برای سینه آبی‌ها، زمان بندی می‌تواند یک عامل در این که باهم بمانند یا جدا شوند باشد. انسان‌ها تنها موجوداتی نیستند که متحمل طلاق می‌شوند، بلکه برخی پرندگان هم این کار را می کنند. مطالعه‌ی اخیر علت شکستن پیوند عاطفی در اعضای گونه‌ی اوراسیایی سینه آبی را بررسی کرد.
زمانی‌که پرنده شناسان به طلاق اشاره می‌کنند منظور، هر دو عضو یک زوج تولیدمثلی، تا پایان فصل تولید مثلی با هم می‌گذرانند اما در آخر جفت جدید می‌یابند. ماهیخواران آبی بزرگ بعد از هر فصل تولید مثلی طلاق می‌گیرند، پنگوئن‌های امپراطور نیز تقریبا در ۸۵ درصد مواقع جدا می‌شوند. در مقابل تنها ۹ درصد جفت‌های اردک وحشی همدیگر را رها می‌کنند و آلبرتوس‌ها هم تقریبا هیچ وقت ازهم جدا نمی‌شوند. بسیاری از محققان بر این نکته تمرکز کرده‌اند که چگونه این جدایی‌ها بر میزان موفقیت تولید مثل اثر می‌گذارند، اما تا به امروز تعداد کمی بر خود این روند متمرکز شده‌اند.
اکولوژیست رفتاری، Carol Gilsenan از موسسه پرنده شناسی Max Planck در آلمان و همکارانش هزاران پرنده اوراسیایی سینه آبی را برای هشت سال تحت نظر گرفتند، برای این کار از جعبه‌های لانه مصنوعی در یک جنگل حفاظت شده در جنوب آلمان استفاده کردند. در یافته‌های آنان که در Animal Behaviour چاپ شد، هر چند که جفت‌های وفادار تخم مرغ بیشتری تولید کردند، ۶۴ درصد زوج‌ها حین مطالعه از یکدیگر جدا شدند. اگر هر دو عضو یک جفت در زمان مشابه به قلمروشان باز می‌گشتند احتمال اتحاد مجددشان بیشتر بود، اما وقتی برنامه‌هایشان مختلف بود، احتمال جدا شدنشان بیشتر بود.
بیشتر بخوانید:
- گوانو: نگاهی کوتاه به نقش پرندگان دریایی بر چرخه نیتروژن در طبیعت
- پرندگان رنگ‌های الوان پرهایشان را چگونه تولید می‌کنند؟
Gilsenan می‌گوید: اگر شما زودتر بیدار شوید، نمی‌توانید منتظر بمانید. این که ممکن است که همسر سابق شما زخمی و حتی کشته شده باشد. اگر شما صبر کنید ممکن است فرصت تولید مثل را از دست بدهید، چون نیاز به جفت گیری دارید. مرگ و میر بزرگسالان در سینه‌آبی‌ها بسیار بالاست (حدود ۵۰درصد) به طوری که پرنده‌ای که زودتر از بقیه باز میگردد، احتمال اینکه با جفت جدیدی جفت گیری کند تا اینکه ریسک انتظار برای جفت خود را بکشد بیشتر است. به نظر می‌رسد پرندگان بازی شانس می‌کنند.
هم چنین دانشمندان می‌گویند اگر جفت‌ها خارج از فصل تولیدمثل در ارتباط باهم نگهداری شوند، احتمال نداشتن برنامه‌های هماهنگ و وفادار ماندنشان بیشتر است. Josh .A.Firth، دانشمند زیست‌شناس دانشگاه آکسفورد که مداخله‌ای در این مطالعه نداشت، می‌گوید:
این مطالعه تعداد دیگری از عوامل ممکن طلاق حیوانی را نشان می‌دهد. از جمله: میزان موفقیت کم در تولیدمثل، خیانت و سازگاری‌های ژنتیکی یا رفتاری. طلاق ممکن است کاملاً تصادفی باشد.
