خانواده‌ی انسان‌تباران پذیرای عضو جدیدی است. محققان فسیل‌های انسانی را از لوزون، بزرگ‌ترین جزیره‌ی فیلیپین، یافته‌اند که شامل دندان‌های آسیای کوچک و انگشتان دست و پای انحنادار هستند؛ این‌ها نشان می‌دهد جثه‌ی هومینین‌های پیدا شده کوچک بوده و از درخت‌ها بالا می‌رفته‌اند. هومو لوزوننزیس Homo luzonensis) ۵۰ تا ۸۰ هزار سال پیش می‌زیست، عصری که زمین سکونتگاه انسان‌های باستانی نظیر نئاندرتال‌ها و دنیسوواها بود و انسان خردمند کم‌کم داشت پا به آسیای جنوبی می‌گذاشت.
این یافته واقعاً مهیج است. در واقع نشانه‌های دیگری از یک انسان‌تبار غیرعادی باستانی پیدا شده؛ هومو فلورسینزیس کوتوله ملقب به “هابیت” که در یکی از جزایر اندونزی پیدا شده بود. یک هابیت چیز جالبی بود، ولی دو تا، یک الگو است. شاید جزایر جنوب آسیا مهد تنوع برای انسان‌های باستانی بوده و هومو لوزوننزیس مثل هومو فلورسینزیس در جزایر جداگانه با چثه‌های ریزتری تکامل یافته‌اند.
در سال ۲۰۰۷، گروهی از محققان یک استخوان متاتارسال (یکی از استخوان‌های کوچک دست) در غار کالائو لوزون پیدا کردند. شکل استخوان به گونه‌ای بود که تأیید می‌کرد متعلق به یکی از اعضای گونه‌ی ماست. مطالعات فروپاشی اورانیوم مشخص کرد که سن احتمالی این استخوان بین ۵۰ تا ۸۰ هزار یا حداقل ۶۷ هزار سال است. محققان این گنجینه‌ی فسیلی را به حال خود رها نکرده و در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۵ دوباره دست به حفاری در آن جا زدند.
این بار محققان، از همان لایه‌ای که متاتارسال را یافته بودند، پنج دندان فک فوقانی راست مربوط به همان شخص، دو دندان تکی، دو استخوان انگشت دست و دو استخوان انگشت پا و یک استخوان ران شکسته کشف کردند. این استخوان‌ها احتمالاً مربوط به سه نفر از یک گونه است.
ویژگی‌های دندان‌های کشف شده بسیار شبیه به دندان سایر انسان‌تباران است. آسیاهای کوچک تقریباً هم‌اندازه‌ی دندان‌های ما بوده ولی به جای یک، دو یا سه ریشه دارند؛ یعنی ابتدایی‌ترند. ولی دندان‌های آسیای بزرگ بسیار امروزیتر ولی کوچک‌تر هستند؛ حتی کوچک‌تر از دندان‌های هومو فلورسینزیس. اندازه‌ی دندان با اندازه‌ی بدن رابطه دارد و بنابراین خود هومو لوزوننزیس هم احتمالاً ریزنقش بوده است. البته برای کسب اطمینان نیاز به یک استخوان کامل دست یا پا داریم.
انگشتان بلند و منحنی این هومینین شبیه انگشتان جنوبی‌کپی‌هایی مثل لوسی است. لوسی یکی از اجداد انسان‌های اولیه است که احتمالاً هم راه و هم از درخت‌ها بالا می‌رفت. این یافته، نشانه‌ی قوی مبنی بر درخت‌نوردی است.
البته همه با متعلق دانستن این دندان‌ها و قطعات استخوانی به گونه‌های جداگانه موافق نیستند. برخی‌ها اعتقاد دارند این‌ها جمعیتی تطابق‌یافته از انسان راست‌قامت (هومو ارکتوس)، یکی از انسان‌تباران قدیمی‌تر در آسیا، می‌باشند.
یک جمجمه یا DNA باستانی می‌تواند قطعیت را نشان دهد. با این حال، DNA در شرایط مرطوب و گرمی مثل داخل غار سریعاً تجزیه شده و فسیل‌ها تاکنون ماده‌ی ژنتیکی نداشته‌اند.
بدون توجه به این که آیا هومو لوزوننزیس برای خودش یک گونه بوده یا نه، ولی صدها هزار سال در انزوای کامل تکامل یافته است. استخوان‌های کرگدن ۷۰۰ هزار ساله در لوزون قصابی شده ولی معلوم نیست کدام انسان مسئول آن بوده است. آسیای جنوبی قطعات بیشتری از پازل را در خود مدفون کرده است. وقتی حرف از تکامل انسان باشد، خیلی بیشتر از چیزی که فکر می‌کنیم می‌دانیم، می‌دانیم.
