به احتمال زیاد زمین دو قمر نامرئی دارد که به صورت ابرهایی نیمه شفاف از گرد و غبار همراه با ماه به دور زمین می چرخند. به نظر می رسد تصاویر جدید که حاوی جزئیات بیشتری است، به بحث درباره وجود این دو قمر نامرئی خاتمه دهد؛ اما همه ی دانشمندان قانع نشده اند. براساس این تصاویر این دو قمر نامرئی حدود ۱۰۰ هزار کیلومتر از زمین فاصله دارند.
در سیستم زمین-ماه ۵ نقطه تعادل گرانشی وجود دارد. در این نقاط، نیروهای گرانشی زمین و ماه به تعادل می رسند. اشیا می توانند در این نقاط، که نقاط لاگرانژی نامیده می شوند، به دام بیفتند و در این صورت هرگز به سمت ماه یا زمین نمیروند. در سال ۱۹۵۱ ستاره شناسی به نام جوزف ویتکوفسکی (józef witkowski) پیش بینی کرد غبار کیهانی که در فضا وجود دارد در دو نقطه لاگرانژی خاص، که هر کدام به فاصله ۴۰۰ هزارکیلومتر از زمین و ماه هستند، باید تجمع یابند. سپس در سال ۱۹۶۱ یک ستاره شناس به نام کازمیرز کوردیلوفسکی (kazimierz kordylewski) تصاویری گرفت که به نظرمی رسید نشان دهنده دو نقطه شفاف در نقاط مذکور است . این تصاویر به عنوان اولین شواهد برای وجود این ابرهای گرد وغبار استفاده شدند. بعد از آن این ابرهای تجمع یافته به نام ابرهای کوردیلوفسکی نام گذاری شدند.
بیشتر بخوانید:
- نگاهی دقیق‌تر به غبار‌های کیهانی
- ۱۰ کشف برتر اخترشناسی
- شاید جهان در نهایت با یک حباب از هیچ ادغام شده و نابود گردد
- بزرگ‌ترین اسرار گیتی (۳): انفجار بزرگ چگونه روی داد؟
از آنجایی که این ابرها بسیار نازک و تار هستند، مشاهده دقیق آنها بسیار سخت است و فضانوردان شک داشتند که آیا واقعا چنین چیزی وجود دارد یا صرفا ایده ای تئوری است. به نظر میرسید فضاپیمایی ژاپنی که اوایل دهه ۹۰ میلادی در اطراف نقاط لاگرانژی شناور بود، به این شبهات پایان داده است؛ زیرا افزایش قابل توجهی در میزان گرد و غبار مشاهده نشد که نشان دهنده ی عدم وجود ابرهای گرد وغبار بود.
حال به نظر میرسد داستان برعکس شده است. Gábor Horváth در دانشگاه Eötvös Loránd مجارستان و همکارانش مدعی هستند که تصویری با جزئیات از یکی از ابرهای کوردیلوفسکی تهیه کرده اند. این محققان با استفاده از تلسکوپ های زمینی و فیلترهایی که به طور اختصاصی به منظور جمع آوری نورهای منتشر شده از غبارکیهانی طراحی شده اند، از یکی از این قمرهای نامرئی تصویربرداری کرده اند. آنها مقدار زیادی نور قطبیده در محلی که انتظار می رود یکی از ابرهای کوردیلوفسکی وجود داشته باشد، پیدا کردند. مشاهدات آنها الگوهای مشابهی با تصاویر اولیه با کیفیت پایین تر دارد.
Gábor Horváth می گوید:
ما مطمئن هستیم که این ابرها وجود دارند.
اما سایرستاره شناسان هنوز قانع نشده اند و معتقدند مشاهدات آنها هیچ تفاوتی را با محیط اطراف نشان نمی دهد.
