شرکت Johnson & Johnson از سال ۱۹۲۰ تا به امروز حدود صد میلیارد چسب زخم به فروش رسانده‌است. اما چسب‌زخم چگونه اختراع شد؟ کمی نبوغ، مقداری نوارِ چسب‌دار و البته، زخم، به مقدار کافی!
Josephine و Earle Dickson در سال ۱۹۲۰ با یکدیگر ازدواج کردند. Josephine معمولاً هنگام انجام کارهای روزمره دست خود را می‌برید یا قسمتی از بدن خود را می‌سوزاند. Earle – که مسئول خرید پنبه و پارچه‌های نخی برای شرکت Johnson & Johnson بود – به Josephine در تهیۀ نوارهایی برای بستن زخم‌های سطحی کمک می‌کرد. این نوارها از نوار جراحی چسبنده و باندهای استریل کم‌رنگ ساخته می‌شدند.
در نهایت این زوج فهمیدند که می‌توانند تعداد زیادی نوار از پیش ساخته‌شده را با آماده کردن رول‌های طولانی نوارِ چسبناک و بریدن آن‌ها به قطعات و “پَد”های کوچکتر، تهیه کنند.
سپس با کمک تعدادی پارچۀ زخیم روی نوارها را پوشاندند تا چسب آن‌ها قبل از مصرف خشک نشود و بدین ترتیب نخستین “چسب زخم نواری” ایجاد شد که بعد ها با نام تجاری ® BAND-AID (چسب زخم) به فروش رسید.
با اعمال کمی تغییرات مهندسی و بازاریابی هوشمندانه، این چسب‌ها به محصولاتی نام‌آشنا تبدیل شدند.
در ادامه می‌توانید پیشینۀ این اختراع را در صد ثانیه مشاهده کنید:
