زمان زیادی است که ویروس لاعلاج Ebola، به دلیل توانایی شاخص در ایجاد عفونت و نیز میزان مرگ و میر بالا در دل انسان‌ها ترس افکنده است. هم‌اکنون محققانی در دانشگاه کپنهاگن و دانشگاه Phillips شهر ماربورگ، توانسته‌اند این ویروس را در محیط‌های کشت سلولی مهار کنند. این افراد امید دارند روند فعلی را تا مرحله‌ی آزمایش‌های حیوانی و نهایتا توسعه‌‌ی یک داروی حقیقی و کارآمد ادامه دهند.
تنها یک آنزیم. این همه چیزی است که پژوهشگران با دستکاری آن می‌توانند مانع گسترش ویروس ابولا شوند. زیرا با این کار توانایی ویروس برای همانندسازی و ایجاد ذرات ویروسی بیشتر و متعاقب آن عفونت را از بین می‌برند.
این نتایج که در اثر تلاش‌های پژوهشگران دانشگاه‌های کپنهاگن و Phillips به دست آمد، در ژورنال Molecular Cell منتشر شده است.
هنگام ورود ویروس ابولا به سلول انسان، تنها هدف آن ساختن ذرات عفونی همانند خود است، برای نیل به این هدف ابتدا باید پروتئین‌ها ساخته و سپس ماده‌ی ژنتیک رونویسی شود. با مهارکردن این آنزیم خاص ما توان همانندسازی را از ویروس سلب می‌کنیم. این عمل بالقوه می‌تواند مانع از انتشار عفونت ابولا شود. این گفته‌‌ی پرفوسور Professor Jakob Nilsson از مرکز تحقیقات پروتیینی Novo Nordisk می‌باشد.
چند سال پیش، زمانی که ویروس ابولا به غرب آفریقا تاخت، هزاران انسان در اثر عفونت شدیدا واگیردار ابولا جان خود را از دست دادند. زمانی که شما آلوده شدید تنها امید باقی‌مانده برایتان این است که سیستم ایمنی و عوامل آن بتواند عفونت را سرکوب کند. زیرا امروزه هیچ درمانی در دسترس نیست.
با این وجود، دست اندرکاران این پژوهش اخیرا فاکتوری موثر برای ویروس ابولا را کشف کردند. این فاکتور را می‌توان به عنوان جز کوچکی از سول خود میزبان تعریف کرد که ویروس برای همانندسازی و ایجاد عفونت بیشتر از آن بهره می‌برد.
ویروس از آنزیمی موسوم به PP2A-B56 سلول میزبان برای شروع تولید پروتئین‌ها بهره می‌برد. غیرفعال‌سازی این آنزیم توسط پژوهشگران، عدم همانندسازی ویروس و متعاقب آن سرکوب عفونت را تضمین خواهد کرد. نیلسون توضیح می‌دهد:
زمانی که آنزیم PP2A-B56 را مهار می‌کنیم، اولین حلقه از زنجیره بلند فرآیند انتشار ویروس را قطع می‌کنیم. به نظر ما این هدفی دست‌یافتنی است. عفونت ابولا در محیط کشت‌هایی که آنزیم مورد بحث را مهار کرده‌ایم، در مقایسه با آن‌هایی که آنزیم را مهار نکرده‌ایم ۱۰ برابر کم‌تر است.
اما به دلیل این که توجه پژوهشگران تا به حال بر روی محیط‌های کشت معطوف بوده است، راه درازی در پیش دارند تا بتوان از نتایج این پژوهش در درمان بیماران استفاده کرد. آن‌ها امیدوارند در ابتدا بتوانند آزمایش‌هایی بر روی حیوانات انجام دهند و در درازمدت، دارویی برای مهار آنزیم مربوطه توسعه دهند.
دستاوردهای این پژوهش ممکن است برای ویروس‌های دیگر نیز کارآمد باشد، زیرا ساختار ویروس ابولا مشابهت‌هایی با ویروس‌های Lloviu virus و Marburg virus دارد که همگی در خانواده filoviruses طبقه‌بندی می‌شوند. اما پرده‌برداشتن از پاسخ این سوال که مکانیسم‌های مشابه در مورد آن‌ها نیز صادق است یا نه، نیاز به پژوهش‌های بیش‌تری دارد.
