بعضى از خيال بافي هاى ذهن ميتواند براى مغز و زندگى آينده ما بسيار مفيد باشد.
تحقيقات جديد نشان ميدهد كه خيال بافى هاى ارادى با كورتكس ضخيم(كه ويژگى خوبى است) در مناطقى كليدى از مغز مرتبط است.
دستور ذهن به خيال بافى يك استعداد شناختى و آگاهانه است كه ميتواند در برخى زمينه مفيد باشد.
براى مثال، ميتواند از نظر روحى در تجديد نظر رويدادهاى آينده و حل مشكلاتى كه ممكن است مواجه شويم، كمك كند. به عبارت ديگر، به مغز اجازه ميدهد تا در مورد آينده احتمالى تدبير كند.
بنابراين، خيال بافى هميشه در ارتباط با ناتوانى در خود كنترلى(خود رأيى) كه ناچارا منجر به خطا ميشود، نيست. نكته كليدى اين است كه خيال بافى ارادى انجام ميگيرد يا نه.
Johannes Golchert، نويسنده اين مطالعه، ميگويد:
“ما دريافتيم كه افرادى كه اغلب به طور هدفمند خيال پردازى ميكنند، كورتكس شان در برخى از مناطق پره فرونتال ضخيم تر است.
علاوه بر اين، دريافتيم كه در افرادى كه به طور ارادى و عمدى خيال بافى ميكنند، دو شبكه اصلى مغز به طور گسترده همپوشانى دارند: شبكه حالت پيش فرض، كه در هنگام تمرکز بر روی اطلاعات حافظه فعال میشود، و شبکه فرونتوپریتال، که تمرکزمان را تثبیت میکند و محرک های نامربوط را که قسمتی از سیستم کنترلی روانی است، دور میسازد.”
این مطالعه نشان میدهد که مغز افرادی که گزارش کردند قادر به خیال بافی ارادی هستند، در این نواحی ضخیم تر است.
اما، افرادی که گزارش کردند بی اختیار خیال بافی میکنند، کورتکس شان در این نواحی نازک تر است.
بنابراین، رویا پردازی لزوما نشانۀ ضعف کنترل ارادی نیست.
Golchert میگوید:
“در این مورد، مغزمان به سختی تمرکز در محیط بیرونی و تفکرات درونی را متمایز میکند. در هر دو شرایط سیستم کنترلی درگیر است.
خیال پردازی نباید فقط یک عامل نگران کننده تلقی شود.
اگر قادر به کنترل آن در حد معینی هستید، در صورت لزوم مانع شوید و در صورت امکان به خود اجازه خیال بافی دهید!”
این مطالعه در ژورنال Neuroimage به چاپ رسیده است.
