آب بهطور معمول پس از شناکردن در گوشها بهدام میافتد اما برخی شرایط دیگر نیز سبب ایجاد این شرایط میشود. این آب بهطور خودبهخودی از گوشها جدا میشود؛ درصورتی که جدا نشود، نوعی از عفونت با نام گوش شناگران ایجاد میشود.
نکتهی مهم در رایطه با خارج کردن این آب از گوش، ممانعت بهعمل آوردن از واردکردن اشیا تیز خارجی به درون گوش است.
در ادامه به معرفی راههایی برای خارجکردن آسان و ایمن این مقدار آب میپردازیم.
۶ را ه مطمئن برای حارجکردن آب از گوش:
- تکان دادن سر از سمتی به سمت دیگر، درحالی که فرد لالهی گوش خود را نگهداشته است، در بسیاری از موارد پاسخگو خواهد بود.
- ایجاد یک مکش با چسباندن کف دست خود به سوراخ خارجی گوش و جدا کردن آن، در صورت لزوم تکرار این عمل
- قرار دادن یک کمپرس گرم روی گوش. فرد این بسته باید به مدت حداقل ۳۰ثانیه روی گوش خود نگه دارد و این عمل را حداقل ۵ بار تکرار کرده تا از خروج کامل آب اطمینان حاصل شود. درازکشیدن به سمت مخالف بدن در این شرایط میتواند به بهبود شرایط کمک کند.
- چکاندن قطراتی از ترکیب نیمی الکل و نیمی سرکه میتواند درصورت موثر واقع نشدن سایر روشها، عملی باشد. الکل به تبخیر آب موجود در گوش کمک میکند و سرکه مانع رشد میکروبها دورن گوش میشود. نکتهی قابل توجه، استفاده از یک قطرهچکان استریل برای ورود این موارد به درون گوش است.
- استفاده از هیدروژن پراسید بسیار رقیقشده و چکاندن قطراتی از آن به درون گوش. پس از این، خم کردن سر به آن طرف برای خروج این مایع
- استفاده از یک سشوار به منظور خشککردن آب موجود در گوش. توجه داشته باشید هنگام استفاده از این روش، سشوار را در فاصلهای تقریبا ۳۰سانتیمتر از گوش قرار دهید.
برای افرادی که به عفونت گوش مبتلا هستند، هیچیک از روشهای بالا، خصوصاً مواردی که شامل وارد کردن یک ترکیب خاص به گوش میشوند، قابل استفاده نیستند.
چرا خارجکردن آب از گوش از اهمیت فراوانی برخوردار است؟
بهدام افتادن آب درون گوش میتواند زمینهساز ابتلا به عفونتهای مختلف باشد که توسط باکتریها ایجاد میشوند؛ این باکتریها درون آب آلوده رشد پیدا میکنند.
شنا کردن در آبهایی که احتمال وجود عامل عفونتزا در آنها بالاتر است، همانند آب دریاچهها، ریسک ابتلا به عفونت گوش شناگران را بالا میبرد. همچنین ریسک ابتلا در افرادی که دارای بیماریهای مزمنی هستند که گوش را تحت تاثیر قرار میدهد، همانند پسواریازیس و اگزما بالاتر است.