انتشار این مقاله


تشخیص علائم هشداردهنده‌ی خودکشی

این مقاله علائم هشداردهنده و عوامل خطر برای خودکشی در افراد مبتلا به افسردگی بالینی را توضیح می‌دهد. دانستن آنچه باید به دنبالش باشیم می‌تواند به نجات یک زندگی کمک کند. هشدار خودکشی : افسردگی خطر بالای خودکشی را به دنبال دارد. هر کسی که افکار خودکشی گرایانه یا قصد آن را بیان می‌کند باید […]

این مقاله علائم هشداردهنده و عوامل خطر برای خودکشی در افراد مبتلا به افسردگی بالینی را توضیح می‌دهد. دانستن آنچه باید به دنبالش باشیم می‌تواند به نجات یک زندگی کمک کند.

هشدار خودکشی : افسردگی خطر بالای خودکشی را به دنبال دارد. هر کسی که افکار خودکشی گرایانه یا قصد آن را بیان می‌کند باید جدی گرفته شود.

بهترین راه برای به حداقل رساندن خطر خودکشی، شناخت عوامل خطر و علائم هشداردهنده خودکشی است. این علائم را جدی بگیرید و یاد بگیرید که چگونه به آن‌ها پاسخ دهید. این‌می تواند زندگی کسی را نجات دهد.

خودکشی چقد رایج است؟

خودکشی یک مشکل قابل پیشگیری بالقوه بهداشت عمومی است. در سال ۲۰۱۴، آخرین سالی که آمار در دسترس هستند، خودکشی دهمین علت اصلی مرگ و میر در ایالات متحده در آن سال بوده است. نزدیک به ۴۳،۰۰۰ خودکشی و ۱.۳ میلیون بزرگسالی که اقدام به خودکشی کرده‌اند، بر طبق اعلام CDC، وجود داشته است. خودکشی دومین علت اصلی مرگ و میر در افراد ۱۰ الی  ۳۴  ساله است.

بر حسب  ۷۸٪ از خودکشی‌ها در ایالات متحده، مردان نزدیک به چهار برابر میزان زنان، زندگی خود را می‌گیرند.

آیا ریسک فاکتوری برای خودکشی وجود دارد ؟

عوامل خطر برای خودکشی از نظر سن، جنس، و گروه‌های قومی متفاوت هستند. و عوامل خطر اغلب در ترکیب با هم رخ می‌دهند.

بیش از ۹۰٪ از افرادی که از خودکشی می‌میرند، دارای افسردگی بالینی یا اختلال روانی قابل تشخیص هستند. بسیاری از اوقات، افرادی که خودکشی می‌کنند، مشکل سوء مصرف الکل یا مواد مخدر را دارند. اغلب آن‌ها این مشکل را در ترکیب با سایر اختلالات روانی دارند.

عوارض جانبی و یا پس از سانحه زندگی در ترکیب با سایر عوامل خطر، مانند افسردگی بالینی، ممکن است منجر به خودکشی شوند. اما خودکشی و رفتارهای خودکشی هرگز واکنش‌هایی طبیعی به استرس نیستند.

دیگر عوامل خطر برای خودکشی عبارتند از:

  • یک یا چند اقدام قبلی به خودکشی
  • سابقه خانوادگی اختلال روانی یا سوء مصرف مواد مخدر
  • سابقه خانوادگی خودکشی
  • خشونت خانوادگی
  • بدرفتاری جسمی و جنسی
  • نگه داشتن سلاح گرم در خانه
  • بیماری جسمی مزمن، از جمله درد مزمن
  • حبس بودن
  • قرار گرفتن در معرض رفتار خودکشی دیگران

آیا علائم هشدار دهنده‌ای برای خودکشی وجود دارد؟

علائم هشدار دهنده که کسی ممکن است در مورد خودکشی فکر و یا برنامه ریزی کند، عبارتند از:

  • دائما در مورد مرگ صحبت یا فکر کردن
  • افسردگی بالینی ، ناراحتی عمیق، از دست دادن علاقه، مشکلات خواب و غذا خوردن، که بدتر می‌شوند.
  • “آرزوی مرگ” داشتن، فریفتن سرنوشت با انجام کارهای خطرناکی که می‌تواند منجر به مرگ شود، مانند رانندگی سریع یا عبور از چراغ قرمز
  • از دست دادن علاقه به چیزهایی که فرد قبلا به آن اهمیت می‌داده است.
  • اظهار نظر در مورد نا امید کننده بودن، درمانده، و یا بی ارزش بودن.
  • کارها را انجام ندادن، امتحان کردن پایان‌های نامعلوم، تغییر دادن آرزو و خواسته
  • گفتن چیزهایی مثل “اگر من اینجا نبودم بهتر بود” و یا “من می‌خواهم نباشم “
  • تغییر ناگهانی و غیرمنتظره از بسیار غمگین بودن به بسیار آرام بودن و خود خوشحال نشان دادن.
  • صحبت کردن در مورد خودکشی یا قتل خود
  • دیدن و یا دعوت افراد برای گفتن خداحافظی

به خصوص اگر فردی هر یک از این علائم هشدار دهنده را نشان می‌دهد و در گذشته تلاش به خودکشی کرده است، بسیار مراقب باشد. بر طبق بنیاد آمریکایی برای پیشگیری از خودکشی، بین ۲۰٪ و ۵۰٪ از افرادی که خودکشی کرده‌اند، تلاش قبلی برای آن داشته‌اند.

اگر کسی که می‌شناسم علائم هشدار دهنده خودکشی را نشان دهد، باید چه کار کنم؟

اول، اگر کسی که می شناسید به نظر می‌رسد که افسرده و به فکر خودکشی است، آن فرد را جدی بگیرید. به آنچه که می‎‌گوید گوش دهید. ابتکار عمل را با پرسیدن آنچه که در حال برنامه ریزی است، به دست بگیرید. اما سعی نکنید برای اقدام به خودکشی با او بحث کنید. در عوض، اجازه دهید فرد مطمئن شود که شما اهمیت می‌دهید، درک می‌کنید و به او گوش می‌دهید. از جملاتی مانند: ” چیزهای زیادی برای زندگی داری.” اجتناب کنید و بپرسید که آیا فرد به دنبال این است از یک متخصص پزشکی یا روانی کمک بگیرد، و یا اگر او در حال حاضر توسط یک متخصص بهداشت روان درمان می‌شود.

اگر کسی را می شناسید به نظر می‌رسد که افسرده و در مورد خودکشی حرف می‌زند، رفتارهایی مربوط به خودکشی را انجام می‌دهد، و یا اقدام به خودکشی می‌کند، آن را به عنوان شرایط اضطراری جدی بگیرید. به او گوش دهید، اما سعی نکنید با او بحث کنید. به دنبال کمک فوری از یک فرد حرفه‌ای مراقبت‌های بهداشتی باشید.

افرادی که افسردگی شدید را تجربه می‌کنند اغلب به فکر خودکشی هستند که یک علامت کلیدی برای این بیماری است. برخی از مطالعات نشان می‌دهند که سروتونین نقش اصلی را در نوروبیولوژی خودکشی ایفا می کند. محققان، سطح پایینی از سروتونین را در ساقه مغز و مایع مغزی نخاعی درافرادی که خودکشی کرده‌اند، پیدا کرده‌اند.

علاوه بر این، گاهی اوقات رفتار خودکشی در خانواده وجود دارد و اجرا می‌شود. به یاد داشته باشید، هر گونه بحث خودکشی همیشه یک مورد اورژانسی است. از کسی بخواهید تا بلافاصله با یک کارمند حرفه‌ای مراقبت‌های بهداشتی حرف بزنید.

از کجا می‌توانم برای خودکشی و افسردگی کمک بگیرم؟

یک فرد متمایل به خودکشی و افسردگی را برای درخواست کمک از کارکنان بهداشت روان تشویق کنید. از آنجایی که شخص ممکن است به حدی احساس ناامیدی بکند که فکر کند امکان کمک وجود ندارد، شما احتمالا باید به صورت مداوم اصرار کنید و همراه آن شخص بروید.

اگر به نظر می رسد که فرد محبوب شما در معرض خطر قریب الوقوع خودکشی است، او را تنها نگذارید. هرگونه سلاح یا مواد مخدری را که می‌تواند استفاده کند، از او دور کنید. او را به نزدیکترین اورژانس همراهی کنیدو یا با ۹۱۱ (خدمات اضطراری)  تماس بگیرید.

در طول درمان، از او حمایت کنید و دلسوز باشید. به فرد کمک کنید تا مصرف داروهای ضد افسردگی یا دیگر داروهای تجویز شده را فراموش نکند و هر درمان دیگری را که تجویز شده است، ادامه دهد.

زهرا کریمی


نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید