تیمی از دانشمندان نه تنها بافت احشایی را ساخته‌اند که از لحاظ ساختاری بسیار شبیه به بافت طبیعی است، بلکه برای اولین بار آن را به موش‌ها پیوند زده‌اند تا کاراییش را مطالعه کنند. محققان سلول‌های پوست و گلبول‌های سفید خون را به سلول‌های بنیادی چندتوانه تبدیل کردند که توانایی تبدیل به هر نوع سلولی را دارند. با فراهم آوردن مواد مورد نیاز، آن‌ها توانستند سلول‌های مذکور را برای تبدیل شدن به بافت پایه‌ای روده القا کنند. این پایان کار نبود، آن‌ها اعصابی را که توانایی به ضربان انداختن این بافت را دارد نیز ساخته‌اند که دقیقاً چیزیست که غذا را در روده جلو می‌برد.
به نظر محققان این پیچیده‌ترین بافتی است که تاکنون مهندسی شده است؛ لایه‌ی داخلی دارد که جذب همه‌ی غذا و ترشح شیره‌ی گوارشی را انجام می‌دهد، همه‌ی کارکردهای ماهیچه‌‌ای حفظ شده تا غذا را دفع کند و همچنین اعصابی که حرکتهای ضربانی آن‌ها را کنترل نماید.
برای تست این بافت ساخته‌شده، آن را به صورت تکه‌هایی درون کلیه‌های موش‌های زنده پیوند زده‌اند. مشاهدات نشان دادند که این بافت می‌تواند درون بدن جانوران زنده مانده و حتی در بدن موش‌ها بدون دخالت خارجی خونرسانی آن نیز تأمین شده و سلول‌های ایمنی نیز برای آن فعال می‌شوند. اگر چنین چیزی درون بدن انسان نیز قابل اتفاق باشد، پزشکان از این ماده برای بیمارانی که نیاز دارند استفاده خواهند کرد.
اکنون لوله‌های ۲ سانتی‌متری از این ماده در حال آزمایش هستند ولی محققان در فکر توسعه‌ی ابعاد آن‌ها به ۱۰ سانتی‌متر می‌باشند. با این ابعاد می‌توان به ساخت مجراهای گوارشی نوزادان و درمان سندرم روده‌ی کوتاه در آن‌ها فکر کرد. بزرگسالان به لوله‌های طویل‌تری نیاز خواهند داشت، به همین دلیل برای انسان‌های بالغ فراهم نمودن چنین پیوندی مشکل‌تر خواهد بود. دانشمندان همچنین بر این باورند که این ماده می‌تواند در درک چگونگی ایجاد بیماری‌هایی چون روده‌ی تحریک‌پذیر، کرون و نیز در کمک به بیماران مبتلا به آن‌ها کارایی داشته باشد.
