سال ۲۰۱۹ به لطف تکنیکی جدید برای شناسایی حتی قسمت‌های تکه‌تکه شده، ما با فهم جدیدی از گروهی از جانوران و بقایای انسانی روبه‌رو خواهیم شد.
در طول یک دهه‌ی گذشته، آنالیز DNA درک ما را نسبت به تکامل انسان متحول کرده است. این تکنیک مشخص نمود که انسان‌ها با نئاندرتال‌ها آمیزش داشته‌اند و حتی گروه جدیدی که تاکنون نمی‌شناختیم را با نام Denisovans کشف کردیم.
ولی تکنیک آنالیز DNA محدود بود. وقتی شرایط خیلی گرم یا سرد می‌شود، DNA زیادی در بقایای فسیلی برایمان باقی نمی‌ماند؛ به همین دلیل چشممان در مناطق استوایی کور بود. حتی در شرایط ایدئال نیز DNA تجزیه می‌شود. قدیمی‌ترین DNAای که تاکنون بازیابی شده متعلق به اسبی است که ۷۰۰ هزار سال پیش زندگی می‌کرد.
بیشتر بخوانید:
- شواهد تکامل که در بدن خود ما انسان‌هاست
- از دیابت گرفته تا پوسیدگی دندان؛ بدن‌های ما برای این زندگی ساخته نشده‌اند!
- ۱۵ جواب تکامل به اشکالات بی‌اساسی که به آن گرفته می‌شود
پروتئین‌ها ولی می‌توانند بیشتر باقی بمانند. مثلاً کلاژن استخوان که اکنون می‌تواند برای تخمین تقریبی نوع موجود زنده مورد استفاده قرار بگیرد. این متد هم سریع است، هم ارزان. تکنیک بعدی دقیق‌تر می‌باشد. مینای دندان هم با این که معدنی‌ترین بخش بدن است، ولی پروتئین دارد که می‌تواند گونه‌ی موجود زنده را مشخص سازد.
سپتامبر ۲۰۱۸، انریکو کاپلینی در موزه‌ی تاریخ طبیعی دانمارک، این متد را روی بقایای کرگدن‌های منقرض شده امتحان کرد و ارتباط دودمانی این گونه‌ها را یافت. این اثبات مفهوم چیز عظیمی بود؛ چون دندان، حفظ شده‌ترین بخش بدن موجودات زنده است.
این تکنیک باید افق‌های جدیدی را در فرگشت انسان برای ما معلوم سازد. سامانتا براون از مؤسسه‌ی علوم تاریخ بشر ماکس پلانک در آلمان می‌گوید:
ما این همه فسیل هیجان‌انگیز از آفریقا می‌آوریم، ولی DNAای همراه آن‌ها وجود ندارد.
گونه‌های تازه اکتشاف یافته‌ای مثل Homo naledi و Australopithecus sediba ما را گیج کرده‌اند؛ چون جای مناسبی در شجره‌نامه‌ی خانوادگی‌مان برای آن‌ها پیدا نمی‌کنیم. مینا دندان برای کنار هم قرار دادن این دودمان‌ها مناسب است.
همچنین مسئله‌ی پیدا کردن یک اسکلت Denisovan وجود دارد. این گونه‌ها را فقط از روی دندان و استخوان‌های کوچک شان می‌شناسیم، ولی نمونه‌ی بهتری در موزه‌ها خاک می‌خورد. و مینای دندان می‌تواند آن‌ها را از کسالت موزه‌ها نجات دهد.
