سندرم QT طولانی(long QT syndrome)
سندرم QT طولانی (LQTS) یک بیماری ریتم قلب است که می تواند به طور بالقوه باعث ضربان های سریع و بی نظم قلب شود. این ضربان های سریع قلب ممکن است باعث غش ناگهانی شما شود. برخی از افراد مبتلا به این بیماری، تشنج دارند. در برخی موارد شدید، LQTS می تواند باعث مرگ ناگهانی شود.
برخی از افراد با جهش ژنتیکی متولد می شوند که باعث سندرم QT طولانی (سندرم مادرزادی QT طولانی) می شود. سندرم کیوتی ممکن است به دلیل داروهای خاص، عدم تعادل مواد معدنی یا شرایط پزشکی (سندرم QT طولانی اکتسابی) ایجاد شود.
سندرم QT طولانی قابل درمان است. برای جلوگیری از وقایع خطرناک ضربان قلب، ممکن است لازم باشد از مصرف برخی داروها خودداری کنید. گاهی اوقات، درمان سندرم QT طولانی شامل جراحی یا ایمپلنت یک دستگاه است.
تشخیص
بسیاری از افرادی که طولانی مدت سندرم QT دارند؛ هیچ علائم و نشانه ای ندارند. شما ممکن است فقط به دلیل موارد زیر از این سندرم آگاه شوید:
- نتایج الکتروکاردیوگرام (ECG) که به یک دلیل غیر مرتبط انجام شده است
- سابقه خانوادگی سندرم QT طولانی
- نتایج آزمایش ژنتیک
غش کردن رایج ترین نشانه سندرم QT طولانی است.
غش (سنكوپ) هنگامي رخ مي دهد كه قلب موقتاً به شكلي غير سازمان يافته بتپد. ممکن است هنگام هیجان، عصبانیت، ترس یا هنگام ورزش غش کنید. مواردی که باعث وحشت شما می شوند – به عنوان مثال تلفن یا ساعت زنگ دار – می توانند باعث از هوش رفتن شما شوند. یک اغمای غش ناشی از سندرم QT طولانی مدت، می تواند بدون هشدار یا با کمی هشدار همرا باشد. برخی از افراد ابتدا دارای علامت هشدار دهنده مانند سبکی سر، تپش قلب، ضعف یا تاری دید هستند.
در برخی از افراد مبتلا به LQTS نیز ممکن است تشنج رخ دهد.
به طور کلی، قلب به ریتم طبیعی خود برمی گردد. اگر این امر به خودی خود اتفاق نیفتد، یا اگر به موقع از دفیبریلاتور خارجی برای تنظیم ضربان قلب به حالت عادی استفاده نشود، مرگ ناگهانی رخ می دهد.
بیشتر افراد با علائم سندرم QT طولانی، اولین اپیزود خود را در ۴۰ سالگی تجربه می کنند. با این حال، علائم و نشانه های مادرزادی سندرم QT طولانی می تواند در نوزادان در طی هفته های اول تا ماه های بعد از تولد، یا در کودکی یا بعد از آن رخ دهد. برخی از افراد مبتلا به سندرم مادرزادی طولانی مدت QT هرگز علائم و نشانه هایی ندارند.
علائم و نشانه های سندرم QT طولانی ممکن است در هنگام خواب رخ دهد.
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر در حین فعالیت بدنی یا هیجان عاطفی یا پس از مصرف هر داروی جدید، ناگهان غش کردید؛ با پزشک خود تماس بگیرید. اگر شما یکی از بستگان درجه یک (پدر و مادر ، خواهر و برادر یا فرزند) با سندرم QT طولانی دارید، مهم است که پزشک را در جریان بگذارید. سندرم QT طولانی می تواند در خانواده ها وجود داشته باشد.
علت سندرم QT طولانی
سندرم کیوتی طولانی نوعی اختلال در ریتم قلب است که در اثر ناهنجاری در سیستم شارژ الکتریکی قلب ایجاد می شود. ساختار قلب طبیعی است.
به طور معمول، قلب در هنگام هر ضربان قلب، خون را به بدن می فرستد. دریچه های قلب برای پمپاژ خون منقبض شده و به حالت استراحت در می آیند. این عمل هماهنگ توسط سیستم الکتریکی قلب شما کنترل می شود. سیگنال های الکتریکی (تکانه ها) از بالا به پایین قلب شما حرکت می کنند و باعث انقباض و تپیدن آن می شوند. بعد از هر ضربان قلب سیستم خود را دوباره شارژ می کند تا برای ضربان قلب بعدی آماده شود.
در سندرم QT طولانی، شارژ مجدد بین ضربان ها سیستم الکتریکی قلب شما بیش از حد معمول طول می کشد. به این تأخیر که اغلب در الکتروکاردیوگرام (ECG) دیده می شود، یک فاصله QT طولانی مدت (a prolonged QT interval) گفته می شود.
سندرم کیوتی بسته به علت ، اغلب در دو دسته اصلی دسته بندی می شود.
- اگر با این بیماری متولد شده باشید، به آن سندرم مادرزادی QT طولانی مدت (congenital long QT syndrome) گفته می شود. برخی از اشکال سندرم QT طولانی در نتیجه یک جهش ژنتیکی است که از طریق خانواده ها منتقل می شود (ارثی).
- اگر یک بیماری پزشکی یا دارویی زمینه ساز آن باشد، به آن سندرم QT طولانی اکتسابی (acquired long QT syndrome) گفته می شود. این نوع سندرم QT طولانی معمولاً در صورت شناسایی علت اصلی قابل برگشت است.
علل سندرم مادرزادی طولانی مدت QT
بیش از ۱۷ ژن تاکنون با سندرم QT طولانی مرتبط بوده اند و محققان صدها جهش درون این ژن ها را شناسایی کرده اند.
پزشکان دو شکل از سندرم مادرزادی طولانی مدت QT را توصیف کرده اند:
- Romano-Ward syndrome (فرم اتوزوم غالب) : این شکل رایج در افرادی رخ می دهد که فقط یک نوع ژن را از یکی از والدین به ارث می برند.
- Jervell and Lange-Nielsen syndrome (فرم اتوزوم مغلوب) : این فرم نادر معمولاً زودتر اتفاق می افتد و شدیدتر است. در این سندرم، کودکان انواع ژن معیوب را از هر دو والدین دریافت می کنند. کودکان با سندرم QT طولانی و ناشنوایی متولد می شوند.
علل سندرم QT طولانی اکتسابی
بیش از ۱۰۰ دارو – که بسیاری از آنها رایج است – می تواند فاصله QT را در افراد سالم افزایش دهد و باعث سندرم QT طولانی اکتسابی شود.
داروهایی که می توانند باعث سندرم QT طولانی اکتسابی شوند عبارتند از:
- برخی از آنتی بیوتیک های رایج مانند اریترومایسین (اریک ، اریتروسین ، سایر) ، آزیترومایسین (زیتروماکس ، زمکس) و سایر موارد
- داروهای ضد قارچی خاصی که از طریق دهان برای درمان عفونت های مخمری استفاده می شود
- دیورتیک هایی که باعث عدم تعادل الکترولیت می شوند (پتاسیم کم ، معمولاً)
- داروهای ریتم قلب (به ویژه داروهای ضد آریتمی که فاصله QT را طولانی می کنند)
- داروهای ضد افسردگی و ضد روان پریشی خاصی
- برخی از داروهای ضد تهوع
اگر بیماری شما ناشی از دارو باشد، ممکن است سندرم QT طولانی ناشی از دارو (drug-induced long QT syndrome) نامیده شود. همیشه در مورد تمام داروهایی که می خورید، از جمله داروهایی که بدون نسخه می خرید، به پزشک خود بگویید.
سایر دلایل سندرم QT طولانی اکتسابی عبارتند از:
- سطح پتاسیم پایین (هیپوکالمی)
- سطح پایین کلسیم (هیپوکلسمی)
- سطح منیزیم کم (هیپومنیزمی)
- ابتلا به کووید ۱۹
ریسک فاکتورها
موارد زیر ممکن است خطر ابتلا به سندرم QT مادرزادی یا اکتسابی طولانی یا علائم آن را افزایش دهد:
- سابقه ایست قلبی
- داشتن یک بستگان درجه یک (والدین ، خواهر و برادر) با سندرم QT طولانی
- استفاده از داروهایی که باعث ایجاد فواصل QT طولانی می شوند
- زن بودن و استفاده از داروهای قلبی
- استفراغ بیش از حد یا اسهال
- اختلالات خوردن، مانند بی اشتهایی عصبی، که باعث عدم تعادل الکترولیت ها می شود
به نظر نمی رسد که مقاربت جنسی در بیماران با سندرم QT طولانی خطر بالایی داشته باشد. بارداری و زایمان با افزایش خطر علائم در زنان مبتلا به سندرم QT طولانی همراه نیست. با این حال، اگر شما این بیماری را دارید و باردار هستید، پزشک شما شما را در حین و بعد از بارداری به دقت تحت کنترل قرار می دهد.
عوارض
درمان پزشکی مناسب و تغییر سبک زندگی می تواند به جلوگیری از عوارض مربوط به سندرم QT طولانی کمک کند.
عوارض سندرم QT طولانی شامل موارد زیر است:
- Torsades de pointes (‘twisting of the points’): این یک شکل آریتمی بطنی تهدید کننده زندگی است. دو محفظه تحتانی قلب شما (بطن ها) به سرعت و به طور نامنظمی می تپند و امواج موجود در مانیتور ECG را پیچ خورده نشان می دهند. قلب خون کمتری را بیرون می کشد. کمبود خون در مغز باعث می شود ناگهان غش کنید و غالباً بدون هشدار. اگر این اپیزود برای مدت طولانی ادامه یابد، بیهوش شدن می تواند با تشنج تمام بدن همراه باشد. اگر ریتم خطرناک، خود را تصحیح نکند، در این صورت آریتمی تهدید کننده زندگی بنام فیبریلاسیون بطنی (ventricular fibrillation) به دنبال خواهد داشت.
- فیبریلاسیون بطنی: این وضعیت باعث می شود بطن ها به قدری تند بتپند که قلب شما لرزیده و خون رسانی را متوقف کند. تا زمانی که قلب شما توسط یک دفیبریلاتور به ریتم طبیعی خود نرسد، فیبریلاسیون بطنی می تواند منجر به آسیب مغزی و مرگ ناگهانی شود.
- مرگ ناگهانی: اکنون مشخص شده است که سندرم QT طولانی ممکن است برخی موارد مرگ ناگهانی را در جوانانی به طوری که فرد سالم به نظر می رسد، توضیح دهد.
- غش غیرقابل توجیه، غرق شدگی، تشنج یا حوادث دیگر: سندرم کیوتی ممکن است مسئول برخی از مرگهای غیرقابل توجیه در کودکان و بزرگسالان باشد.
پیشگیری
سندرم مادرزادی طولانی مدت QT در اثر جهش ژنتیکی ایجاد می شود. هیچ پیشگیری شناخته شده ای وجود ندارد. با این حال، با درمان مناسب می توانید از ضربان های خطرناک قلب که منجر به عوارض طولانی مدت سندرم QT می شود، جلوگیری کنید.
شما می توانید با معاینات منظم بهداشتی و برقراری ارتباط خوب با پزشک از شرایط سلامتی که منجر به برخی از انواع سندرم QT طولانی اکتسابی می شود، جلوگیری کنید. پرهیز از داروهایی که می توانند بر ریتم قلب شما تأثیر بگذارند و باعث افزایش فاصله QT شوند بسیار مهم است.
تشخیص سندرم QT طولانی
برای تشخیص سندرم QT طولانی، پزشک معاینه فیزیکی انجام می دهد و در مورد علائم شما یا فرزندتان و سابقه پزشکی و خانوادگی سوال می کند. پزشک شما از استاتوسکوپ برای گوش دادن به قلب شما استفاده می کند.
الکتروکاردیوگرام متداول ترین آزمایش برای تشخیص سندرم QT طولانی است.
الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG)
نوار قلب یک آزمایش سریع و بدون درد است که سیگنال های الکتریکی قلب شما را ثبت می کند. در هنگام استراحت یا هنگام ورزش با تردمیل یا دوچرخه ثابت ممکن است نوار قلب نشان داده شود. اگر نمی توانید به راحتی ورزش کنید، ممکن است دارویی مانند اپی نفرین (آدرنالین) به شما داده شود که قلب شما را به روشی مشابه ورزش تحریک می کند.
در هنگام نوار قلب، الکترود بر روی قفسه سینه شما قرار می گیرد تا سیگنال های الکتریکی قلب شما را که باعث ضربان قلب شما می شود، ضبط کند. سیگنال ها به صورت امواج بر روی یک مانیتور رایانه یا چاپگر متصل، نشان داده می شوند.
نوار قلب می تواند تشخیص دهد که آیا شما یک فاصله QT طولانی دارید یا خیر. این آزمایش با استفاده از حروف P ، Q ، R ، S و T سیگنال های الکتریکی قلب را به صورت پنج موج برچسب گذاری می کند. امواج با برچسب Q تا T فعالیت الکتریکی را در دریچه های پایین قلب (بطن ها) نشان می دهد.
فاصله بین شروع موج Q و انتهای موج T، فاصله QT است. این مدت زمانی است که لازم است قلب شما منقبض شده و دوباره با خون دوباره پر شود.
آنچه برای شما طبیعی است به سن، جنسیت و ضربان قلب فردی شما بستگی دارد. پزشک شما این اطلاعات را در نظر می گیرد. اگر وقفه بیش از حد معمول طول بکشد، به آن یک فاصله QT طولانی گفته می شود.
کنترل ECG از راه دور
اگر علائم طولانی مدت QT شما به طور رفت و برگشتی از بین رفته و دوباره ظاهر شود، ممکن است در هنگام ضبط استاندارد ECG گرفته نشود. در این حالت پزشک ممکن است نظارت از راه دور یا مداوم ECG را توصیه کند. انواع مختلفی وجود دارد.
- مانیتور هولتر(Holter monitor): مانیتور هولتر دستگاهی کوچک و پوشیدنی است که ECG مداوم را ثبت می کند، معمولاً به مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت.
- نمایشگر رویداد(Event monitor): این دستگاه قابل حمل مشابه مانیتور هولتر است اما هر بار فقط در چند ساعت خاص ضبط می کند. می توانید آن را بیشتر از مانیتور هولتر، به طور معمول ۳۰ روز، بپوشید. وقتی احساس علائم می کنید به طور کلی یک دکمه را فشار می دهید. بعضی از دستگاه ها با تشخیص ریتم غیر عادی به طور خودکار ضبط می کنند.
آزمایش ژنتیک
یک آزمایش ژنتیکی برای سندرم QT طولانی وجود دارد و برای تأیید تشخیص توسط بسیاری از پزشکان توصیه می شود. با بیمه گر خود مشورت کنید که آیا تحت پوشش قرار گرفته است یا خیر.
درک این نکته مهم است که آزمایشات ژنتیکی برای سندرم QT طولانی نمی تواند تمام موارد ارثی سندرم QT طولانی را تشخیص دهد. توصیه می شود که خانواده ها قبل و بعد از آزمایش با یک مشاور ژنتیک صحبت کنند.
اگر آزمایش ژنتیکی مثبتی برای سندرم QT طولانی دارید، ممکن است پزشک توصیه کند سایر اعضای خانواده نیز آزمایش شوند تا مشخص شود آیا ژن مشابه را به ارث برده اند.
درمان سندرم QT طولانی
درمان سندرم QT طولانی شامل تغییر شیوه زندگی، داروها و احتمالاً جراحی یا سایر اقدامات است.
هدف از درمان جلوگیری از ضربان قلب نامنظم و مرگ ناگهانی است. پزشک شما مناسب ترین گزینه های درمانی را براساس علائم و نوع سندرم QT طولانی با شما در میان می گذارد. پزشک حتی اگر اغلب علائم و نشانه هایی نداشته باشید؛ ممکن است درمان را پیشنهاد کند.
اگر به سندرم QT طولانی ناشی از دارو مبتلا هستید، قطع دارو برای ایجاد علائم ممکن است تمام مواردی باشد که برای درمان این بیماری لازم است. پزشک می تواند به شما بگوید که چگونه با خیال راحت این کار را انجام دهید.
برای سایر موارد سندرم QT طولانی اکتسابی، درمان بیماری زمینه ای ضروری است. درمان متفاوت است اما ممکن است شامل منیزیم یا مایعات دیگری باشد که توسط IV برای اصلاح عدم تعادل الکترولیت ها داده می شود.
داروها
داروها سندرم QT طولانی را درمان نمی کنند، اما می توانند در برابر تغییرات احتمالی ریتم قلب تهدید کننده زندگی محافظت کنند.
داروهایی که برای درمان سندرم QT طولانی استفاده می شوند می توانند شامل موارد زیر باشند:
- مسدود کننده های بتا (Beta blockers) : این داروهای قلبی برای اکثر بیماران مبتلا به سندرم QT طولانی مدت،درمانی استاندارد است. آنها ضربان قلب را کند می کنند و احتمال اپیزود های طولانی QT را کاهش می دهند. مسدود کننده های بتا که برای درمان سندرم QT طولانی استفاده می شود شامل نادولول (Corgard) و پروپرانولول (Inderal LA ، InnoPran XL) است.
- مکسیلتین (Mexiletine) : مصرف این داروی ریتم قلب در ترکیب با مسدود کننده بتا ممکن است به کوتاه شدن فاصله QT و کاهش خطر غش، تشنج یا مرگ ناگهانی کمک کند.
همیشه داروهای تجویز شده توسط پزشک را طبق دستور خود مصرف کنید.
جراحی یا سایر اقدامات
بسته به علائم شما ، پزشک ممکن است سایر درمان های طولانی مدت سندرم QT را برای شما در نظر بگیرد ، از جمله:
جراحی عصب کشی قلب (Left cardiac sympathetic denervation) (LCSD) : در این روش، جراحان؛ اعصاب خاص را در سمت چپ ستون فقرات در قفسه سینه برمی دارند. این اعصاب بخشی از سیستم عصبی سمپاتیک بدن هستند، که به کنترل ریتم قلب شما کمک می کند.
LCSD به طور کلی برای افرادی با QT طولانی و مشکلات ریتم قلب مداوم که در معرض خطر بالای علائم هستند و نمی توانند مسدود کننده های بتا را مصرف یا تحمل کنند، اختصاص دارد. این سندرم QT طولانی را درمان نمی کند، اما به کاهش خطر مرگ ناگهانی کمک می کند.
ایمپلنت دفیبریلاتور کاردیوورتر (Implantable cardioverter-defibrillator) (ICD : (ICD در زیر پوست قفسه سینه شما قرار داده می شود و به طور مداوم ضربان قلب شما را کنترل می کند. این می تواند آریتمی بالقوه تهدید کننده زندگی را متوقف کند. هنگامی که ICD ریتم غیر طبیعی قلب را تشخیص می دهد، شوک های الکتریکی ایجاد می کند تا قلب به حالت طبیعی برگردد.
اکثر افراد مبتلا به سندرم QT طولانی نیازی به ICD ندارند. با این حال، این روش ممکن است در برخی از ورزشکاران انجام شود تا امکان بازگشت به ورزش های رقابتی فراهم شود. تصمیم برای قرار دادن ICD، به ویژه در کودکان، باید به دقت مورد بررسی قرار گیرد. قرار دادن ICD یک روش اصلی است و می تواند منجر به شوک های نامناسب و سایر عوارض شود.
شیوه زندگی و درمان های خانگی
علاوه بر توصیه داروها یا جراحی، پزشک ممکن است تغییر سبک زندگی را برای کاهش احتمال ابتلا به غش طولانی مدت یا مرگ ناگهانی مرتبط با سندرم QT پیشنهاد کند.
- بدانید کدام یک از ورزش ها بی خطر هستند. ممکن است پس از بررسی دقیق خطرات و مزایای ورزش مورد نظر توسط پزشک، به طور فعال به انجام آن ورزش ادامه دهید. به طور کلی، افراد مبتلا به سندرم QT طولانی هرگز نباید به تنهایی شنا کنند. فعالیت های تفریحی تا زمانی که یک دوست را همراه داشته باشید در صورت داشتن یک دوره غش؛ احتمالاً خوب خواهد بود.
- بررسی صدا انجام دهید. میزان صدای زنگ درب و سایر وسایل (مانند تلفن) را که ممکن است شما را بترساند،بخصوص هنگام خواب کم کنید.
- احساسات را کنترل کنید. بسیار هیجان زده، عصبانی یا متعجب شدن می تواند باعث تغییر ضربان قلب در برخی از افراد مبتلا به سندرم QT طولانی شود.
- داروهای پزشکی خود را بررسی کنید. از داروهایی که می توانند باعث ایجاد فواصل طولانی مدت QT شوند، خودداری کنید. اگر مطمئن نیستید، از پزشک خود بپرسید. بهتر است به شما در مورد همه داروها و مکمل هایی که می خورید، حتی آنهایی که بدون نسخه می خریدید، به پزشک اطلاع دهید.
- چکاپ های منظم داشته باشید. در هنگام ویزیت، در صورت تغییر در علائم یا شرایط خود، به پزشک اطلاع دهید. پزشک ممکن است برنامه درمانی شما را به روز کند یا درمان های اضافی را برای شما پیشنهاد دهد.
مقابله و پشتیبانی
نگرانی در مورد ریتم های احتمالی خطرناک قلب همراه با سندرم QT طولانی می تواند برای شما و عزیزانتان استرس زا باشد. برای کمک به عزیزانتان گام هایی را بردارید تا به آن ها درک بهتری از چگونگی نحوه حمایت و مراقبت از شما در موارد اضطراری بدهد.
- به افراد دیگر بگویید. خانواده، دوستان، معلمان، همسایگان و هر کسی را که مرتباً با شما تماس دارد از وضعیت قلب و علائم خود آگاه کنید. برای اطلاع دیگران از وضعیت خود، از یک شناسه هشدار پزشکی (a medical alert identification) استفاده کنید.
- برنامه اضطراری داشته باشید. اعضای خانواده ممکن است بخواهند احیای قلبی ریوی را یاد بگیرند تا در صورت نیاز به احیای فوری بتوانند احیا کنند. در برخی شرایط ممکن است مناسب باشد که بتوانید به سرعت به یک دفیبریلاتور اتوماتیک خارجی دسترسی پیدا کنید.
- به دنبال پشتیبانی یا مشاوره باشید. برای برخی از افراد عضویت در یک گروه پشتیبانی مفید است، جایی که می توانند تجربیات و احساسات خود را با سایر افراد و خانواده هایی که با این شرایط آشنا هستند در میان بگذارند. خانواده های مبتلا به سندرم QT طولانی ارثی نیز ممکن است مفید باشد که با یک مشاور ژنتیک صحبت کنند.
آماده شدن برای ملاقات با پزشک
در صورت بروز علائم و نشانه های سندرم QT طولانی، با پزشک خود تماس بگیرید. پس از معاینه اولیه، پزشک احتمالاً شما را به پزشکی آموزش دیده در تشخیص و درمان بیماری های قلب (متخصص قلب)، پزشکی که در شرایط ریتم قلب آموزش دیده است (الکتروفیزیولوژیست) یا یک متخصص قلب که در بیماری های ژنتیکی قلب تخصص دارد (متخصص قلب و عروق) ارجاع می دهد.
در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما در آمادگی برای قرار ملاقات و دانستن اینکه چه انتظاری از پزشک دارید، آورده شده است.
آنچه شما می توانید انجام دهید
- علائم و نشانه هایی را که داشته اید و برای چه مدت یادداشت کنید.
- اطلاعات پزشکی اصلی خود را از جمله سایر شرایط سلامتی و نام تمام داروهای خود بنویسید. همچنین مهم است که هرگونه سابقه خانوادگی بیماری قلبی یا مرگ ناگهانی را با پزشک خود در میان بگذارید.
- در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستی را پیدا کنید که بتواند با شما در قرار ملاقات بیاید. شخصی که شما را همراهی می کند می تواند به یاد داشته باشید که دکتر چه گفته است.
- سوالاتی را که می خواهید حتماً از پزشک خود بپرسید، یادداشت کنید.
سوالاتی که می توانید در اولین قرار ملاقات با پزشک بپرسید عبارتند از:
- چه عواملی باعث بروز علائم و نشانه های من می شود؟
- آیا علل احتمالی دیگری برای این علائم و نشانه ها وجود دارد؟
- چه آزمایشاتی لازم است؟
- آیا باید با یک متخصص مشورت کنم؟
سوالاتی که می توانید در صورت مراجعه به متخصص قلب یا الکتروفیزیولوژیک بپرسید عبارتند از:
- آیا من طولانی مدت سندرم QT دارم؟ کدام نوع؟
- خطر عوارض ناشی از این بیماری چیست؟
- شما چه رویکرد درمانی را پیشنهاد می کنید؟
- اگر اولین روش درمانی موثر واقع نشود، بعد چه پیشنهادی می دهید؟
- اگر داروهایی را توصیه می کنید ، عوارض جانبی احتمالی چیست؟
سولاتی که اگر پزشک توصیه به جراحی می کند شامل این موارد است:
- چه نوع رویه ای در پرونده من موثر است و چرا؟
- کجا باید عمل جراحی ام انجام شود؟
- آیا باید به یک مرکز تعالی طولانی سندرم QT ارجاع داده شوم؟
- پس از جراحی چه انتظاراتی از بهبود و توان بخشی خود داشته باشم؟
سوالات اضافی عبارتند از:
- آیا برای این بیماری به معاینات مکرر و درمان مادام العمر نیاز دارم؟
- از چه علائم و نشانه های اضطراری سندرم QT طولانی باید آگاه باشم؟
- آیا باید به دوستان ، معلمان و همکارانم بگویم که این بیماری را دارم؟
- چه محدودیتهای فعالیتی را باید دنبال کنم؟
- آیا هرگونه تغییر در رژیم غذایی می تواند به من کمک کند تا این شرایط را کنترل کنم؟
- از چه داروهایی باید خودداری کنم؟
- چشم انداز بلند مدت من در مورد درمان چیست؟
- آیا باردار شدن در آینده برای من امن خواهد بود؟
- خطری که فرزندان آینده من دچار این نقص می شوند چیست؟
- آیا باید با یک مشاور ژنتیک ملاقات کنم؟
علاوه بر سولاتی که پیش از موعد آماده کرده اید، در صورت ملاقات، در صورت عدم درک مطلب، از پرسدن سوالات دیگر دریغ نکنید.
سوالات پزشک از شما
پزشکی که شما را برای سندرم QT طولانی مدت می بیند ممکن است چندین سوال از جمله:
- علائم شما چیست؟
- اولین بار از چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
- آیا علائم شما به مرور زمان بدتر شده است؟
- آیا احساسات شدید علائم شما مانند هیجان، عصبانیت یا تعجب را تحریک می کند؟
- آیا ورزش علائم شما را به همراه دارد؟
- آیا وحشت زده شدن – مانند زنگ در یا زنگ تلفن – علائم شما را تحریک می کند؟
- آیا علائم شما شامل احساس سبکی سر یا سرگیجه است؟
- آیا تا به حال غش کرده اید؟
- آیا تاکنون تشنج کرده اید؟
- آیا علائم شما احساس لرزش در قفسه سینه شماست؟
- آیا از گاز گرفتن در خواب خود آگاه هستید؟
- آیا شما بیماری پزشکی دیگری تشخیص داده اید؟
- آیا از سابقه بیماری های قلبی در خانواده خود مطلع هستید؟
- آیا هیچ یک از بستگان درجه یک – پدر و مادر، خواهر و برادر یا فرزند – تا به حال به طور غیر منتظره مانند غرق شدن، یا به طور ناگهانی بدون هیچ توضیحی فوت کرده اند ؟
- در حال حاضر چه داروهایی از جمله داروهای بدون نسخه و همچنین ویتامین ها و مکمل ها را مصرف می کنید؟
- آیا تاکنون از داروهای روان گردان استفاده کرده اید؟ اگر چنین است، کدام یک؟
- رژیم روزانه معمول شما چیست؟
- آیا از کافئین استفاده می کنید؟ چقدر؟
- آیا بچه دارید؟ آیا قصد بارداری در آینده را دارید؟
کاری که می توانید در این بین انجام دهید
در حالی که منتظر قرار ملاقات خود هستید، با اعضای خانواده خود مشورت کنید تا بفهمید آیا سابقه خانوادگی طولانی مدت سندرم QT یا مرگ غیرقابل توجیه دارید.
داشتن یکی از بستگان درجه یک که به علت غیرمنتظره ای فوت کرده است – مانند سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) ، غرق شدن یا تصادف دیگر – یک سرنخ مهم برای پزشک شماست. به طور کلی، دانستن هرچه بیشتر از سابقه سلامتی خانواده به پزشک کمک می کند تا مراحل بعدی را برای تشخیص و درمان شما تعیین کند.
