برای فهم چگونگی واکنش ما به آن‌چه می‌بینیم، گروهی از محققین NERF سازمان‌دهی نورون‌ها را در کالیکولوس فوقانی بررسی کردند. کالیکولوس فوقانی ساختاری در مغز میانی است که پاسخ به محرک‌های بینایی را تنظیم می‌کند. آن‌ها دریافتند نورون‌های با ویژگی‌های یکسان در یک گروه دسته‌بندی می‌شوند و هم‌چنین در ناحیه‌ی دریافت‌کننده‌ی اطلاعات دو چشم، تحولی بزرگ در گزینش نورون‌ها وجود دارد.
برای این‌که بدانیم چگونه اطلاعات بینایی بر رفتار ما تأثیر می‌گذارند، ابتدا باید بفهمیم این داده‌ها چگونه در ساختارهای تنظیم‌کننده‌ی رفتار، هماهنگ می‌شود. یک از این ساختارها کالیکولوس فوقانی است. کالیکولوس فوقانی یکی از مراکز قرارگرفته در مغز میانی، که در هماهنگ ساختن چشم، سر و بدن در واکنش به محرک‌های محیطی نقش دارد.
حتماً بخوانید: شکلات تلخ قو‌ه‌ی بینایی را بهبود می‌بخشد
جهت‌یابی و تعیین موقعیت
برای شناسایی فعالیت نورون‌های لایه‌ی سطحی کالیکولوس فوقانی، تیم تحقیق فعالیت تک تک نورون‌ها را در یک موش بیدار بررسی کردند. سر موش ثابت شده و به محرک‌های متحرک در صفحه نمایش نگاه می‌کرد.
دانشجوی دکتری در آزمایشگاه Malmazet ،Farrow می‌گوید:
نورون‌هایی که به جهت مشخصی از یک جسم متحرک واکنش نشان دادند به عنوان “نورون جهت‌گیری” و نورون‌هایی به موقعیت یک محرک مستقل از جهت حرکت واکنش نشان دادند به عنوان “نورون موقعیتی” شناسایی شدند.
با کنار هم قرار دادن اطلاعات، گروه به این نتیجه رسید که نورون‌های جهت‌گیری با توجه به جهتی که هر یک واکنش نشان می‌دادند در یک گروه قرار می‌گرفتند. موش‌ها مانند انسان دو چشم دارند، یعنی اطلاعات قسمتی از میدان بینایی توسط هر دو چشم و قسمت دیگر فقط توسط یک چشم به مراکز بالاتر منتقل می‌شود. یکی از نواحی برجسته در ساختارهای پردازش‌گر محرک‌های بینایی مغز، ناحیه‌ای است که اطلاعات دریافتی از دو چشم به هم می‌رسند: Monocular-Binocular Border
این ناحیه با توجه به نورون‌های مختلف خود به مناطق متفاوتی تقسیم شده است. Karl Farrow توضیح می‌دهد:
ما دریافتیم در مرز میان ناحیه‌ی یک چشمی و دو چشمی با توجه به فعالیت نورون‌ها، آن‌ها را دسته‌بندی می‌شوند.
بنابراین میان سازمان‌دهی فضایی میدان بینایی و ویژگی‌های سیستم بینایی ارتباط وجود دارد. Malmazet می‌گوید:
ممکن است نیاز باشد تا سازمان‌دهی ناحیه گیرنده در کالیکولوس فوقانی از منظر زیست محیطی بار دیگر مورد بررسی قرار گیرد. ما پیش از این بر اساس تجربیات خود در مورد چگونگی پردازش اطلاعات بیناییی نظر می‌دادیم؛ اما به نظر می‌رسد نورون‌ها با توجه به چگونگی ارتباط حیوانات با محیط اطراف خود سازمان‌دهی شده‌اند.
