پژوهشهای علوم اعصاب بطور شگفت آوری سخت گیرانه هستند. موارد بسیار زیادی که در مورد مغز یاد گرفته‌ایم، از باز کردن این ارگان و موشکافی آن بدست آمده‌است. حقیقتا این کارها، جایی برای سستی و کم کاری نیست.
بهترین ابزار برای پژوهش؟ گاهی، الکترودها هستند. سوزنی به منزله پروب که می‌تواند به مغز وارد شود. محققان از الکترودها برای اندازه گیری نحوه رفتار سلولهای منفرد مغز استفاده می‌کنند؛ این اندازه گیری بمنظور قادر ساختن افراد برای کنترل اندامهای مصنوعی یا ایجاد تکنولوژی برای تعامل مستقیم با مغز است. طبق پژوهشی که در ۶ آپریل در نشریه‌ی the Journal of Neural Engineering منتشر شد، دلیلی برای پرسیدن این سوال وجود دارد که دقیقا چه تعداد از این پروب‌ها می‌توانند ما را در فهم موارد یاری کنند، یا حتی آیا آنها ایمن هستند.
در این پژوهش، محققان علوم اعصاب به این نکته اشاره می‌کنند که مطالعه مغز با الکترودهای عصبی می‌تواند باعث بروز تعدادی مشکل شود. برخی از این مشکلات نسبتا ساده هستند، و می‌توانند با مهندسی بهتر، حل شوند. برای مثال، سطوحی از الکترودها که (با مغز) تماس می‌یابند، تحریک می‌کنند یا فعالیت مغز را ثبت می‌کنند، می‌توانند تخریب شده و یا بلغزند- خصوصا در مشارکت کنندگان مطالعات هوشیار.
این مورد می‌تواند به ثبتهای اشتباه منجر شود؛ یک الکترود تخریب شده، سیگنالی ضعیفتر از آنچه در سلول پدید می‌آید، محاسبه می‌کند. بخاطر اینکه ما نمی‌توانیم دلیلی برای این رخدادها بیاوریم، برای محققان سخت خواهد بود تا از یافته‌های خود حمایت کنند.
ولی بزرگترین مشکل که تیم تحقیق متوجه آن شد، به این حقیقت باز می‌گردد که دانسته‌های ما درباره مغز بسیار اندک است. به خصوص اینکه ما نمی‌دانیم بافت مغز ما چگونه به مورد اصابت قرار گرفتن با یک الکترود پاسخ می‌دهد. این پژوهش به این مورد اشاره دارد که محققان علوم اعصاب، آزمایشهای بی‌شماری را برای مطالعه سلولهای مغزی که در هنگام وارد کردن الکترود آسیب دیده‌اند یا کشته شده‌اند، انجام داده‌اند.
برای این موارد، تعدادی راه حل وجود دارد. بهمین منظور، این پژوهش بر نواحی از قشر بینایی مغز متمرکز است. برای مثال، دانشمندان می‌توانند با بررسی پاسخ سلولها در موقع نگاه کردن هدف مطالعه به یک منظره، مشخص کنند که سلولها زنده هستند یا نه.
اما با این حال، محققان به این نتیجه رسیدند که تکنولوژی که ما اتخاذ کرده‌ایم، به دانسته‌های واقعی ما درباره مغز، محدود شده‌است. به این منظور که دانشمندان علوم اعصاب دوباره در یافته‌های خود اطمینان حاصل کنند، ما باید بر روی برطرف کردن این سوالات پایه‌ای که مغز چگونه به الکترودها و دیگر مداخلات تکنولوژیک پاسخ می‌دهد، سرمایه گذاری کنیم.
