برخی آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند موجب ناشنوایی شوند و احتمالاً حال بتوانیم به چرایی آن پاسخ دهیم. مطالعه‌ای بر روی موش‌ها نشان می‌دهد این امر تماماً تحت تاثیر التهاب است. التهاب پاسخ بدن به عفونت می‌باشد. در واقع تحت تاثیر التهاب، نفوذپذیری کانال‌های یونی سلول‌های حسی مویی در گوش داخلی به آنتی‌بیوتیک‌هایی همچون آمینوگلیکوزیدها افزایش یافته و متعاقب آن، حساسیت سلول‌ها به اثرات سمی دارو بیشتر می‌شود.
آنتی بیوتیک و ناشنوایی
آنتی‌بیوتیک‌های آمینوگلیکوزید مانند جنتامایسین، به علت طیف اثر گسترده‌ای که دارند، برخلاف آنتی‌بیوتیک‌های جدید محدودالطیف آنتی‌بیوتیک‌های محبوبی هستند. از این داروها گاهاً برای درمان میکروب‌های مقاوم به سایر آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده می‌شود. در نتیجه به گفته‌ی Peter Steyger از دانشگاه Creighton در نبراسکا، آمینوگلیکوزیدها برای درمان عفونت‌های ناشی از میکروب‌های ناشناخته، مفید می‌باشند.
فواید آمینوگلیکوزیدها برای نوزادان
این داروها خصوصاً برای درمان عفونت‌های نوزادان بسیار مؤثر هستند؛ چرا که این عفونت‌ها طی یک تا دو روز قدرت کشندگی داشته و در این مدت، امکان تشخیص میکروب عامل بیماری وجود ندارد.
با این وجود، محققان متوجه شده‌اند آمینوگلیکوزیدهایی مانند جنتامایسین با ناشنوایی ارتباط دارند. به همین‌دلیل، میزان ناشنوایی در نوزادان بستری واحد مراقبت‌های ویژه که در آن از آمینوگلیکوزیدها استفاده می‌شود، حداقل ۶ برابر نوزادان رسیده یا به اصطلاح ترم سالم می‌باشد.
Steyger و همکارانش برای فهم بهتر ارتباط این گروه دارویی با ناشنوایی، اثرات جنتامایسین بر شنوایی موش‌ها را آزمایش کردند. آن‌ها متوجه شدند عفونت و التهاب باعث نفوذپذیری بیشتر کانال‌های یونی سلول‌های حسی مویی به دارو می‌شود. در نتیجه، داروی بیشتری وارد سلول‌های حساس حلزون گوش داخلی شده و این امر، موجب تشدید اثرات سمی دارو بر سلول‌ها می‌گردد.
عفونت گسترده
محققان متوجه شدند یک پروتئین بخصوص در کانال‌های یونی تحت عنوان TRPV1، ورود جنتامایسین به سلول‌های مویی را در حضور التهاب یا پاسخ ایمنی، تسریع می‌کند. موش‌های پرورش داده شده‌ای که TRPV1 فعال نداشتند، در برابر اثر ناشنوایی جنتامایسین حتی در حالت عفونت گسترده‌ی بدن، ایمن بودند.
Steyger در سایه‌ی این یافته‌ها بیان نمود پزشکان باید تا حد امکان در بیمارانی که عفونت گسترده‌ی بدن دارند، آنتی‌بیوتیک‌هایی را که موجب ناشنوایی می‌گردند، تجویز نکنند. اما زمانی که آمینوگلیکوزیدها تنها گزینه‌ی موجود باشند، متخصصان سلامت باید به فکر آنانی باشند که به یازیابی شریع‌تر شنوایی نیاز دارد.
این موضوع خصوصاً در کودکانی که در حال یادگیری گوش دادن و صحبت کردن هستند، از اهمیت بالایی برخوردار است. تاخیر در تشخیص ناشنوایی در این کودکان، با پیامدهای مادام‌العمری از جمله تاخیر در درک زبان، موفقیت تحصیلی کمتر و درآمد کمتر همراه است.
Steyger اضافه می‌کند پزشکان در آنیده‌ی نزدیک با تکنیک‌های جدیدی که میکروب عامل عفونت را سریع‌تر شناسایی می‌کنند، برای درمان نوزادان کمتر به آنتی‌بیوتیک‌های وسیع‌الطیف نیاز خواهند داشت.
