اگر صدای غذاخوردن دیگران بیش از حد معمول برای‌تان آزاردهنده است؛ ممکن است مشکل از خود شما باشد.
صدای هورت‌کشیدن چای یا خرد شدن سیب زیر دندان اطرافیان می‌تواند تا حدودی ناخوشایند باشد؛ ولی برای عده‌ای به قیمت غلیان روان‌شان (!) تمام می‌شود. نتایج مطالعه‌ای جدید نشان داده است که این افراد، چنین تجربه‌های ناخوشایندی را تصور نمی‌کنند [بلکه واقعاً وجود دارد]. بروز عصبانیت و اضطراب در پاسخ به صدای غذا خوردن، نوشیدن و نفس‌کشیدن دیگران، ریشه در افزایش سطح فعالیت بخشی از مغز دارد که مسئول پردازش احساسات می‌باشد. نتایج مطالعۀ فوق، دوم فوریه در ژورنال Current Biology منتشر شده است.
افراد گرفتار این وضعیت – تحت عنوان صدابیزاری (Misophonia) – عمدتاً با دریافت برچسب “بیش از حد حساس” از مطب پرشک مرخص می‌شوند. ولی صدابیزاری یک نوع حساسیت بیش از حد نیست؛ بلکه جنبۀ نورولوژیکی دارد.
محققان در این مطالعه، صداهایی را برای ۲۰ آزمودنی مبتلا به صدابیزاری و ۲۲ آزمودنی کنترل پخش نمودند. بعضی از این صداها حالت خنثی داشتند؛ مانند صدای باران. پاره‌ای هم برای هر دو گروه آزاردهنده بودند ولی با این حال هیچ‌گونه باسخ صدابیزاری ایجاد نکردند؛ مانند صدای گریۀ کودک. اما سومین گروه از این صداها – مانند صدای غذا خوردن و نفس‌کشیدن – برای آزمودنی‌های صدابیزار، بسیار ناخوشایند بود.
بررسی تصاویر MRI مغز، نشان داد که هر دو گروه نسبت به صداهای خنثی و آزاردهنده (نوع دوم) واکنش یک‌سانی را بروز می‌دهند؛ ولی آزمودنی‌های صدابیزار با شدت بسیار بیشتری نسبت به صداهای دستۀ سوم، پاسخ دادند. مشاهده شد که قشر اینسولای قدامی (Anterior Insula Cortex) – که مسئول پردازش احساسات است – در افراد صدابیزار، سطوح بالاتری از فعالیت را نشان می‌دهد. بررسی‌های دقیق‌تر پاره‌ای از تفاوت‌های ساختاری را نیز آشکار نمود. برای مثال در مغز افراد صدابیزار، ارتباطات بیشتری بین اینسولای قدامی و ساختارهایی مثل بادامه (Amygdala) و هیپوکامپ (Hippocampus) – که اتفاقاً در پردازش احساسات نقش دارند – مشاهده می‌شود.
