بنابر تحقیقات اخیر، بعضی از افراد مسن با نشانه هایی از بیماری آلزایمر در مغزشان، درواقع می‌توانند حافظه های بسیار خوبی داشته‌باشند.
در این مطالعه، محققین مغز ۸ نفر از افراد بالای ۹۰ سال را که به علل مختلفی فوت کرده‌بودند، بررسی کردند و مشاهده شد که برخی از این افراد دارای علائمی از بیماری آلزایمر در مغزشان بودند. درحالی‌که بررسی عملکرد شناختی مغز این افراد، که مدت کوتاهی پس از مرگ آنها انجام شده بود نشان می‌داد که این افراد حافظه ای به خوبی اشخاص ۴۰ سال جوان‌تر از خود دارند.
بنابراین نتایج، چنین انتظار می‌رود که برخی از افراد دچار آلزایمر ممکن است از ابتلا به برخی نشانه های این بیماری مصون باشند؛ البته احتمال می‌رود که عوامل محیطی و ژنتیکی در این امر بی‌تاثیر نیستند.
۸ نفر شرکت‌کننده در این مطالعات، خود بخشی از تحقیقی بزرگتر درباره‌ی افرادی که بعد از ۹۰ سالگی فوت کرده‌بودند به شمار می‌آمدند و درواقع محققین از بین تعداد افراد زیاد شرکت کننده در آن مطالعات، مغز ۸ نفر از آنان را که شباهت بیشتری به مغز افراد جوان‌تر داشت را بررسی کردند و آثار فیزیکی مرتبط با آلزایمر از جمله پلاک های مغزی را روی آنها مشاهده‌کردند.
همچنین، هنگامی که محققان نورون های ناحیه ی هیپوکامپ مغز این افراد که در ایجاد حافظه دخیل است بررسی کردند، نورون های مغزی ۳ نفر از این افراد که قابلیت های حافظه‌ای خوبی داشتند، دارای شرایط طبیعی بودند. این موضوع برای افرادی که نشانه هایی از آلزایمر دارند و مغزشان دارای پلاک است طبیعی نیست و معمولا دارای سلول های مغزی کمتری هستند.
این کشف که نورون های مغزی ۳ نفر از افراد با قدرت حافظه ی بهتر در این تحقیقات، دارای نورون های حفظ شده بودند، این احتمال را بوجود می‌آورد که حفظ شدن این سلول‌ها می‌تواند یکی از فاکتورهای دخیل در قدرت حافظه‌ی افراد مبتلا به آلزایمر باشد. همچنین ممکن‌است فاکتورهای دیگری نیز دخالت داشته باشند.
اما در صورتی که قطعیت موثر‌بودن این مکانیسم در قدرت حافظه‌ی افراد مبتلا به آلزایمر اثبات شود نیز، تنها عامل حفاظتی موثر در این امر نخواهند‌بود و بنابر انتظار محققین عوامل ژنتیکی دیگری نیز در این امر دخیل هستند.
همچنین ممکن است نحوه ی تغذیه ی افراد و یا مقدار زمان سپری‌شده توسط آنان برای ورزش، در این امر بی‌تاثیر نباشند؛ اما همچنان تحقیقات بیشتر و جامع‌تری برای اثبات این موضوع مورد نیاز است.
