گروهی از محققان NYU و NYU Shanghai دریافته‌اند که “بلندی صدای” تفکرات ما – یا تصور ما از چیزی که می‌گوییم – بر چگونگی قضاوت ما از بلندی صداهای خارجی و واقعی تاثیر می‌گذارد.
در این مطالعه، که تحت عنوان “حرف زدن در خیال خود، بر بلندی صداهای دریافت شده، تاثیر می‌گذارد” در نشریه‌ی Nature Human Behaviour منتشر شده، دید جدیدی را در رابطه با طبیعت فعالیت مغزی ارائه می‌دهد. پروژه‌ی این مطالعه توسط Tian Xing و Bai Fan از NYU Shanghai همراه با David Peoppel و Teng Xiangbin از NYU به اجرا دراورده شده است.
Peoppel، استاد روانشناسی و علوم اعصاب، می‌گوید:
اندیشه‌های ما برای دیگران بی‌صدا هستند، اما ما خودمان در درون سرمان صدای تفکراتمان را می‌شنویم، پس بلندی صدای افکارمان بر بلندی صدای آنچه می‌شنویم اثر می‌گذارد.
مقاله مرتبط: دانشمندان مکانیسم مهار افکار ناخواسته را شناسایی کردند
با استفاده از الگوی تکرار درک خیالی و براساس درجه‌بندی بلندی صدای رفتاری و نتایج الکتروفیزیولوژیکی انسانی (EEG و MEG)، این گروه متوجه شدند که تخیل شنوایی، حساسیت درک بلندی واقعی صدا را کاهش می‌دهد.
Tian – استادیار علوم اعصاب و شناخت در NYU Shanghai – توضیح می‌دهد:
بعد از صحبت خیالی در داخل ذهنتان، صداهای واقعی که می‌شنوید، ارام‌تر خواهند شد. هرچقدر صدای خیالی درون ذهنتان بلندتر شود، درک شما نیز کم صداتر خواهد بود. این موضوع به این دلیل است که ادراک و تخیل مناطق شنوایی یکسانی در داخل مغز را فعال می‌کنند. ابتدا تخیل اولیه مناطق شنوایی را فعال می‌کند، و سپس زمانی که همان مناطق مغزی برای درک کردن مورد نیاز واقع می‌شوند، خسته هستند و ضعیف تر پاسخ می‌دهند.
براساس گفته‌های Tian، این مطالعه نشان می‌دهد که درک کردن در نتیجه‌ی تعامل میان پروسه‌های بالا به پایین (مانند شناخت ما) و پایین به بالا (مانند پردازش حسی تحریک خارجی)، حاصل می‌شود. این مسئله به این دلیل اتفاق می‌افتد که نوع انسان، نه تنها پیام‌های خارجی ورودی را به طور غیرفعلانه دریافت و ارزیابی می‌کند، بلکه آن‌ها را تفسیر کرده و به طور فعال، در جهت ایجاد درک، دستکاری می‌کند.
مقاله مرتبط: تاثیر افکارمان بر کارهای روزانه؛ مثبت بیندیشیم
این یافته‌ها اخرین پژوهش این گروه در سری مطالعاتی است که با استفاده از الگوهای ذهنی خیالی به بررسی کنترل و زیرنظر گرفتن حرف زدن در پروسه‌ی تولید می‌پردازند، به عبارت دیگر، یک فرایند پیش‌بینی‌کننده براساس حرکت، ویژگی‌های ضعیف شنوایی مانند بلندی صدا را پیش‌بینی می‌کند و گسترش می‌دهد.
Tian می‌گوید:
با ترکیب کنترل و تحت نظر گرفتن تولید سخن و ادراک، این مطالعه می‌تواند در مکانیسم‌های اختلالات روانی دخیل باشد. مهم‌ترین مورد، توهم‌های شنوایی در بیماران اسکیزوفرنی است.
