تیمی از دانشمندان نقشهی چگونگی پردازش تصاویری را که ما حتی نمیدانیم آنها را دیده ایم، در مغز بدست آورده اند، که نشان میدهد رمز گذاری عصبی و نگهداری تصاویر نیمه خود آگاه قابل توجه تر از چیزی است که تصور میشد.
ژان رمی کینگ، فوق دکترا در بخش روان شناسی دانشگاه نیویورک و یکی از محققان، در مورد مشاهداتش اظهار داشت:
“نتایج ما نشان میدهند که آنچه به چشم غیر مسلح نامرئی است در حقیقت میتواند کد گذاری شده و کوتاه مدت در مغز ذخیر شود.”
همکاران این مطالعه، که در مجلهی Neuron چاپ شده، همچنین شامل نیکولو پسیتلی، دانشجوی دکترا در دانشگاه آکسفورد، و استانیسلاس دهانه، استاد کالج فرانسه، میباشند.
در مطالعات آنها، یک سری تصاویر به صورت فلاشهای خیلی سریع به افراد نشان داده شدند، و سپس از آنها پرسیده شد که کدام تصاویر را توانستند ببینند، در حالیکه فعالیت مغز آنها را با استفاده از (magnetoencephalography (MEG – یک تکنیک تصویر برداری عصبی غیر تهاجمی که در هر میلی ثانیه اندازه گیریهای متعددی از میدانهای مغناطیسی تولید شده توسط فعالیتهای عصبی میکند – زیر نظر داشتند. نویسندگان مطالعه اطلاعات الگوریتمی ماشینی را ایجاد کردند تا محتویات این تصاویر را مستقیما از این دادههای عصبی بزرگ و پیچیده، رمز گشایی کنند.
این الگوریتمهای جدید به نویسندگان مطالعه اجازه داد تا یک سری از پیش بینیهای نظری را تایید کنند. به طور خاص، آنها بین پویایی ‘هدف’ (به عنوان مثال اطلاعات بصری ارائه شده به چشم) و بازنمایی عصبی ‘ذهنی’ (به عنوان مثال آنچه افراد میگویند دیده اند) تفکیک قابل توجهی را آشکار کردند. با این حال، و در مقابل پیش بینیهای نظری، نویسندگان نشان دادند که تصاویر میتوانند تا حدی در مناطق بالای سطوح مغزی نگه داری شوند.
کینگ اظهار داشت:
“بدون شک این نتایج درک فعلی ما از مکانیسمهای عصبی ادراک آگاهانه ممکن است نیاز به تجدید نظر داشته باشد
با این حال، فراتر از یافتههای تجربی ما، این مطالعه نشان میدهد که ابزار یادگیری ماشینی میتوانند در رمز گشایی فعالیت نورونی حاصل از MEG به طور قابل ملاحظه ای قدرتمند باشند.”