چگونه می‌توان اوتیسم را در سنین زیر ۱۸ ماهگی شناسایی کرد؟ اوتیسم معمولاً قبل از دو سالگی تشخیص داده نمی‌شود. هرچند علائم هشدار جزئی آن را می‌توان زودتر مشاهده کرد؛ شاید حتی زیر ۱۸ ماهگی. هر چه بیماری کودک زودتر تشخیص داده شود، درمان‌ها سریع‌تر آغاز می‌شوند. ۵ علامت هشدار اولیه‌ی اوتیسم شامل موارد زیر است:
- بازی‌های محدود و تکراری کودک
- پاسخ‌دهی کم به اسم خود
- لبخند اجتماعی کم‌تر از حد معمول
- کم بودن میزان سخنان نامفهوم کودک نسبت به کودکان هم‌سن
- استفاده‌ی محدود از حرکات بدنی
شناسایی هر یک از این علائم قبل از یک سالگی، کار دشواری است؛ اما بین ۱۲ تا ۱۸ ماهگی، امکان آن وجود دارد. از جمله برخی علائم خاصی که کودکان در معرض خطر بروز می‌دهند، به موارد زیر می‌توان اشاره کرد:
- عدم نشان دادن حالت چهره‌ی خوشحال و صمیمی
- عدم بروز علامت‌های اجتماعی تا ۱۲ ماهگی
- عدم ایجاد سروصدای نامفهوم تا ۱۲ ماهگی
- عدم ادای کلمات دریغ از یک کلمه تا ۱۶ ماهگی
- عدم توانایی بیان عبارات دو کلمه‌ای تا ۲۴ ماهگی
- ضعف در برقراری ارتباط چشمی
- توقف در پاسخ‌دهی به نام خود بین ۶ تا ۱۲ ماهگی
- عدم تمایل به جلب توجه والدین
- قابلیت ضعیف در سلام دادن و خداحافظی با حرکات دست
- حرکات بدنی غیرطبیعی یا مکرر همچون سفتی پاها، بازوها و دستان
اختلالات زبانی و مرتبط با مهارت‌های اجتماعی در مرکز علائم اوتیسم قرار دارند؛ بدین جهت بروز هر نوع مشکل پیرامون این موارد، باید مورد توجه قرار گیرد.
حقایقی در مورد اوتیسم
- حدود ۷۰ میلیون نفر در سطح جهان مبتلا به این بیماری هستند.
- شیوع اوتیسم در ایالات متحده، یک در هر ۱۰۰ کودک و احتمالاً بیشتر است.
- بروز اوتیسم در پسران چهار برابر میزان آن در دختران می‌باشد.
ناهنجاری مذکور، تنوع و تغییرپذیری فراوانی داشته که بر این اساس، تحت عنوان طیف اوتیسم شناخته می‌شود؛ یک طیف بسیار وسیع. این طیف شامل سندرم آسپرگر، اختلال از هم پاشیدگی کودکی (سندرم هلر) و مجموعه‌ای از سایر نام‌ها و طبقه‌بندی‌ها است.
