میکروب‌های اسید دوست ممکن است در ابرهای غلیظ و بسیار اسیدی در حال چرخش به دور زهره (ونوس) نمو پیدا کرده و هنوز در آن جا حضور داشته باشند.
چشم انداز زندگی ونوسی به علت شرایط سخت در سطح سیاره از بین رفته است: آب وجود ندارد، درجه حرارت به ۴۷۷ درجه سانتی‌گراد می‌رسد و فشار اتمسفر ۹۲ برابر سطح زمین است. اما کشف میکروب‌های بیشتری در سطح زمین که در شرایط سخت فوق اسیدی زندگی می‌کنند این مورد را تقویت می‌کند که ممکن است زندگی در لایه ابر متراک زهره نیز وجود داشته باشد.
مقاله مرتبط: دستاوردهای عظیم (۱۳): کشف اتمسفر ونوس
در حدود ۵۰ کیلومتری سطح سیاره، ابرهای اسید سولفوریک دارای درجه حرارت و فشار کمتری وجود دارند. موضوع تجدید نظر در مورد امکان زندگی در زهره در ۱۰ آوریل در وین، اتحادیه اروپا، به وجود آمد. دیوید هولمز در بنیاد علم و زندگی در سانتیاگو، شیلی، یک پوستر در مورد فراوانی میکروب‌های اسیدوفیل در سراسر شجره‌نامه حیات روی زمین ارائه کرد. هولمز می‌گوید:
هر شاخه از حیات، شامل اسیدوفیل‌ها نیز می‌شود.
در پوستر او نشان داده شده است که حدود ۲۰ اسیدوفیل در سراسر شاخه اصلی شجره حیات در زمین وجود دارد: یوکاریوت‌ها، که شامل مخمرها و ارگانیسم‌های پیچیده چندسلولی می‌شوند، باکتری‌ها، که شامل اسیدوفیل‌های اولیه هستند و آرکئا (باستانیان، دیرینگان)، ارگانیسم‌های تک سلولی اولیه. هولمز می‌گوید که بسیاری از گونه‌های اسید دوست (اسیدوفیل) در حال حاضر در زمین کشف شده‌اند که دیگر نمی‌توانند به عنوان کنجکاوی شگفت‌انگیز در نظر گرفته شوند و به همین ترتیب در محیط‌های غنی اسیدی در نقاط دیگر منظومه شمسی نیز تکامل یافته‌اند.
او می‌گوید:
ارگانیسم‌هایی که ما با آن‌ها سر و کار داریم عاشق سولفوریک اسید هستند. رشد نخواهند کرد مگر این که این اسید را به آن‌ها بدهید.
آن‌ها از ترکیبات گوگردی عجیب و غریب شناخته شده در ابرهای زهره نظیر گوگرد سولفان نیز استفاده می‌کنند. استدلال مخالف با احتمال وجود زندگی در زهره، به دلیل وجود محیط سمی در آن، به قوت خود باقیست، اما اقیانوسی باستانی ممکن است از میکروب‌ها محافظت کرده باشد. اگر چه زهره در حال حاضر در سطح خود آبی ندارد، ولی براساس شبیه سازی‌های مایک وی و همکارانش از موسسه مطالعات فضایی ناسا گدارد (روبرت گدارد، فیزکدان آمریکایی)، احتمال وجود آب مایع در ۲ میلیارد سال اول پیدایش آن وجود دارد. پس از آن این ابرهای متوسط ارتفاع گوگردی ممکن است به اندازه کافی خنک و مرطوب شده باشند که شرایط حیات را داشته باشند و تا کنون این وضعیت ادامه داشته باشد.
مقاله مرتبط: حیات فرازمینی: آیا انسان مقدم موجودات فضایی را با آغوش باز پذیرا خواهد شد؟
ابرها همچنین حاوی کلرید آهن هستند، ترکیبی که به گفته هولمز می‌تواند کلیدی برای متابولیسم در میکروب‌هایی باشد که در مواد حاوی گوگرد اسیدی دوام می‌آورند. دیوید گرینسپون از موسسه علوم سیاره‌ای در توسان، آریزونا، و همکار وِی در مطالعه شبیه سازی می‌گوید:
سهم عمده و جدید تیم هولمز این است که کشف کنیم این خصوصیت اسید دوستی چگونه در شجره حیات زمین راه یافته است. این یکی از ویژگی‌های اصلی زندگی در زمین است و قابلیت‌های مشابه در زهره زندگی را برای چنین طیف ابری ، بسیار قابل سازگاری می‌کند.
وِی می‌گوید که من فکر می‌کنم آن‌چه که هولمز پیشنهاد می‌دهد، بر فرض این که مدل‌های من در تخمین امکان وجود آب مایع در سطح زهره برای ۲ میلیارد سال درست باشد، امکانپذیر است.
گرانش چالشی دیگر برای دوام و زنده ماندن میکروب‌ها در این ابرهاست. آن‌ها باید به اندازه کافی سریع تکثیر پیدا کنند تا بتوانند کلنی خود را قبل از این که سقوط کنند و در گرما و فشار شدید فرود بیایند، ادامه دهند. حداقل ۸ ماموریت برای بررسی مجدد زهره در دهه آینده تنظیم شده است و هولمز می‌گوید آن‌ها باید دنبال علائم زندگی باشند.
