همه می‌دانند بخش اورژانس بیمارستان‌ها مکان بسیار شلوغی است. و باز هم همه می‌دانند که مکان‌های شلوغ برای انتقال بیماری‌های واگیر نقطه‌ی آغاز بسیار خوبی محسوب می‌شوند. جدیت این مسئله هنگامی به خوبی درک می‌شود، که بدانید دختربچه‌ی مبتلا به بیماری سرخک در بخش اورژانس بیمارستان کودکان دانشگاه کالیفرنیا جان حداقل ۲۰۰ نفر را به خطر انداخت! این ۲۰۰ نفر همگی جزو بیماران و همراهان‌شان بودند که در زمان مراجعه‌ی این دختربچه، در اورژانس بیمارستان حضور داشتند.
مطابق با گزارش، دختر جوانی در تاریخ ۱۷ام مارس سال جاری، با علائم تنفسی به اورژانس بیمارستان کودکان UC Davis مراجعه می‌کند. علائم وی به قدری عمومی بوده که کسی از کارکنان بخش را نسبت به بیماری سرخک مشکوک نمی‌کند. کادر درمانی بعد از گذشت ۲ روز متوجه شدند که این بیمار به سرخک مبتلا است و بلافاصله او را از سایر بیماران جدا کردند. اما ویروس سرخک به شدت واگیر است. به همین دلیل، هر کسی که در طول این مدت‌زمان در نزدیکی این بیمار بوده، و یا حتا چندین ساعت پس از خارج شدن او در محل حضور پیدا کرده، خطر ابتلا به این بیماری را به جان خریده است. این مسئله هنگامی جدی‌تر می‌شود که بدانیم افراد حاضر در اورژانس بیمارستان جزو مردم عادی نیستند، و خودشان بیماری زمینه‌ای دارند که به این بخش مراجعه کرده‌اند. یکی از بیمارانی که هم‌زمان با این دختر در آن بخش حضور داشت، پسربچه‌ی ۷ ساله‌ای بود که به یک بیماری لاعلاج ابتلا داشت. مادر او به شدت نگران شده بود. تا این‌جای کار به نظر می‌رسد پسرک به سرخک مبتلا نشده است. بیمارستان کودکان به تمام مراجعه‌کنندگانی که در آن تاریخ در بخش اورژانس حضور داشتند، نامه‌ی هشدار ارسال کرده است.
این حقیقتی بسیار تلخ در مورد بیماری سرخک است. سرخک به شدت واگیر است و به سختی می‌توان آن را در یک محیط کنترل کرد. علائم بیماری تا حداقل یک هفته پس از برخورد با ویروس ظاهر نمی‌شود. سرخک هنگامی برای فرد بیمار تشخیص داده می‌شود که او روزها در وضعیت واگیر قرار داشته است. همین مسئله ایجاب می‌کند که مسئولین نظام سلامت به کنترل مکان‌هایی بپردازد که بیمار در چند روز گذشته در آن‌جا حاضر بوده است. اگر این بیمار در دوره‌ی نهفتگی سرخک به مکان پرترددی مراجعه کرده باشد، در آن صورت تعداد افراد در معرض خطر به شدت بالا می‌رود.
بیمارستان‌ها مکان بسیار مناسبی برای انتقال سرخک به حساب می‌آیند. بخش اورژانس بیمارستان مکان شلوغی است و بیماران نیز بلافاصله معاینه نمی‌شوند، بلکه باید مدت‌زمانی را در انتظار سپری کنند. هنگامی که پزشک معالج از ابتلای بیمار به سرخک اطمینان پیدا می‌کند، کادر درمان بیمار را به یک اتاق انفرادی منتقل می‌کنند تا خطر انتشار ویروس کاهش پیدا کند. پزشکان و پرستاران هم‌چنان مجبورند در این اتاق رفت و آمد کنند، ولی آن‌ها همواره لباس‌های مخصوص بر تن کرده و در برابر سرخک نیز واکسینه می‌شوند. ولی حتا این اقدامات نیز برای جلوگیری از همه‌گیری داخل بیمارستانی سرخک کافی نیست.
مقاله‌ی مرتبط: واکسن سرخک: اگر من قبلا واکسینه شده ام، آیا ممکن است سرخک بگیرم؟
در سال ۲۰۰۸، یک بیمار مبتلا به سرخک به بیمارستانی در شهر توسان ایالت آریزونا مراجعه کرد، و ۱۴ نفر دیگر را در همین بیمارستان آلوده ساخت. یکی از بیمارستان‌های ایتالیا در سال ۲۰۱۷ به دلیل وقوع یک همه‌گیری محلی، ۳۵ مورد از این بیماران را پذیرش کرده بود که باعث انتقال ویروس بین کارکنان بیمارستان شد.
در چنین مواقعی، افراد واکسینه‌نشده به انتقال ویروس دامن می‌زنند. بیمارستان کودکان سیدنی در پی پذیرش کودک مبتلا به سرخک در بخش اورژانس، جان ۱۱۱ نفر را به خطر انداخت. خوش‌بختانه، تمام بیماران خردسال حاضر در محل، در برابر سرخک واکسینه شده بودند. ولی ۵ درصد از بزرگ‌سالان حاضر در اورژانس، واکسن سرخک را دریافت نکرده بودند. علی‌رغم وجود این ۵ درصد، کسی به بیماری مبتلا نشد، چون خطر انتقال ویروس به دلیل ایمن بودن ۹۷.۵ درصد جمعیت، بسیار پایین آمده بود.
بیماری سرخک را تنها از طریق پیشگیری می‌توان کنترل کرد. افرادی که پیش از سال ۱۹۵۷ به دنیا آمده باشند، به طور خودکار نسبت به این بیماری مصون شده‌اند، چرا که در آن دوره سرخک بسیار شایع بود و همگان در معرض ویروس قرار گرفته بودند. واکسیناسیون اصلی‌ترین اقدامی است که می‌تواند از ابتلای کودکان امروزی به سرخک جلوگیری کند.
