محققان مرکز سرطان جان هابکینز و همکاران به تازگی نوع جدیدی از درمان ترکیبی را شناسایی کردند که می‌تواند سلولهای nonsmall در میان سلولهای سرطانی ریه را تحریک کند تا بتواند پاسخ بهتری به ایمونوتراپی دهد. این داروهای که اصطلاحا داروهای درمانی اپی‌ژنتیک، با هم به کار‌گرفته می‌شوند، پاسخ‌های ضد تومور قوی را در سلولهای سرطانی انسان و موش‌ها به دست می‌آورند.
این مطالعه در ۳۰ نوامبر ۲۰۱۷ در مجله Cell منتشر شده که در آن یک تیم از محققان به رهبری دانشجوی کارشناسی ارشد مایکل توپر محقق پژوهشی این مطالعه ،میشل وازPh.D.؛ و نویسنده ارشد استیفن ب. بیلیون، MD، یک داروی دی‌متیلاسیون به نام ۵-azacytidine با یکی از سه دارو مهارکننده دیاستیلاز هیستون (HDACis) ترکیب کردند که این داروی دمتیلاسیون از نظر شیمیایی برخی از توانایی‌های ژن سرکوب‌کننده سرطان را به همراه دارد . HDACis برعلیه پروتئین‌هایی به نام هیستون دیازتیلازها کار می‌کنند؛ هیستون دیازتیلازها در فرآیندهایی مانند کپی و تقسیم سلولی نقش دارند که می‌تواند به توسعه سرطان کمک کند.
درمان ترکیبی باعث ایجاد یک آبشار شیمیایی شد که برای مبارزه با تومور سلولهای ایمنی را جذب خود می‌کند و عملکرد ژن‌های سرطانی MYC را کاهش می‌دهند. بر اساس این یافته‌ها، محققان یک آزمایش بالینی از ترکیب درمان در بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته، برای درمان سلولهای nonsmall ریه را ترتیب دادند.
بیلین، ویرجینیا و دانیل لودویگ، استاتید تحقیقات سرطان در مرکز سرطان کیمل می‌گوید توسعه رویکردهای درمانی برای بیماران مبتلا به سرطان ریه، یک نیاز حیاتی پزشکی است. در حالیکه ایستگاه‌های بازرسی ایمنی “یک گام فوق العاده ای رو به جلو محسوب می‌شود که کمتر از نیمی از بیماران مبتلا به سرطان ریه تا به امروز از این رویکرد درمانی نفع بردند.”
بیلین می‌گوید
در مطالعه ما ترکیب دو داروی اپی‌ژنتیک فوق العاده خوب عمل کردند که حتی قبل از قرار دادن مهار کننده‌ها در محل‌های بازرسی ایمنی در بدن کار می کرد. در مدل های حیوانی از سرطان ریه، این دو عامل از سرطان جلوگیری می‌کردند و یا اثرات سرطان‌های تهاجمی را کندتر از گذشته می‌کردند. در هر دو سناریو، جزء مهمی از نتایج هستند که عاملی تشخیص ایمنی به منظور مبارزه با تومورها است.
در یک سری از آزمایشات، محققان ترکیبی از ۵-azacytidine با HDACis entinostat، mocetinostat یا givinostat در سلول های سرطانی انسان و در مدل‌های موشی سرطان ریه سلولهای nonsmall مطالعه کردند. این درمان‌ها محیط زیست میکروسکوپی تومور را تغییر دادند. ۵-azacytidine در رده‌های سلولی سرطانی علیه ژن سرطانی MYC عمل می‌کند و باعث کاهش تنظیم تمام برنامه‌های سیگنالینگ MYC می‌شود. علاوه بر این، HDACi ژن‌های MYC را از بین می‌برد، و در عین حال داروها باعث جلوگیری از تکثیر سلولهای سرطانی شد، همزمان سلولهای T بیشتری از سیستم ایمنی را به ناحیه تومور جذب کرده و این سلول‌ها را برای تشخیص تومور فعال کردند.
در مدل‌های موشی، قوی‌ترین پاسخ در هنگام استفاده از ۵-azacytidine plus givinostat مشاهده شد. در یک مدل موش با یک فرم جهش یافته از سلولهای سرطانی در سلولهای nonsmall ریه، این دارو ترکیبی به مدت سه ماه به منظور جلوگیری از تومورهای خوش خیمی که در آینده ممکن است سرطان‌های جدی را ایجاد کنند به موش‌ها داده شد که باعث کاهش ۶۰ درصدی سطح کلی تومور خوش خیم در ریه‌ها شد. در مقابل، گروهی از موش‌هایی با همان فرم سرطان ریه که یک درمان عارضه ایجاد کرده بودند، ضایعات بزرگ سرطانی را در ریه‌ها به وجود آوردند.
در یک مدل دوم موش‌های مبتلا به سرطان ریه سلولهای سرطانی پرخطر، سلولهای تهاجمی و سلولهای nonsmall، درمان با برنامه متناوب ۵-azacytidine با givinostat و ۵-azacytidine با moceetinostat نه تنها باعث کاهش رشد تومورهای اولیه می‌شود که به سرعت در حال رشد بودند، بلکه باعث کاهش چشمگیر وقوع متاستاتیک در آن‌ها نیز می‌شود.
