آپاندیسیت التهاب زایده ی آپاندیس(یک بخش ۱.۲ اینچی که از روده ی بزرگ گسترش می یابد) است. هیچ کس به طور قطع نمی تواند عملکرد این زایده را در بدن بگوید و تنها چیزی که ما می دانیم این است که می توانیم بدون آن زندگی کنیم و هیچ مشکلی بروز پیدا نکند.
آپاندیسیت یک مورد اورژانسی است که باید فورا تحت عمل جراحی قرار گیرد و در صورتی که در درمان نشود، به تدریج باعث گسترش و سوراخ کردن صفاق و ورود عفونت به درون حفره ی شکم می شود و این مورد می تواند عامل ایجاد بیماری پریتونیت که یک عفونت جدی در حفری شکمی است، باشد و این بیماری نیز در صورت بی توجهی کشنده است مگر اینکه بوسیله ی آنتی بیوتیک ها به سرعت درمان گردد.
گاها یک آبسه ی پر از چرک(عفونتی که از سایر نقاط بدن آمده) در بیرون آپاندیس شکل می گیرد. بافت های آسیب دیده و عفونی از سایر نقاط شکم کنده شده اند و این عامل از گسترش عفونت در شکم جلوگیری می کند. آپاندیس آبسه گرفته نیز هرچند کمتر اورژانسی است، اما باید درمان شود و متاسفانه تشخیص آن بدون جراحی امکان پذیر نیست. به همین دلیل همه ی انواع آپاندیسیت اورژانسی در نظر گرفته شده و جراحی بر روی آن ها انجام می شود.
در آمریکا، از هر ۱۵ نفر یک نفر به آپاندیسیت مبتلا می شود. با وجود اینکه می تواند در هر سنی اتفاق بیافتد، اما در سنین پایین تر از دو سال بسیار کمیاب و در سنین بین ۱۰ تا ۳۰ سال بسیار رایج است.
عامل ایجاد آپاندیس چیست؟
آپاندیسیت در اثر انسداد آپاندیس ایجاد می شود و این انسداد می تواند بوسیله ی مدفوع، جسم خارجی و یا سرطان باشد. علاوه بر آن عفونت نیز می تواند باعث مسدود شدن آپاندیس شود زیرا که در پاسخ به عفونت آپاندیس ملتهب و متورم می شود.
نشانه‌های آپاندیسیت چیست؟
نشانه‌های کلاسیک آپاندیس شامل موارد زیر می شود:
- درد مبهم در نزدیکی ناف که با حرکت به سمت قسمت پایین وراست شکم تیزتر می شود
- از دست دادن اشتها
- حات تهوع و استفراغ بلافاصله پس از شروع درد
- تورم شکم
- نفخ
- تب بین ۹۹ تا ۱۰۲ درجه ی فارنهایت
تقریبا در نصف موارد نشانه های دیگری ظاهر می شود که در زیر بیان شده اند:
- درد مبهم و تیز در همه ی نقاط شکم
- دفع ادرار همراه با درد
- استفراغ قبل از درد شکم
- گرفتگی شدید
- یبوست
اگر هریک از نشانه های فوق را در خود یافتید بلافاصله به پزشک مراجعه کرده و اقدامات پزشکی را دریافت کنید، زیرا تشخیص و درمان به موقع بسیار مهم است. از خوردن، آشامیدن، استفاده از داروهای ضد درد، آنتی اسیدها ، مسهل ها و یا مواد گرم کننده پرهیز کنید زیرا که می تواند باعث پاره‌شدن آپاندیسیت شود.
چگونگی تشخیص آپاندیسیت
تشخیص آپاندیسیت می تواند مشکل باشد زیرا که نشانه های آن غالبا مبهم و شبیه به بیماری های دیگری چون مشکلات کیسه ی صفرا، عفونت مجاری ادرار یا صفراوی، بیماری کروهن، گاستریتیت، عفونت روده ای و مشکلات تخمدانی باشد.
تست های زیر معمولا برای تشخیص آپاندیسیت مورد استفاده قرار می گیرند:
- تست شکم برای تشخیص التهاب
- تست ادرار برای تشخیص عفونت مجاری ادراری
- تست ناحیه ی راست روده
- تست خون برای مشاهده ی اینکه آیا بدن با عفونت مبارزه می کند یا خیر
- سی تی اسکن یا سونوگرافی
چگونگی درمان آپاندیسیت
جراحی برای خارج کردن آپاندیس که آپاندکتومی نامیده می شود، راه استاندارد درمان آپاندیس است.
به طور کلی در صورتی که مشکوک به آپاندیسیت باشیم پزشکان معمولا برای جلوگیری از عواقب آن، ترجیح می دهند آن را خارج کنند. اگر آپاندیس دارای آبسه د ر اطراف خود باشد، دو راه وجود دارد: یکی بیرون کشیدن مایع و چرک از آبسه و دیگری خارج کردن آپاندیس به طور کلی. درهرحال تحقیقات اخیر نشان داده که درمان آپاندیسیت به آنتی بیوتیک های قوی می تواند نیاز به جراحی را بردارد.
آپاندکتومی: موارد مورد انتظار
قبل از آپاندکتومی به بیمار آنتی بیوتیک هایی برای مقابله با پریتونیت های احتمالی داده می شود. بیهوشی عمومی ایجاد و آپاندیس از خلال یک برش چهار اینچی یا بوسیله ی لاپاراسکوپی خارج می شود. در صورتی که فرد مبتلا به پریتونیت باشد، شکم نیز از چرک و آبسه پاک می شود.
در طول دوازده ساعت پس از عمل بیمار می تواند که بلند شده و حرکت کند. حدودا پس از دو تا سه هفته نیز می تواند فعالیت های عادی خود را از سر بگیرد. در صورتی که جراحی بوسیله لاپاراسکوپ(دستگاه کوچکی که به درون بدن فرستاده می شود) انجام شود، برش کوچکتر و مدت لازم برای ریکاوری نیز کمتر است.
پس از آپاندکتومی در صورت مشاهده ی موارد زیر به پزشک خود اطلاع دهید:
- استفراغ کنترل ناپذیر
- افزایش درد در ناحیه ی شکمی
- سرگیجه و احساس ضعف و غش
- دیدن خون در استفراغ یا ادرار
- افزایش درد در ناحیه ی برش و یا قرمزی آن
- تب
- چرک در ناحیه ی برش
آیا می توان از آپاندیسیت پیشگیری کرد؟
راهی برای پیشگیری از آپاندیسیت وجود ندارد، هرچند که این التهاب در افرادی که موادغذایی غنی از فیبر چون میوه ها و گیاهان را مصرف می کنند، کمتر اتفاق می افتد.
