والدینی که با تاثیرات روان‌درمانی آشنایی ندارند ممکن است در مورد اینکه تراپی به نوجوانشان کمک خواهد کرد یا نه مطمئن نباشند. حتی والدینی که خود تجربه موفقی از تراپی دارند ممکن است راجع به این موضوع که تراپی چقدر برای نوجوانشان می‌تواند مفید باشد شک داشته باشند.
مقاله مرتبط: کمال گرایی در جوانان نسل امروز نسبت به نسل های قبل بیشتر شده است! چرا؟
برای برخی والدین اینکه فرزنداشان بتواند- و در برخی مواقع حتی ترجیح دهد- که با یک شخص بزرگسال خارج از خانواده صحبت کند تعجب‌آور بوده و حتی در برخی موارد آن را نوعی رد شدن به حساب می‌آورند. البته به طور واضح‌تر یک تراپیست کودک هرگز نمی‌تواند جایگزین والدین باشد. اما به هر حال درخواست کودک یا نوجوان به حرف زدن با یک شخص دیگر طبیعی،سالم و حتی عاقلانه است. نوجوانان آمریکایی سریعتر احساس استقلال و جدایی از والدین خود می‌کنند بنابراین داشتن یک حریم خصوصی برایشان کاملاً به جا است. با تمام این‌ها بیشتر نوجوانان با چالش های بزرگی از زندگی روبرو هستند بنابراین بیشتر از سایر افراد به راهنمایی‌های افراد بزرگ‌تر نیازمندند.
روان‌درمانی برای نوجوانان به خاطر بودن معیارهایی مانند احساس همدردی، گوش دادن بدون قضاوت و یک مکالمه مستقیم با یک بزرگسال آموزش‌دیده بیشتر از سایر گروه‌ها موثرتر است. داشتن حریم‌شخصی که در آن نوجوان با چالش‌های علمی،ورزشی،کشف‌هویت و روابط احساسی روبه‌رو شود برای او ارزشمند است. یک تراپی موثر به کودک و نوجوان کمک می‌کند تا انگیزه‌ها و اهداف خود و دیگران را در زندگی درک کرده و ارتباطات واضح‌تر و عمیق‌تر و رضایت‌بخش‌تری با همسالان، معلمان و حتی والدین خود برقرار کند. و کدام‌یک از والدین می‌تواند چنین فضای پرآرامش و قابل‌اعتمادی برای فرزند خود فراهم کند؟
هم‌چنین روان‌درمانی در نوجوانان یک پیشرفت حیاتی نیز می‌تواند محسوب شود که رشد عاطفی آن‌ها را در صورت متوقف‌شدن یا خدشه دارشدن بهبود بخشد. در بعضی مواقع روان‌درمانی در نوجوان بالغ‌تر موثرتر عمل می‌کند چرا که تراپیست با روحی در حال رشد با پتانسیل آموزش‌پذیری دوره کودکی روبه‌رو است.
نتیجه کلی
بیشتر ما در ذهن خود تصویری از یک نوجوان آشفته و بدقلق که برای دیدن روان‌درمان مخالفت می‌کند اما حقیقت امر این است که نوجوانان امروزی تمایل بیشتری به دیدن تراپیست و تحت درمان قرار گرفتن از خود نشان می‌دهند. روان‌درمان‌ها می‌گویند با اینکه بعضی ارجاعاتشان از سوی مدارس یا متخصصین کودک است اما بسیاری از والدین با آن‌ها تماس گرفته و درخواست تحت درمان قرارگرفتن نوجوانشان از سوی خود نوجوان را گزارش کرده‌‌اند. افزایش آگاهی عمومی راجع‌به مسائل سلامتی روان(از جمله افزودن دوره‌های آموزشی سلامت روان به مدارس)، نوآوری در درمان‌های روانشناختی و بیولوژیکی وهمچنین دیدن والدینی که خود از روان‌درمانی بهره برده‌اند از جمله دلایلی هستند که نوجوانان تمایلشان را به روان‌درمانی اعلام می‌دارند.
