انتشار این مقاله


چرا زخم‌های دهانی زودتر از سایر زخم‌ها خوب می‌شوند؟

زخم‌های دهانی زودتر از سایر جراحات خوب می‌شوند. مطالعه جدید ردپای نحوه تکاملمان را در این مسئله یافته است.

زخم‌های دهانی زودتر از جراحات سایر قسمت‌های پوستی خوب می‌شوند. حال دانشمندان در حال فهم این مسئلهی هستند که دهان چگونه به این سرعت ترمیم آن‌ها را انجام می‌دهد.

محققان ۲۵ جولای در Science Translational Medicine گزارش دادند، بعضی از تنظیم کننده‌ها فعالیت ژنی در دهان به طور مضاعف کار می‌کنند تا زخم‌ها را بدون ایجاد اسکار بهبود ببخشند. به گفته این محققان از دانشگاه سن دیگو و انستیتو ملی سلامت در Bethesda، این تنظیم کننده‌ها (پروتئین‌های با نام SOX2، PITX1، PITX2 و PAX9) در سلول‌هایی پوستی به نام کراتینوسیت در دهان فعال هستند اما در سلول‌های پوستی ناحیه بازو فعال نیستند. این تنظیم کننده‌ها جلوی التهاب را می‌گیرند. التهاب منجر به ایجاد اسکار و به جریان انداختن برنامه‌های مولکولی می‌شود که در حرکت سلولی و بسته شدن زخم مشارکت دارند.


مقاله مرتبط: مولکولی در بزاق انسان دارای پتانسیل بهبود زخم است


لوییس گارزا، محقق و متخصص پوست در دانشکده پزشکی جان هاپکینز، گفت:

فهمیدن چگونگی عملکرد دهان در رابطه با بهبود سریع زخم‌ها ممکن است در نهایت منجر به درمان‌هایی شود که زخم‌های پوستی را بدون تشکیل اسکار بهبود بخشند. از آن جایی که این تنظیم کننده‌ها در روندهای زیستی زیادی از جمله هدایت رشد یک ارگانیسم مشارکت دارند، نیاز است دانشمندان کشف کنند کدام یک از این روندها برای بهبود زخم‌ها مهم است. این مطالعه ممکن است سرنخ‌هایی فراهم بیاورد.

محققان زخم‌های کوچکی را در دهان و قسمت داخلی بالای بازو ۳۰ داوطلب ایجاد کردند. زخم‌های دهانی با سرعتی سه برابری نسبت به زخم‌هایی که در پوست بازو ایجاد شده بودند، بهبود یافتند (به طور متوسط حدود ۰.۳ میلی متر در روز برای زخم‌های دهانی و کمتر از ۰.۱ میلی متر در روز برای بازو). کاهش میزان PITX1 و SOX2 در کراتینوسیت‌های دهانی که در آزمایشگاه رشد داده شده بودند اصلاح کردند که فعالیت ژن‌ها در حرکت سلولی مشارکت دارد. بالا بردن سطوح SOX2 در پوست موش‌ها کاهش زمان بهبود را به دنبال داشته است. (از حدود نه روز به حدود سه روز)

زخم‌های کوچکی که در بازو ایجاد شد (ردیف بالا) طی شش روز بهبود پیدا کرد اما زخم‌های ایجاد شده در دهان (ردیف پایین) سریعا بسته شدند و اسکاری نیز به جای نگذاشتند. پروبی که به سفید و مشکی که با میلیمتر نشانه گذاری شده، بزرگی زخم‌ها را نشان می‌دهد. بخیه‌های آبی نیز نشان دهنده جایی هستند که زخم ایجاد شده است.

گارزا گفت:

شاید این نباید غافلگیرکننده باشد که پوشش دهان و سایر غشاهای موکوسی به سرعت بهبود می‌یابند. این ممکن است محصولی از مهره‌دارانی باشد که از اقیانوس تکامل پیدا کرده‌اند. ما بیشتر زمانمان را صرف این کردیم که بفهمیم زخم‌ها چگونه زیر آب ترمیم می‌شوند. بنابراین قابل درک است که ما زخم‌ها را به خوبی در سطح موکوس مرطوبمان ترمیم می‌کنیم.

فرشته باقری


نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید