از میان تمامی احساساتی که سلامتی جسمی ما را تحت تأثیر قرار می‌دهند، تنهایی از نظر بالینی کمتر شناخته شده است. اما احساس تنهایی تأثیرات بلندمدتی بر روی جسم‌مان دارد و طی مطالعه‌ی انجام شده توسط Cinga نیمی از آمریکایی‌ها اغلب اوقات یا همیشه احساس تنهایی می‌کند که این نشان می‌دهد که آینده‌ای تنها در انتظار ماست. در حال حاضر دانشمندان به دنبال دارویی برای مقابله با تنهایی هستند.
حقیقت تنهایی
استفانی کاسیوپو مسئول آزمایشگاه فعالیت‌های مغزی دانشگاه شیکاگو معتقد است تنهایی زمانی احساس می‌شود که پیام‌های شیمیایی ما را به ارتباط با دیگران تشویق می‌کند اما از طرفی دیگر مغز ما با وارد آوردن استرس اجتماعی، ما را از برقراری ارتباط با دیگران بر حذر می‌دارد. مانند احساس تشنگی که نشان می‌دهد نیاز به آب داریم احساس تنهایی نیز نشان می‌دهد ما انسان‌ها به عنوان یک جانور اجتماعی نیاز به برقراری ارتباط با دیگران داریم. برای حل این مشکل، محققین در حال کار کردن بر روی نورواستروئیدی به نام پرگننولون هستند؛ ماده‌ای که می‌تواند احساس اضطراب و خطر را کاهش دهد. هدف کاسیوپو حذف کامل احساس تنهایی نیست بلکه می‌خواهد از آسیب‌های ناشی از این احساس جلوگیری کند. او در مصاحبه‌ای با Guardian گفت:
اگر بتوانیم فعالیت سیستم احساس خطر فرد تنها را کاهش دهیم، در برقراری ارتباط با دیگران به جای دوری از آن‌ها کمک خواهیم کرد.
در حال حاضر راه حل‌های غیر بالین برای کمک به تنهایی وجود دارد. دریافت پیام از کسانی که دوستشان داریم، پیوستن به یک گروه یا حتی یک جمع مذهبی یا انجام کارهای داوطلبانه به ما احساس تعلق خاطر خواهند داد. تنها در آغوش گرفتن موجب آزادسازی هورمون اکسی‌توسین خواهد شد که با بهبود فعالیت‌های اجتماعی و اعتماد به دیگران، تنهایی را تسکین خواهد داد. حتی برای کسانی که احساس تنهایی بسیار افسرده‌شان کرده است، هنوز امید وجود دارد.
