هیچ‌کس دوست ندارد اتفاقات ناگوار را به یاد آورد. ما سعی می‌کنیم در مقابل یادآوری خاطرات مقاومت کنیم یا چشمان را نسبت به واقعیت ببندیم. اما محققین معتقدند ما دقیقا باید برعکس عمل کنیم.
مطالعه‌ی انجام شده در تگزاس نشان داد تلاش عمدی برای فراموشی، درگیری قشر مخ با اطلاعات مرتبط با آن اتفاق را بیشتر می‌کند. به بیان دیگر برای فراموشی چیزی، شما در واقع باید روی همان موضوع متمرکز شوید. روان‌شناس تریسی ونگ از دانشگاه تگزاس توضیح می‌دهد:
سطح متوسطی از فعالیت مغز برای پیشبرد مکانیسم فراموشی لازم است. فعالیت شدید مغز باعث پایداری هر چه بیشتر خاطره خواهد شد و فعالیت بسیار ضعیف، تغییری ایجاد نخواهد کرد.
فراموشی فعال خاطرات ناگوار علاوه بر کمک به فرد از انباشته شدن بیش از حد اطلاعات در مغز نیز جلوگیری می‌کند. این عمل به افراد فرصت ادامه‌ی روند زندگی پس از تجربه‌ای ناگوار را می‌دهد و از آن جهت این موضوع بسیار مورد توجه متخصصان علوم عصبی گرفته است. یکی از محققین جارود لوئیس-پیکاک افزود:
ما می‌خواهیم با از میان بردن خاطراتی که عملکرد ناهنجار ما را سبب می‌شوند مانند خاطرات ناگوار؛ در مقابل تجربیات جدید بهتر عمل کنیم. دهه‌ها تلاش محققین نشان داده است که ما توانایی فراموشی عمدی اتفاقات را داریم. اما چگونگی آن هنوز مشخص نیست.
مقاله‌ی مرتبط: اسکنهای MRI از چگونگی حفاظت از خاطرات توسط مغز، پرده برمی‌دارند
مطالعه‌ی پیشین در مورد این موضوع، بیشتر بر روی عملکرد مغز در قشر پره‌فرونتال و مرکز حافظه یعنی هایپوکمپ متمرکز بود. در مطالعه‌ی جدید محققین بخش‌های مختلف قشر تمپورال شکمی را که در پردازش و دسته‌بندی تحریکات بینایی نقش دارد، مورد بررسی قرار دادند. در طول مطالعه، فعالیت مغزی هر یک از داوطلبین توسط fMRI زیر نظر قرار گرفته شد. زمانی که محققین فعالیت کورتکس تمپورال شکمی را مورد آزمایش قرار دادند در یافتند مغز در حالت تلاش برای فراموشی، بیشتر از یادآوری انرژی مصرف می‌کند. نویسندگان نوشته‌اند:
تصاویر به دست آمده‌ی مرتبط با فراموشی در مقایسه با یادآوری، نشان داد که قشر تمپورال شکمی در این حالت در سطوح بالاتری به پردازش مسئله می‌پردازد. این افزایش پردازش به خصوص در مواردی که فعالیت مغزی سطح متوسطی داشت، موجب فراموشی بیشتری شده بود.
البته که فراموش کردن یک عکس به خصوص از عمد در یک آزمایش، قابل قیاس با فراموش کردن یک اتفاق ناگوار در یک دنیای واقعی نیست. اما مکانیسم هر دو یکی است و یافتن چگونگی آن کمک بزرگی به بسیاری از افراد خواهد کرد.
بنابرای برای فراموشی به جای تلاش برای توجه نشان ندادن به موضوع بیشتر باید روی آن متمرکز شویم.
ونگ گفت:
تلاش برای فراموشی است که فعال شدن هر چه بیشتر خاطره را موجب می‌شود اما زمانی که فعالیت مغز به سطح متوسط برسد موجب فراموشی آن خواهد شد.
این مقاله در JNeurosci منتشر شده است.
