بر طبق نظر محققان پس از سکته مغزی پریناتال قبل یا بعد از زایمان که به منطقه زبان در نیمکره چپ آسیب می‌رساند، از نیمکره راست برای زبان استفاده شده و مغز بازیابی می‌گردد.
خیلی نادر نیست که کودک زمانی که میخواهد به دنیا بیاید سکته مغزی را تجربه کند. تولد بر مغز فشار وارد میکند، همانگونه که تغییرات گردش خون مادر در نوزاد موثر است و حداقل یک مورد در هر چهار هزار تولد نوزاد؛ در مدت کوتاهی قبل، در طول یا بعد از تولد تحت تاثیر قرار می گیرند.
اما یک سکته مغزی- حتی نوع بزرگ آن- بر نوزاد تأثیر مشابهی که بر بزرگسالان می‌گذارد را ندارد. مطالعه‌ای که به رهبری دانشکده پزشکی جورج تان انجام شد کشف کرد که یک یا دو دهه بعد از سکته مغزی پریناتال که در آن سمت چپ زبانی مغز در هنگام تولد آسیب دیده است، تاثیراتش بر نوجوانان و جوانانی که از قسمت راست برای زبان استفاده می‌کنند آشکار میکند.
یافته‌ها که روز هفدهم فوریه در نشست سالانه انجمن پیشرفت علم آمریکا (AAAS) اعلام شد که یک نشست سالانه است که در آستین تگزاس برگزار می شود، نشان می‌دهد که چگونه قالب پذیری عملکرد مغز در نوزاد وجود دارد. دکتر الیسا نیوپورت، استاد علوم اعصاب در دانشکده های پزشکی جورج تاون و مدیر مرکز قالب پذیری و بازیابی مغز دانشگاه جورج تاون و شبکه ملی توانبخشی این موضوع را اعلام کرد. مطالعات وی نشان داده است که ۱۲ نفر از افراد مورد مطالعه که بین سنین ۱۲ تا ۲۵ سال بوده اند که سکته مغزی پریناتال نیمکره چپ داشتند همه از سمت راست مغز خود برای زبان استفاده می کردند.
او گفت: “زبان آنها در حد خوب-طبیعی است”.
نیوپورت می‌گوید: “تنها علائم هشدار دهنده آسیب های قبلی به مغز آنها این است که بعضی از افراد کمی کند هستند و بیشتر آنها یاد گرفته‌اند که چپ دست غالب باشند زیرا در سکته مغزی سمت چپ دست راست اختلال پیدا می کنند آنها همچنین بعضی از اختلالات اجرایی عملکرد را دارند- مثل پردازش کندتر عصبی به عنوان مثال- که در افرادی که صدمات مغزی داشته‌اند شایع است، اما عملکردهای پایه ای شناختی مثل درک زبان و تولید کلام و فهم آن عالی هستند”.
علاوه بر این مطالعات تصویربرداری نشان داد که زبان در این شرکت کنندگان همه در یک منطقه دقیق در سمت راست واقع شده است یعنی مخالف آیینه ای مناطق طبیعی در سمت چپ. این مسئله درتحقیقات قبلی هم یافت شده بود اما یافته های اولیه با آن ناسازگار بودند، شاید به دلیل ناهمگونی انواع آسیب‌های مغزی که در این مطالعات آنها را شامل می‌شد. نیوپورت توضیح داد که در تحقیقات وی که با توجه به انواع ضایعات منطقه آسیب‌دیده به شدت کنترل شده بود نشان داده شده که در حالی که «این مغزهای جوان بسیار فرم پذیر بودند به این معنی که آنها می توانند جای منطقه زبان را به جای سالمی تغییر دهند، ولی به این معنا نیست که مناطق جدید می توانند خودسرانه در سمت راست جایگیری کنند»
او می‌گوید: “ما معتقدیم که محدودیت‌های مهمی برای جایگیری مجدد عملکردها وجود دارد. مناطق خاصی وجود دارد که وقتی بخشی از مقصد می‌بیند بسته به عملکرد خاصی که دارد برداشته می شود. هر عملکرد مانند زبان و مهارت های فضایی دارای منطقه خاصی است که اگر منطقه اولیه مغز آسیب ببیند برداشته می شود. این یک کشف بسیار مهم است که ممکن است در بازتوانی و بهبود بازماندگان سکته های مغزی کاربرد داشته باشد”.
نیوپورت می‌افزاید: “این یافته‌ها در مغز بسیار جوان معنادار است تصویربرداری نشان می‌دهد که کودکان تا سن ۴ سالگی می‌توانند زبان را در هر دو طرف مغزشان پردازش کنند سپس عملکردها تقسیم می‌شود: سمت چپ جملات را پردازش میکند و سمت راست هیجانات موجود در زبان را.
این‌ها اسکن‌های افراد از دو منطقه کنترل سالم و دو منطقه فردی با سکته مغزی پریناتال در منطقه نیمکره چپ است. این فعالیت های مشخص شده با رنگ های زرد و نارنجی منطقه سالم زبانی را در نیمکره چپ افراد نشان می دهد که با تشخیص زبانی منطقه فعالیت ها در فردی با سکته مغزی پریناتال در نیمکره چپ مقایسه شده است.
نیوپورت و همکارانش مطالعات خود را در مورد عملکرد مغز بعد از مطالعه یک گروه با سکته مغزی پریناتال به گروه بزرگتری از شرکت کنندگان گسترش دادند و در حال بررسی سکته های سمت چپ و همچنین سمت راست هستند و نیز در مورد اینکه آیا بقیه عملکردهای مغز غیر از زبان هم نقل مکان داده شده اند یا خیر.
گروه او همچنین در مطالعاتی که ممکن است مبنای پایه مولکولی در مورد فرم پذیری مغز های جوان داشته باشد همکاری می‌کنند. اطلاعات بیشتری که ممکن است راهگزین فرم پذیری روی بزرگسالانی باشد که از صدمات سکته مغزی رنج می‌برند.
