آلبرت اینشتین (۱۸۷۹-۱۹۵۵) فیزیکدان نظری متولد آلمان و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل فیزیک در سال ۱۹۲۱ است.
در ارتباط با بحث اینشتین و بمب اتمی ، می‌توان گفت او در شروع پروژه‌ی منهتن تاثیرگذار بود. اینشتین در سال ۱۹۳۹ در همکاری با Leo Szilard، نامه‌ای به روزولت، رئیس‌جمهور وقت، نوشت. طی این نامه هشدارهایی مبنی بر تحقیقات احتمالی آلمان بر سلاح‌های هسته‌ای داده شده بود. در ادامه نیز پیشنهاد به آمریکا در ارتباط با شروع تحقیقات انرژی اتمی صورت گرفته بود.
اینشتین بنا بر انکار کلیرنس امنیتی خود در جولای ۱۹۴۰ به دلایل گرایش صلح‌طلبانه‌اش، در پروژه منهتن نقشی نداشت. پس از جنگ جهانی دوم، او در راستای کنترل تکثیر سلاح‌های هسته‌ای تلاش کرد. بعدها طی مصاحبه‌ای نیز پشیمانی خود از امضای نامه به روزولت را اذعان داشت و گفت:
من باید می‌دانستم آلمانی‌ها در ساخت بمب اتمی موفق نخواهند شد؛ من باید کاری نمی‌کردم.
اینشتین و بمب اتمی : همکاری‌های علمی
اینشتین در سال ۱۸۹۶، شروع به مطالعه در مدرسه‌ی پلی‌تکنیک فدرال سوئیس در زوریخ کرد. هدف او تدریس فیزیک و ریاضیات بود. در سال ۱۹۰۱ فارغ‌التحصیل شد و همان سال، شهروند سوئیس گشت. سپس در اداره‌ی ثبت اختراع سوئیس مشغول به کار شد. اینشتین در “سال شگفت‌انگیز” خود، ۱۹۰۵، از دانشگاه زوریخ مدرک Ph.D گرفت؛ همان سالی که ۴ مقاله‌ی پیشگامانه منتشر کرد و توجه آکادمیک زیادی به خود جلب نمود.
هماهنگ گشتن قوانین مکانیک و قوانین الکترومغناطیس، دستاورد نظریه‌ی خاص نسبیت اینشتین بود. تحقیقات او همچنین به اثبات نظریه‌ی فوتون نور کمک کرد. او بر اساس نظریه‌ی نسبیت خود، پیشنهاد نظریه‌ای در مورد جاذبه را نیز ارائه داد و در سال ۱۹۱۶، مقاله‌اش را منتشر نمود. در سال ۱۹۲۱، به پاس خدماتش به فیزیک نظری و خصوصاً کشف قانون اثر فتوالکتریک، جایزه‌ی نوبل فیزیک به وی اعطا شد. برای اطلاعات بیشتر در این خصوص می‌توانید به وبسایت جوایز نوبل مراجعه کنید.
سال‌های بعد
با قدرت یافتن نازی‌ها در آلمان، اینشتین به ایالات متحده رفت و در موسسه‌ی مطالعات پیشرفته در پرینستون مشغول به کار شد. در سال ۱۹۴۰ نیز شهروند آمریکا گشت. او پیشنهاد خدمت به عنوان نماینده‌ی اسرائیل را رد کرد و از موسسان دانشگاه عبری اورشلیم بود. اینشتین در ۱۸ آوریل سال ۱۹۵۵ درگذشت.
