نوجوانی، نوجوانی، بله نوجوانی پرریسک‌ترین دوره‌ی زندگی ماست دوره‌ی خوردن مشروبات الکلی تا رانندگی‌های پرخطر و بی‌پروا همگی در این دوره در زندگی ما به نحوی خود را نشان دادند . اما اکنون دانشمند شروع کردند به فهمیدن این مسئله که چرا این رفتار در میان نوجوانان و دوستانمان گسترش می‌یابد. بسیاری از مطالعات قبلی نشان دادند که دوره‌ی بزرگسالی دوره ای است که در آن سیگار کشیدن و خوردن مشروبات الکلی تا سر حد مستی به خاطر رفتارهای دوستان بروز پیدا می‌کند. اما مطالعه‌ی این مسئله که چرا این رفتارها در گروه‌های مختلف اجتماعی گسترش می‌یابد بسیار دشوار است.
آندرا ریتر و همکارانش در طی یک مطالعه‌ای که در دانشکده‌ی تکنولوژی Dresden در آلمان انجام دادند دریافتند که می‌توانند با استفاده از بازی قمار در این رفتار نوجوانان تعمق کنند و مفهوم رفتار اجتماعی حاصله را که منجر به گسترش این رفتار در میان دوستانشان می‌شود را مورد کاوش بیشتری قرار دهند.
محتوای بازی این چنین بود که در ابتدا از شرکت‌کنندگان خواسته میشد بدون اینکه شریک خود را در این بازی بشناسند و قاعده‌ی بازی این بود که از آن‌ها خواسته میشد که مقداری پول معادل ۵ پوند پرداخت کنند شاید که این احتمال وجود داشته باشند که بازی را ببرند و در نهایت ۵۰ پوند را صاحب شوند. این بازی توسط ۸۶ نفر مذکر اعم از پسرهای نوجوانان و مردان بالغ بارها و بارها در دوره‌های مختلف بازی شد. که نصف شرکت‌کنندگان نوجوانان پسر بین ۱۲ تا ۱۵ سال بودند درحالیکه نصف دیگر مردان بالغ بودند و چون مطالعات قبلی نشان داده بود که میزان احتمال پذیرش ریسک در بین مردان و زنان متفاوت است لذا برای حذف این فاکتور تمام شرکت کنندگان از میان افراد مذکر انتخاب شد.
زمانی‌که شرکت‌کنندگان به تنهایی این بازی را انجام می‌دادند پسرهای نوجوان نسبت به مردان بالغ با ریسک کمتری را در این قمار مایل بودند که تجربه کنند یک کلیشه‌ی همیشگی وجود دارد ولی نوجوانان ریسک‌پذیر‌تر نبودند البته زمانی‌که به تنهایی مورد آزمایش قرار میگرفتند و به تنهایی بازی می‌کردند. اما این ایده کمی فرق کرد، زمانی‌که شرکت کنندگان متوجه شدند که دیگر در حین بازی تنها نیستند و قرار نیست که به تنهایی بازی کنند. شرایط در مرحله‌ی دوم بازی تغییر کرد هر کدام از شرکت کنندگان اکنون با یک حریف بازی می‌کردند، حریف‌هایی که رودررو با آن‌ها نشسته بودند و به آن‌ها گفته شد که می‌توانند بعدا عکس العمل‌های یک دیگر را توسط کامپیوترهای موجود در محل مشاهده کنند ولی در حقیقت ماجرا این بود که این کامیپوترها برای بررسی رفتار و عملکرد و نحوه ی تصمیم‌گیری آن‌ها بود. نتیجه این شد که حریف تقلبی که به عنوان بازیگر وارد مطالعه شده بود هرچه قدر که حرکت ریسکی و پرخطری را انجام می‌داد باعث میشد که پسرهای نوجوان بیشتر ریسک کنند و در مرحله‌ی بعدی حرکات و تصمیم‌های پرخطرتری را میگرفتند البته این تنها زمانی بود که حریف تقلبی آن ها یک نوجوان بود مانند خود آن ها، نه یک مرد بالغ و پخته !
رفتار این نوجوانان دوبرابر مردان بالغ پرخطر میشد.
همچنین این مطالعه نشان میدهد که پسران نوجوانی که ریسک بیشتری را ارد تصمیمات خود میکنند دوستان اجتماعی بیشتری دارند و بیشتر از سایرین اعتماد به نفس دارند.
این مطالعات اثبات تنمیکنند که بیشتر ریسک کردن مسبب مستقیم و اصلی شهرت بیشتر یا به دنبال شهرت بودن این نوجوانان باشد و اما این موضوع چندان هم قابل انکار نیست .
ریتیر نشان داد که افرادی که در وبلاگ‌های مختلف در حال تبلیغ و نشر و انتشار عادات مختف هستند و یا حتی در افرادی که در صفحات یوتیوب خود رفتارهای به‌خصوصی را ترویج می‌دهند باید بیش از همه مراقب رفتارهای خود باشند چون بیشتر از هر عاملی ممکن است که بر رفتار نوجوان تاثیر بگذارند درست است که یک سری از این رفتارها مخرب و یکسری دیگر بسیار مفید و سازنده هستند و هر دو این رفتارها قابل تقلید است اما تقلید رفتار همواره بد نیست و طبیعت بشر است فقط اینکه باید این تقلید در جهت درست و مثبت باشد.
در مطالعات قبلی اثبات شده است که ، زمانی‌که محققین از دانش آموزانی که سیگار مصرف می‌کردند و با اثرات سو و مخرب آن آشنا بودند دعوت کردند که برای دانش آموزان در این‌باره صحبت کنند آمار استعمال سیگار در مدارس به شدت کاهش یافت.
