تلاش برای فراموش کردن خاطرات ناخوشایند انرژی بیشتری را در نسبت با به یادآوردن می‌طلبد. محققان دانشگاه تگزاس Austin طی تصویر برداری عصبی به این قضیه پی بردند.
این یافته‌ها در ژورنال علوم عصبی ثبت شده است. برای به فراموشی سپردن تجربه نا‌مطلوب، نیاز است تمرکز بیشتری بر روی آن گذاشته شود.
این یافته‌های جالب در مواردی که فرد خود قصد فراموش کردن خاطرات ناخوشایند و یا مهار بازیابی آن اطلاعات می‌کند، صدق می‌کند.
Jarrod Lewis-Peacock محقق برتر مطالعه و استاد روانشناسی Austin معتقد است:
ممکن است فرد قصد فراموش کردن پاسخ‌های ناهنجار؛ مانند یک خاطره دردناک کند. در اینصورت فرد می‌تواند به تجربه‌های جدید فعالانه پاسخ دهد.
مطالعات که برای دهه‌ها انجام گرفته است، نشان می‌دهد ما این توانایی را داریم که به صورت فعالانه چیزی را فراموش کنیم؛ اما اینکه چگونه مغز آن را انجام می‌دهد هنوز مشخص نیست. زمانی که به نحوه‌ی تضعیف خاطرات و نحوه‌ی کنترل بر آن پی ببریم، می‌توانیم درمانی را طراحی کنیم که به افراد در فراموش کردن خاطرات ناخوشایند کمک کند.
خاطرات حالت ایستا ندارند، بلکه ساختاری دینامیک از مغز هستند که می‌توانند مرتبا به روز شده، تغییر یافته و دوباره سازمان دهی شوند. مغز به طور مداوم اطلاعات را به یاد می‌آورد و یا به فراموشی می‌سپارد. اکثر این اتفاقات به صورت اتوماتیک طی خواب انجام می‌گیرد.
مقاله مرتبط:
- چگونه یک خاطره را فراموش کنیم؟
- محققین مکانیسم فراموشی و یادآوری خاطرات را کشف کردند
- مطالعه‌ی خاطرات در حال ساخت
مطالعات قبلی به مکان یابی بخش‌هایی از مغز که در کنترل نقش دارد، مانند کورتکس پری فرونتال و ساختار‌های مربوط به حافظه بلند مدت، مانند هیپوکمپ متمرکز بود. مطالعات اخیر بر روی مناطق حسی و ادراکی مغز؛ بخصوص کورتکس تمپورال شکمی و الگو‌های فعالیت مرتبط با محرک‌های بینایی، متمرکز بوده است. Jarrod Lewis-Peacock به عنوان یکی از اعضای وابسته‌ی دپارتمان علوم عصبی Austin می‌گوید:
هدف ما توجه به منبع خاطرات نیست، بلکه بخشی از آن را مورد مطالعه قرار می‌دهیم.
با استفاده از تصویر برداری‌هایی برای ردیابی فعالیت مغزی، محققان به یاد آوردن یا فراموشی تصویر چهره یا یک صحنه را در بزرگسالان سالم مورد بررسی قرار دادند.
این یافته‌ها حاکی از این است که نه تنها مغز انسان قادر به کنترل آنچه است که فراموش می‌کند؛ بلکه به سطح متوسطی از فعالیت مغزی در بخش حسی و ادراکی نیاز دارد. این میزان انرژی بیشتر از میزانی است که مغز صرف یادآوری چیزی می‌کند.
Tracy Wang سرپرست مطالعه در Austin می‌گوید: داشتن سطح متوسطی از فعالیت مغزی برای مکانیسم فراموش کردن ضروری است. اگر این سطح انرژی بسیار بالا باشد، حافظه تقویت خواهد شد. اگر این سطح پایین باشد، فرد قادر به فراموشی آن نخواهد بود.
مورد جالب این است که وقتی که فرد خود قصد فراموشی چیزی را می‌کند، فعالیت مغز بالا می‌رود. وقتی سطح فعالیت به حد متوسط می‌رسد، فراموش کردن آن اطلاعات اتفاق می‌افتد.
یافته دیگر محققان حاکی از این بود که فراموش کردن صحنه راحت‌تر از فراموش کردن چهره افراد است؛ در نتیجه می‌توان به تاثیر احساس فرد در فراموش کردن خاطرات ناخوشایند پی برد.
Jarrod Lewis-Peacock مطالعه‌ی جدیدی را با بهره گرفتن از فیدبک‌های عصبی ترتیب داده است. او در این مطالعه میزان توجهی را که صرف هر خاطره می‌شود مورد بررسی قرار داده است:
ما در حال تلاش برای یافتن مکانیسم‌هایی هستیم که مغز به کمک آن‌ها به انواع مختلف اطلاعات پاسخ می‌دهد. مطالعات بیشتری باید انجام گیرد و می‌تواند در نهایت به مهار کردن توانایی فراموشی فرد بینجامد.
مطالعات اینده می‌تواند راه را برای یافتن نحوه‌ی پردازش و رهایی از خاطرات احساسی قوی هموار کند. این عمل در سلامت افراد نقش بسیار مهمی خواهد داشت.
