بعد از ساخته‌شدن میکروفون حالا نوبت نانوفون است. کره‌ای طلایی به قطر تنها ۶۰ نانومتر که حساس‌ترین ابزار شنوایی ساخته‌شده تا به حال است، که راه را برای افزودن صدا به فیلم‌های بدون صدای قدیمی ضبط‌شده از باکتری‌ها و سایر تک‌سلولی‌ها فراهم می‌کند.
مقاله‌ی مرتبط: نانوپزشکی؛ علم یا هنر؟
Alexander Ohlinger و همکارانش در دانشگاه Ludwig Maximilian University مونیخ آلمان سوسپانسیونی از نانوذرات طلا در یک قطره آب تهیه کردند. آن‌ها یک کره را داخل لیزر محاصره کرده و سپس پالس‌های سریع نوری از لیزری ثانویه را به بقیه که در فاصله‌ی چند میکرومتری بودند شلیک کردند. نتیجه این شد که پالس‌ها به نانوذرات برخورد کرده و آب اطراف آن‌ها را به ارتعاش درآورد که موجب تولید فشار یا امواج صوتی شد.
سپس نانوذره‌ی محاصره‌شده در داخل لیزر شروع به حرکات نوسانی به جلو و عقب کرد که به نظر می‌رسید تحت تأثیر امواج صوتی صورت گرفته باشد. برای اطمینان حاصل کردن از اینکه این حرکت نوسانی به علت حرکت تصادفی مولکول‌های آب نبوده است، محققان فرکانس امواج صوتی را تغییر دادند. حرکت ذره‌ی محاصره‌شده در هر بار با فرکانس تولیدی هماهنگ بود، و جهت آن نیز در راستای امواج صوتی قرار داشت که شواهد محکمی برای اثبات قدرت پاسخ‌گویی این نانوذره به امواج فراهم کرد.
مقاله‌ی مرتبط: از علم تا هنر؛ نانوستاره‌ها و کارخانه‌های درون‌سلولی
این میکروفون بسیار کوچک قادر به تشخیص صداها در محدوده‌ی ۶۰ دسیبل است که حدوداً یک میلیون بار کوچکتر از محدده‌ی قابل تشخیص توسط گوش انسان است و اعضای تیم معتقدند که این ویژگی آن را حساس‌تر از هر دستگاه شنود دیگری می‌کند.
“شما نمی‌توانید هیچ دستگاه صوتی دیگری بیابید که قادر به تشخیص امواج با چنین حساسیت بالایی باشد.”
Andrey Lutich، عضوی از تیم
این تکنیک روزی ما را قادر خواهد ساخت تا به کوچکترین ساختارهای زنده ازجمله سلول‌ها و ویروس‌ها گوش فرا دهیم. Changhuei Yang از انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا در پاسادا نیز در این‌باره با اعضای تیم موافق است و طبق نظر وی، حرکت و لرزش سلول‌های زنده زیر میکروسکوپ قبلاً مشاهده شده است اما تا به حال کسی اقدام به ساخت میکروفونی برای شنیدن آن نکرده است و ساخت چنین وسیله‌ای در این زمینه از علم بسیار جالب خواهد بود.
انجام این کار همچنین اطلاعات بیشتری درباره‌ی محتویات و مکانیسم‌های داخل سلولی و نیز چگونگی تغییرات رخداده‌شده در سلول‌ها در طی بیماری‌ها در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد.
در سال ۲۰۰۸، محققان به رهبری YongKeun Park و Monica Diez-Silva از انستیتو تکنولوژی ماساچوست دریافتند که گلبول‌های قرمز خون هنگام آلوده شدن با انگل مالاریا لرزشی کمتر از مقدار طبیعی خود دارند که علت آن نیز ظاهراً به سخت‌تر شدن سلول‌ها به دنبال عفونت مربوط می‌شد.
کسی چه می‌داند؟ شاید زمانی در آینده تکنیک نانوذرات طلا امکان شناسایی این تغییرات را برای ما فراهم کند و پیشرفت برق‌آسای تکنولوژی قول چنین رخدادی را به همگام می‌دهد.
