آیا می توان یک کانتینر حاوی سوخت هسته ای را در یک سفر زمینی و دریایی به فاصله ۱۴۵۰۰ مایلی ٬ سالم به مقصد رساند؟ اخیرا محققان آزمایشگاه ملی سندیا با همکاری موسساتی از کره جنوبی و اسپانیا به بررسی این موضوع پرداخته اند.
در شرایط کنونی سوخت های هسته ای به دوردست حمل نمی شوند و بسیاری از آها نزدیک رآکتور هسته ای ٬ یعنی همان جایی که تولید می شوند٬ نگهداری می گردند. اما دولت آمریکا امیدوار است روزی بتواند ضایعات هسته ای را در یک مخزن مرکزی دفن کند. ( زیرا ایالت های کمی تمایل به میزبانی این ضایعات سمی و خطرناک برای دفن دارند و بنابراین هنوز مکان این مخزن مشخص نشده است) اگر زمانی مکان این مخزن مشخص گردد ٬ باید همه ی ضایعات هسته ای مسافتی طولانی را طی کنند.
امروزه کانتینر های ضایعات هسته ای میتوانند دربرابر شرایط سختی مثل : سقوط کانتینر ، سوختن در آتش و قبل از استفاده در آب غوطه ور شدن مقاومت میکنند و آسیب نمی بینند. می توانید برخی از این موارد را در https://youtu.be/VzupfyrWiewrammed by a truck مشاهده کنید. بر اساس آمارهای کمیسیون نظام هسته ای آمریکا ، هیچ کدام از کانتینر ها هنگام انتقال نشتی نداشته اند. اما مسئله این است که با حمل کانتینرهای سوختی به مقاصد طولانی چه اتفاقی خواهد افتاد.
برای آزمایش ، محققان کانتینر حاوی ضایعات هسته ای که با سوخت faux-nueclear پرشده بود را از اسپانیا به ایالت کلرادو منتقل کرده و برگرداندند. این مسافت ۵۰۰ مایل از طریق کامیون ، ۱۰۰۰۰ مایل از راه دریا و ۴۰۰۰ مایل از طریق قطار می باشد. محققان کانتینر را به سرعت سنج و کرنش سنج مجهز کرده بودند تا ببینند در طول مسیر چه بر سوخت گذشته است.
Sylvia Saltzstein یکی از مدیران آزمایشگاه ملی سندیا در مصاحبه با The Verge گفته است :
سوخت درون کانتینر یک تکان بسیار کوچک خورده است. بزرگترین تکانی که دانشمندان در سوخت faux مشاهده کردند معادل برخورد یک زنبور به دیوار بوده است که بسیار بسیار کوچک است.
اگرچه ممکن است سفر بی خطر باشد٬ اما کوچکترین احتمالات هم ممکن است برای سوخت واقعی٬ درون بسته بندی پیچیده اش ٬ رخ دهد. ضایعات هسته ای ممکن است بدون آسیب به مقصد برسند٬ اما زمانی که این بسته بندی در مقصد نهایی باز شود چه اتفاقی خواهد افتاد؟
منبع : The Verge
