یک مطالعهی جدید نشان میدهد که آسپاراژین، اسید آمینهای که در طیف متنوعی از غذاها از جمله مارچوبه، ماهی و سیبزمینی وجود دارد میتواند یک مواد مغذی کلیدی برای نوع مرگبار سرطان پستان باشد.
سرطان پستان سه گانهی منفی یکی از انواع پرخطر سرطان پستان میباشد و میتواند به سرعت گسترش یابد. این نوع از سرطان به طور معمول در برابر شیوههای سنتی درمان همچون شیمیدرمانی و پرتودرمانی مقاوم است.
مقالهی مرتبط: آیا داروی موثری برای سرطان سینهی تهاجمی وجود دارد؟
تحقیقات جدید انجام شده توسط چندین موسسه از جمله موسسهی تحقیقات سرطان در بریتانیا، تلاش کرده است تا بتواند برخی از دلایلی که باعث مقاومت این نوع از سرطان به درمان میشود کشف کند. در این مطالعه که نتایج آن در مجلهی Nature منتشر شده است، اشخاص برجستهای چون پروفسورGreg Hannon و Simon Knott همکاری داشتهاند.
در نتیجهی بررسیهای این مطالعه، تیم تحقیقاتی به این نکتهی مهم دست یافت: مادهی مغذی که در گسترش نوعی از سرطان سینه نقش دارد آسپاراژین میباشد.
آسپاراژین یک اسید آمینهی غیر ضروری در بدن میباشد که اغلب توسط برخی از محصولات غذایی که ما مصرف کنیم در بدن ساخته میشود. در مطالعهی جاری بررسی شد که آیا با محدود کردن سطح آسپاراژین در بدن میتوان به کاهش رشد تومور کمکی کرد یا خیر.
مقالهی مرتبط: محققین آنزیم کلیدی رشد تومور را کشف کردند
پروفسور Knott میگوید:
بررسیهای ما، اطلاعاتی به شواهد رو به رشدی میافزاید که نشان میدهد رژیم غذایی میتواند بر روند بیماری تاثیر بگذارد.
تومورها به کمک آسپاراژین رشد میکنند
محققان رابطهی بین آسپاراژین و متاستاز سرطان پستان یا گسترش تومور را در یک مدل موش آزمایشگاهی مبتلا به سرطان پستان سه گانهی منفی آزمودند.
پروفسور Hannon و تیمش رویکردی دو طرفه را دنبال کردند. از یک سو، به موشها L-asparaginase که از جمله داروهای مورد استفاده در درمان لوسمی لنفوبلاستی حاد میباشد دادند واز سوی دیگر، رژیمهای غذایی موشها را محدود کردند، به طوری که موشها محتوای کمتری از آسپاراژین را در رژیم خود داشتند. L-asparaginase نیز مانع از فعالیت آسپاراژین میشود و میتواند از پیشرفت سرطان و پخش آن در بدن موشها جلوگیری کند. این روش دوگانه منجر به کاهش متاستاز تومور سرطان پستان در موشها میشود.
پروفسور Greg Hannon میگوید:
ما بر روی یکی از مکانیسمهای کلیدی کار میکنیم که توانایی گسترش سلولهای سرطانی را افزایش میدهد. هنگامی که میزان آسپاراژین کاهش یافت، ما شاهد کاهش ناچیزی در اندازهی تومور سینه بودیم همچنین شاهد کاهش ظرفیت متاستازی سلولهای توموری در سایر قسمتهای بدن نیز بودیم. در مقابل، هنگامی که محققان به حیوانات غذاهایی با محتوای بالایی از آسپاراژین میدادند، تومورها سریعتر گسترش مییافتند.
مقالهی مرتبط: دلیل متاستازِ سلولهای سرطانی چیست؟
علاوه بر این، برای تأیید نقش آسپاراژین در گسترش تومورهای سرطانی، این تیم تحقیقاتی اطلاعات مربوط به بیماران مبتلا به سرطان پستان را تحلیل کرد. آنها دریافتند که همبستگی مثبتی بین توانایی سلولهای سرطانی در رابطه با سنتز آسپاراژین و احتمال ایجاد تومورهای سرطانی در سایر نقاط بدن وجود دارد. حتی چیزی که بیشتر نگران کننده است، این میباشد که توانایی سلولهای سرطانی برای تولید این اسیدآمینه نیز با میزان پایینتر بقا و شانس زنده ماندن در میان بیماران مرتبط است.
پروفسور Hannon میگوید:
این یافتهها اطلاعاتی حیاتی از چگونگی جلوگیری از گسترش سرطان در اختیار ما قرار میدهد؛ درواقع دلیل و علت اصلی مرگ بیماران را برای ما واضحتر میکند.
ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی ممکن است بر روی درمان تأثیر بگذارد
به عنوان گام بعدی، محققان علاقهمند به ایجاد یک کارآزمایی بالینی در اوایل فاز بودند که به آنها این امکان را میداد تا بدانند چگونه رژیم غذایی بر سطح آسپاراژین بدن تاثیر میگذارد. به منظور این هدف، پروفسور Hannon و تیمش در این تحقیق گروهی از افراد سالم را با کم کردن میزان آسپارژین در رژیم غذاییشان بررسی کردند.
پروفسورHannon میگوید:
نتایج جدید مطالعه حاکی از آن است که ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی ممکن است به هر دو نوع واکنش فرد نسبت به درمان اولیه و احتمال ابتلا به بیماری کشنده در زندگی در آینده منجر شود.
اگر این آزمایش بتواند در کاهش سطح آسپاراژین در بدن شرکت کنندگان موفق شود، محققان در مرحلهی بعدیِ آزمایشهای بالینی خود ، شرکت کنندگان را برای تشخیص دادن سرطان بکار میگیرند.
در خصوص این زمینه پروفسور Knott اشاره میکند:
شرکتکنندگان در این مطالعه احتمالا شیمیدرمانی و ایمنوتراپی را نیز همزمان با تغییر رژیم غذایی دریافت خواهند کرد چراکه رژیم غذایی و درمانها ممکن است اثرات یکدیگر را تقویت کنند.
محققان فکر می کنند که نتایج کنونی آنها در روند درمانی با کاهش میزان آسپاراژین میتواند نه تنها در سرطان پستان سهگانهی منفی، بلکه همچنین در انواع دیگر سرطانها همچون سرطان کلیه، سر و گردن نیز در آینده بکار گرفته شود.