محققان قطعه‌ی کوچکی طراحی کرده‌اند که روی قلب متصل شده و هدایت ایمپالس‌های الکتریکی را بهبود می‌بخشد. چیزی که می‌تواند به کاهش عوارض قربانیان حملات قلبی بیانجامد.
قطعه‌ی پلیمری که دارای طول عمری بالا و انعطاف‌پذیر است برای کاهش آریتمی‌های قلبی طراحی شده است. این آریتمی‌ها پس از حملات قلبی به وجود می‌آیند و به خاطر بر هم زدن ریتم طبیعی تپش قلب خطرناک می‌باشند. محققان کالج سلطنتی لندن در همکاری با دانشگاه New South Wales استرالیا این قطعه را طراحی کرده‌اند.
حملات قلبی موجب ایجاد بافت زخم (اسکار) می‌شوند که هدایت ایمپالس تحریکات قلبی را آهسته و مختل می‌کنند. این اتفاق به اختلالات در ریتم قلبی می‌انجامد که به صورتی بالقوه می‌توانند موحب مرگ شوند. این پلیمر هدایت‌کننده برای حل این مشکل طراحی شده است.
اگر چیزی هر چند اندک راجع به عملکرد قلب به یاد داشته باشید، به یاد خواهید آورد که ضربان‌های قلب از خوشه‌ای سلولی در آن آغاز میشود که گره سینوسی-دهلیزی نام دارد و محل قرارگیری آن در بالای اندام می‌باشد. این سلول‌ها به صورت طبیعی ضربان‌سازهای بدن هستند.
وقتی گره سینوسی-دهلیزی ایمپالس الکتریکی ارسال می‌کند، حفرات قلبی با ترتیب خاصی منقبض می‌شوند. این ترتیب بسیار مهم بوده و به خون اجازه‌ی گردش صحیح بین قلب و بافت‌های دیگر بدن را می‌دهد. اما زمانی که شخصی دچار حمله‌ی قلبی میشود، بافت زخم به وجودآمده سیگنال تحریک الکتریکی را محدود کرده و مسافتی که می‌تواند این جریان منتقل شود را تحت تأثیر قرار می‌دهد که موجب ضربان‌های قلب نامنظم و دیگر مشکلات قلبی میشود.
با آزمایش روی موش‌ها، تیم تحقیقاتی متوجه شدند که با اتصال قطعه‌ی موردنظر، هدایت جریان الکتریکی از بافت زخم تشکیل‌شده در قلب بهبود یافته و عوارض مربوط به حمله‌ی قلبی کاهش می‌یابد. محققان در نظر دارند بیماران مبتلا به حملات قلبی از این قطعات به عنوان پلی بین بافت سالم و اسکار (زخم) در قلب خود استفاده کنند تا برای جلوگیری از آریتمی‌ها قلبی به آن‌ها کمک شود.
با این حال این تکنولوژی هنوز بسیار ابتدائی است و برای تحقیقات پایه‌ای از آن استفاده میشود تا دید بهتری به سطوح مشترک بین ماده و بافت به وجود بیاید. این قطعه از chitosan ساخته شده که در پوسته‌ی خرچنگ‌ها یافت میشود. همچنین از پلیمری هدایت‌کننده که polyaniline نام دارد نیز استفاده شده است. Phytic acid نیز برای کمک به هدایت جریان الکتریکی به polyaniline اضافه گردیده است.
Damia Mawad، محقق ارشد از UNSW:
قطعه‌ی بدون درز ما پیشرفتی بزرگ را به نمایش می‌گذارد. این پیشرفت زمانی که ما ثابت بودن و حفظ خاصیت هدایتی این قطعه را در موقعیت فیزیولوژیک، برای بیشتر از دو هفته نشان دادیم، مشاهده شد؛ در مقایسه با عمر معمول طراحی‌های دیگر که از یک روز فراتر نمی‌رود.
هیچ بخیه‌ای برای اتصال این قطعه نیاز نیست؛ بنابراین تقریباً غیرتهاجمی به حساب می‌آید و آسیب کمتری به قلب وارد می‌کند. علاوه بر این‌ها به شکلی نزدیک‌تر با تحرک قلب، حرکت می‌کند. قطعه پس از این با درخشش نور لیزری سبز به قلب می‌چسبد. این قطعه می‌تواند به درک بهتری از چگونگی برهمکنش مواد هدایتی با بافت قلب و تأثیر آن‌ها بر تحریکات قلب منجر شود. همچنین می‌توان تغییرات فیزیولوژیک مرتبط با حملات قلبی را بهتر فهمید. باید منتظر ماند و دید نتیجه‌ی این تحقیقات، تکنولوژی موردنظر را به کجا می‌برد.
