هفته‌ی آخر سپتامبر یا به عبارتی دیگر، یکشنبه‌ی آخر ماه سپتامبر به هفته‌ی جهانی ناشنوایان نامگذاری شده است.
ناشنوایی چیست و چند نوع است؟
عدم توانایی اجزای گوش برای جمع‌آوری صدا، انتقال ارتعاشات به اجزای درونی و بخش شنوایی، ناشنوایی تلقی می‌شود. برای درمان ناشنوایی، باید میزان و محل آسیب گوش را بررسی کرد که بر اساس آن، به چند نوع تقسیم می‌گردد.
- ناشنوایی هدایتی
- ناشنوایی وابسته به عصب
- ناشنوایی مختلط
- نوروپاتی شنوایی
ناشنوایی هدایتی
این نوع ناشنوایی در اثر آسیب یا بلوکه شدن مسیر گوش خارجی یا داخلی اتفاق می‌افتد، در نتیجه، صدا به طور مناسب از طریق مجرای گوش به پرده‌ی صماخ، یا از پرده‌ی صماخ، از طریق استخوان‌های گوش به گوش میانی و داخلی نمی‌رسد. این اتفاق می‌تواند ناشی از موم گوش، پرده‌ی صماخ سوراخ شده، تجمع مایع در گوش میانی یا داخلی بر اثر سرماخوردگی یا آنفولانزا، رشد غیرطبیعی استخوان‌های گوش و عفونت‌ها و آلرژی‌های مکرر باشد. این نوع ناشنوایی در کودکان و جوامع بومی دیده می‌شود. مداخلات پزشکی و تکنولوژی‌های متعدد، اغلب برای درمان ناشنوایی هدایتی استفاده می‌گردد.
ناشنوایی وابسته به عصب
ناشنوایی عصبی معمولا زمانی رخ می‌دهد که آسیب یا سو‌عملکردی در مژک‌های حلزون گوش وجود داشته باشد.ناشنوایی عصبی شایع ترین نوع کری دائمی است. تکنولوژی های خاصی می‌توانند اثرات چنین ناشنوایی را کم کنند.
ناشنوایی مختلط
زمانی که هر دو ناشنوایی هدایتی و وابسته به عصب، در ایجاد کری دخالت داشته باشند، ناشنوایی مختلط ایجاد می‌شود. جزئ عصبی، کری دائمی ایجاد می‌کند، درحالی‌که جز هدایتی ممکن است دائمی یا موقت باشد.
نوروپاتی شنوایی
این نوع ناشنوایی در اثر اختلال عصب شنوایی در انتقال سیگنال شنوایی از حلزون گوش به مغز، ایجاد می‌شود. ناشنوایی از حالت خفیف تغییر می‌کند ومیزان شنوایی درحال نوسان است. درک یک صدا در میان صداهای زمینه بسیار مشکل است. عوامل ایجاد کننده‌ی نوروپاتی شنوایی، کمبود اکسیژن، زردی به هنگام تولد و بعضی از اختلالات عصبی می‌باشد. با استفاده از تکنولوژی می‌توان این ناشنوایی را تا حدودی درمان کرد.
