میمون‌ها هم احساس حسادت دارند! مطالعه جدیدی ثابت کرده‌است؛ وقتی میمون‌های نر تک همسر، جفت خود را با نرهای دیگر می‌بینند، مناطقی از مغز که مربوط به ارتباط با جفت و درد است، فعال می‌شود.
در آزمایشی که روی هشت میمون تی‌تی انجام گرفت، محققان برای اولین بار فعالیت مغز را در زمینه نوروبیولوژی حسادت، در پریمات‌های تک همسر مشاهده کردند.
حسادت یک وضعیت نادر است، به همین دلیل مطالعه آن دشوار به نظر می‌رسد. حسادت مشکلات زیادی از جمله ناامنی، عزت نفس پایین، ترس از رها شدن و خشم را به دنبال می‌آورد. همچنین می‌تواند روابط عاشقانه را تحت تاثیر قرار دهد.
ما درباره علت وقوع این اتفاق مطمئن نیستیم، هرچند نظریه‌هایی در رابطه با جفت‌گیری و منابع وجود دارد. اگر بتوانیم در مورد نوروبیولوژی اینکه چگونه پریمات‌ها به دیدن جفت خود با رقیبانشان واکنش می‌دهند، بدانیم، شاید به یک نقطه شروع بررسی آن در انسان‌ها برسیم.
محقق ارشد، Karen Bales از دانشگاه کالیفرنیا:
شناخت نوروبیولوژی (عصب‌شناسی) و نحوه تکامل احساسات، به ما کمک می‌کند احساساتمان و عواقب آن را درک کنیم. بویژه حس حسادت، به خاطر نقش آن در روابط عاشقانه و خشونت خانگی جالب توجه است.
در زمینه تک همسرها تحقیقات زیادی برروی موش‌های صحرایی انجام گرفت. اما برای بررسی آن در مغزی نزدیک به انسان تیم Bales به میمون‌های تی‌تی مسی رنگ که پریماتی از آمریکای جنوبی است، روی آورد. به گفته‌ی Bales این میمون‌ها، در پاسخ به رقبای عشقی خود به آن‌ها حمله کردند و حتی بعضاً جفت خود را با حرکات فیزیکی برگرداندند.
در این مطالعه به هشت میمون فلورودئوکسی‌گلوکز تزریق شد که مولکولی گلوکزی است. و در PET-MRI بصورت فلورسنت ظاهر می‌شود.
این میمون‌ها تحت دو شرایط مختلف قرار گرفتند:
- تماشای جفت خود با یک مرد غریبه به مدت ۳۰ دقیقه
- تماشای تعامل یک جفت غریبه به مدت ۳۰ دقیقه
وقتی میمون‌ها جفت خود را در حال معاشرت با مردی غریبه دیدند، در دو منطقه از مغزشان افزایش فعالیت دیده شد
- یکی در قشر سینگولیت، که محل دردهای اجتماعی در انسان است.
- و دیگری در سپتوم جانبی، که محل مربوط به پیوند با جفت در هر دوی میمون‌ها و موش‌های صحرایی است.
Bales:
تحقیق ما نشان می‌دهد که در میمون‌های تی‌تی، این ناحیه از مغز در تثبیت پیوند با جفت هم نقش دارد. میمون‌ها همچنین سطح بالای تستسترون و کورتیزول که هورمون‌های مربوط به پرخاشگری و چالش‌های اجتماعی هستند را نیز تجربه کردند.
اما مسئله این است، استفاده از دیگر پریمات‌ها برای این نوع تحقیق و پیاده کردن نتایج روی انسان‌ها همیشه مشکلاتی داشته است.
مقالات مرتبط: میمون‌ها هم مانند ما می‌توانند چهره‌هایی را در اجسام بی‌جان ببینند
ما یقینا نمی‌دانیم که آیا دیگر پریمات‌ها هم احساسات را به شیوه‌ی انسان‌ها حس می‌کنند یا نه! و در حالت واقع‌بینانه نمی‌توانیم تجربیات انسانی را برروی دیگر پریمات‌ها پیاده کنیم. در حقیقت این مقاله می‌خواهد به این نکته تاکید کند که:
ما نمی‌توانیم به طور قطعی بگوییم که تجربه‌ای که میمون‌ها داشتند همان حسادت است. غلظت تستوسترون بالا، که نسبت مستقیم با زمان تماشای جفت خود با رقیب دارند، همچنین غلظت کورتیزول و دریافت FDG در سپتوم جانبی، نشان می‌دهد که این وضعیت به عنوان چالشی در رابطه با پیوند جفت‌ها و روابط جنسی است. با این حال احساساتی که ما به آن‌ها نسبت می‌دهیم، به وضوح از رفتارشان برداشت نمی‌شود.
Bales تاکید می‌کند، وقتی جنس مونث حسادت را نشان می‌دهد، مطالعات متفاوت از این خواهد بود و نوروبیولوژی متفاوتی خواهد داشت.
مقالات مرتبط: آیا مرد و زن نسبت به طلاق، حس مشترکی دارند؟
وقتی مناطق مختلفی در میمون‌ها و موش‌های صحرایی تحت تاثیر قرار گرفت، در کنار هم نشان دادند؛ پیوند جفت‌ها شامل مناطق مغزی مرتبط با حافظه، پاداش اجتماعی و حفظ پیوند جفت‌ها به منظور اجتناب از درد جدایی است. و وضعیت هورومونی و نوروشیمیایی با آن سازگار است.
