راه‌های جدید پیشنهادی برای مهار فیبروز ریوی

در یک مطالعه که در این هفته در Science Translational Medicine صورت گرفت، یک تیم بین المللی به رهبری محققان مرکز پزشکی دانشگاه واندربیلت، مطالب جدیدی را درباره علت فیبروز ریوی منتشر کرد و راهی برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری در موش پیشنهاد دادند.

نتایج مطالعه به این معنی است که داروهای خاصی که در حال حاضر در بازار هستند ممکن است بتوانند این بیماری را مهار و یا متوقف سازند.

Wonder Drake، MD، استاد پزشکی و آسیب شناسی، میکروب شناسی و ایمونولوژی، گفت:من از نتایج مطالعاتمان برای تجویز دارو و مزایای فراوانی که ممکن است طی آن برای بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری ریه ایجاد شود بسیار هیجان زده هستم و به میزان دو برابر برای این تحقیقات بالینی که در اینجا در VUMC انجام می شود هیجان دارم. VUMC که ترکیبی از استعداد تحقیق بالینی و زیرساخت های تحقیقاتی است  جایگاهی طبیعی برای پیشرفت یافته های آزمایشگاه های ما در قلمرو بالینی می‌باشد. 

افراد مبتلا به فیبروز ریوی به طور بریده بریده نفس می کشند. بافت اتصالی در ریه‌هایشان ضخیم شده و یا آسیب دیده است که نتیجتاً باعث کاهش اکسیژن خون می شود.

فیبروز ریوی در تعدادی از بیماری هایی که بر ریه ها موثر هستند، شامل سارکوئیدوز و (idiopathic (IPF می باشد. فرد مبتلا به IPF تقریبا سه سال زنده می‌ماند. فیبروز ریوی همچنین می تواند در پاسخ به bleomycin، که داروییست که از سال های ۱۹۶۰ برای درمان سرطان استفاده می‌شود رخ دهد.

در این مطالعه جدید با استناد بر مجموعه ای از یافته های قبلی، یک مکانیزم رایج ایمنولوژیک که در این سه نوع بیماری مشخص وجود دارد، مورد بررسی قرار داده شده است.

در هر دو فیبروز IPF و فیبروز ناشی از bleomycin، مطالعات قبلی وجود سیگنال های پروتئین التهابی را به نام اینترلوکین ۱۷ (IL-17A) نشان داد. در همین حال، افراد مبتلا به سارکوئیدوز اختلال عملکردی را در نوعی از سلول های سفید خون به نام سلول های CD4 + T تجربه می‌کردند.

دریک این اختلال را به تنظیم مقادیر پروتئین PD-1  یا پروتئین مرگ سلولی برنامه ریزی شده، که یک گیرنده سطح سلولی است که مانع از خودایمنی می شود ربط داده است.

فیبروبلاست‌ها سلول‌هایی هستند که زمینه اصلی بافت‌های حیوانی را می‌سازند.IPF در واقع حاصل بیش فعالسازی فیبروبلاست‌های ریوی می‌باشد.

این گروه فیبروبلاست های عادی ریه را در کشت با سلول های CD4 + T که از افراد مبتلا به IPF یا سارکوئیدوز برداشت می کردند قرار دادند. تولید کلاژن نوع ۱،که مشخصه اصلی فیبروز است،در هر دو کشت دیده شد؛ اما  در سلول های CD4 + T گرفته شده از افراد با ریه های سالم دیده نشد.

با استفاده از مجموعه ای از تکنیک ها در این مطالعه یک داستان  با سلول های CD4 + T تنظیم شده توسط PD-1 شروع می شود، که این عمل منجر به افزایش بیان ژنی به نام STAT3 می شود و همین سپس به افزایش تولید IL- 17A منجر شده ، که نهایتاً منجر به فیبروز می شود.

با توجه به گستردگی وسیع آن، مطالعه به طور خلاصه به سه هدف دارویی در این زمینه اشاره می‌کند: مسدود کردن PD-1 می تواند به طور قابل توجهی کاهش فیبروز در موش ها را نشان دهد؛ با استفاده از سلول های انسانی in vitro،نشان داده شد که مهار شیمیایی STAT3 تولید اجزای فیبروز را کاهش می دهد، مانند کاهش تولید کلاژن؛ و در نهایت، مطالعه اهمیت بیشتری به نقش IL-17A در فیبروز ریوی سارکوئیدوز می‌دهد.