بررسی هورمون‌ها و سایر مولکول‌های پیام‌رسان مترشحه از جفت و رحم، طی یک کارآزمایی آزمون و خطا در صدد برآمده‌اند بدانند کدام یک از این عوامل جهت رشد دادن ارگانوئیدهای جفتی در آزمایشگاه موردنیاز هستند.
این گروه از جفت‌های حاصل از سقط زودرس، نمونه‌های بافتی جفت انسانی تهیه کرده و در گام بعدی، بافت را در حد سلول تجزیه کردند. سپس سلول‌های حاصل را به توده‌هایی از یک ماده ژل مانند اضافه کردند. هدف از استفاده از این ماده، ایجاد داربست برای ساختار سه بعدی موردنظر بود. نتیجه آن که جفت مینیاتوری به پهنای نصف میلی‌متر ایجاد شد. در واقع، نقصان خون‌رسانی از رشد بیشتر ممانعت به عمل آورد.
ارگانوئیدهای مذکور، پروتئین‌های متعدد جفتی تولید کرده و به فرم زوائد انگشت مانند جفت درآوردند. این تیم همچنین تست‌هایی برای حصول اطمینان از جنینی بودن منشأ سلول‌ها اجرا کرد. چنان که می‌دانیم این سلول‌ها در جفت مادری جنینی هستند؛ نه مادری.
ارگانوئیدها پس از چندین روز طیفی از هورمون‌ها را تولید کردند که یکی از آن‌ها، هورمون گنادوتروپین کوریونی بود. این هورمون در تست حاملگی سنجیده می‌شود. وقتی کیت تست در ظرف آزمایشگاه محتوی جفت قرار داده شد، نتیجه‌ی مثبت ظاهر شد. به گفته‌ی Moffett تلاش‌های بعدی خواهد توانست علت تولد نوزاد مرده، نوزاد نارس و پره‌اکلامپسی –افزایش خطرناک فشار خون در خانم باردار- در برخی حاملگی‌ها را توضیح دهد.
