سالمونلا میتواند سلولهای ایمنی را تحت کنترل درآورده و برای انتشار در کل بدن، از آنها استفاده کند. آزمایشها در سلولهای موش نشان میدهند باکتریهای مسبب عفونت، با ایجاد اختلال در سیگنالهای الکتریکی روده این کار را انجام میدهند. انتشار سالمونلا در بدن نیز به همین صورت است!
رودههای ما دارای محدودههای الکتریکی کوچکی هستند که با یونهای باردار از جمله پتاسیم و کلر، ضمن جریان یافتن این یونها به داخل یا خارج سلول، ایجاد میشوند. عفونتهای سالمونلا که میتواند به صورت مسمومیت غذایی تظاهر یابد، در این محدودههای الکتریکی اختلال ایجاد میکنند. این امر به سلولهای ایمنی بدن هشدار داده و آنها را برای پاکسازی شلوغ کاری ایجاد شده، فراخوانی میکند.
سیستم ایمنی معمولاً در محدودسازی عفونت به رودهها، خوب عمل میکند. سالمونلا برای فرار، از ماکروفاژها سواری گرفته و با آنها، به سمت اندامهایی مانند کبد و طحال حرکت میکند. ماکروفاژ نوعی سلول ایمنی است که در حالت معمول، روده را ترک نمیکند.
Yaohui Sun و همکارانش دانشگاه کلیفرنیا، برای بررسی این فرآیند سلولهای غشایی رودهی موش را برای شبیه سازی رودهی عفونی، در میدان الکتریکی قرار دادند.
تیم تحقیقات متوجه شد تقریباً تمام ماکروفاژها در غیاب باکتریها، به سمت طرف مثبت انتهای میدان حرکت میکنند که همان قسمت داخلی روده محسوب میشود.
با این حال جهت حرکت تقریباً ۴۱ درصد ماکروفاژها پس از بلعیدن سالمونلا انتیریدیتیس، شایعترین گونهیی مرتبط با مسمومیت غذایی، معکوس شده و به سمت بار منفی حرکت کردند. این به معنای حرکت به سمت خارج از روده است.
ما میدانیم باکتریهای سالمونلا پروتئینهایی دارند که به زندهماندن آنها در داخل ماکروفاژ کمک میکند. اما به گفتهی Sun، مشخص نیست چگونه نوع بار الکتریکی دلخواه ماکروفاژها را تعویض میکند. احتمالاً باکتری آنزیمهایی آزاد میکند که ساختارهای حسگر بار الکتریکی موجود بر سطح ماکروفاژها را تخریب میکنند.
به گفتهی Sarah Fankhauser از دانشگاه Emory در آکسفورد گرجستان، این یافتهها میتوانند در ایجاد روشهای درمانی بهتر برای بیماریها موثر واقع شوند. این مکانیسم ممکن است محدود به سالمونلا نبوده و در مورد سایر باکتریها نیز صدق کند. به عنوان مثال، باکتریهای عامل توبرکلوز نیز با استفاده از ماکروفاژها، در بدن انتشار مییابند. از این رو ممکن است از همین مکانیسم استفاده کنند.