افرادی که به سندرم پاهای بی‌قرار (RLS) مبتلا هستند، ممکن است متحمل تغییراتی در ناحیه‌ای از مغز شده باشند که اطلاعات حسی را پردازش می‌کند. این یافته مطابق با مطالعه‌ای است که در آوریل ۲۰۱۸ در نسخه آنلاین نشریه Neurology، نشریه پزشکی آکادمی آمریکایی نورولوژی منتشر شد.
مقاله مرتبط: سندرم پاهای بی‌قرار می‌تواند خطر مرگ و میر قلبی عروقی را افزایش دهد
سندرم پاهای بی‌قرار اختلالی است که احساسی ناخوشایند را در پاها سبب می‌شود، و این احساس با یک تمایل غیر قابل مقاومت برای حرکت پاها همراه است. این اختلال اغلب در بعد از ظهر و شب بروز می‌کند، و گاهی اوقات توانایی فرد در به خواب رفتن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در بر خی موارد، ورزش ممکن است باعث کاهش علائم شود. مکمل‌های آهن ممکن است در زمان کمبود آهن تجویز گردد. برای برخی موارد شدید، داروهایی نیز وجود دارد ولی بسیاری از این داروها در صورت مصرف طولانی مدت، عوارض جانبی جدی بدنبال دارند.
دکتر Byeong-Yeul Lee، مولف مطالعه از دانشگاه مینسوتا گفت: “مطالعه ما که بر این باوریم اولین مطالعه‌ای است که تغییرات سیستم حسی را در سندرم پاهای بی‌قرار نشان می‌دهد، شواهدی مبنی بر تغییرات ساختاری را در قشر حسی- پیکری مغز یافته است. بنظر می‌رسد علائم (این سندرم) با تغییرات پاتولوژیک این ناحیه از مغز مرتبط باشند.”
قشر حسی- پیکری مغز، قسمتی از سیستم حسی- پیکری بدن است که از سلولهای عصبی و مسیرهایی که به تغییرات درون بدن و بیرون آن واکنش نشان می‌دهند، تشکیل شده است. این سیستم فرد را در ادراک لامسه، دما، درد، حرکت و موقعیت یاری می‌کند.
این مطالعه شامل ۲۸ بیمار مبتلا به علائم شدید پاهای بی‌قرار بود که به مدت میانگین ۱۳ سال به آن مبتلا بودند. این افراد با ۵۱ فرد سالم با سن یکسان مقایسه شدند. از هر شرکت کننده، اسکن مغزی با روش تصویر برداری تشدید مغناطیسی (MRI) تهیه شد.
محققان یافتند در افراد مبتلا به سندرم پاهای بی‌قرار در مقایسه با افراد سالم، ضخامت قشر مغز در ناحیه‌ای که احساسات را کنترل می‌کند، ۷.۵ درصد کاهش یافته‌است. آنها همچنین کاهش قابل توجهی در ضخامت منطقه‌ای که فیبرهای عصبی یک نیمکره مغز را به دیگری متصل می‌کنند، مشاهده کردند.
Lee اذعان داشت: “این تغییرات ساختاری، ما را در پذیرفتن اینکه علائم RLS از تغییرات منحصر بفرد در مغز ناشی می‌شوند، متقاعدتر می‌کنند. همچنین نقطه قابل توجه جدیدی بمنظور آشنایی کامل با این سندرم و در صورت امکان، ایجاد درمانهای جدید فراهم می‌آورند.”
او گفت زمانیکه این مطالعه ارتباطی ممکن میان علائم و نواحی مغز که اطلاعات حسی را پردازش می‌کنند نشان می‌دهد، این مورد که علائم می‌توانند با عملکرد مختل شده در نواحی دیگر سیستم حسی مرتبط باشند، امکان پذیر است.
