قدرت پیشبینی خودکشی یک فرد با توجه به رفترهایش در ۵۰ سال اخیر پیشرفت چشمگیری نداشته.
افکار و رفتارهای قبل از خودکشی از رایج‌ترین و کشنده‌ترین مشکلات سلامتی است. با وجود پیشرفت در علوم پزشکی و روانپزشکی،هنوز در این مبحث پیشرفتی نداشتیم. درک درست فاکتورهای افکار و رفتارهای خودکشی برای ساخت نظریه‌های علمی، تخمین دقیق خطر خودکشی و درمان‌های موثر در آن بسیار مهم است.
هر روز هزاران مرکز کلینیک به جمع‌آوری و بررسی فاکتوهای خطر خودکشی می‌پردازند. هدف تحقیق انجام گرفته در مرکز روانپزشکی آمریکا نیز تخمین قدرت و دقت این فاکتورهاست.
این تیم تحقیقات انجام گرفته برای بررسی این فاکتورها (مانند افسردگی، اتفاقات ناگوار، سابقه اقدام به خودکشی) در ۵۰ سال گذشته را بررسی کرد.
این بررسی نشان داد که علم نیز نمی‌تواند افکار و رفتارهای خودکشی در آینده را پیشبینی کند. این نتیجه به شدت شوک برانگیز بود چرا که با وجود پیشرفت مشهود علم هنوز در این زمینه پیشرفتی نداریم.
البته این نتایج به این معنا نیست که راهنماهای خطر بی‌مصرف خواهند بود. از آنجایی که این راهنماها توسط متخصصین آماده شده می‌توانند مفید باشند. بهتر است که این راهنما ها هنوز مورد استفاده قرار بگیرند ولی براین موضوع نیز تاکید شود که باید در کنارها بررسی‌های موازی انجام بگیرد.
مشکل این راهنما ها این است که تنها بر روی یکی از فاکتورهای خطر تمرکز داشته و با توجه به پیچیدگی نقش فاکتورهای خطر دیگر نمی‌توانند به تنهایی مورد استفاده قرار بگیرد.
یک فاکتور تنها، مانند ناامیدی، نمی‌تواند به طور حتم خودکشی‌های صورت گرفته در ده سال آینده را پیشبینی کند. به جای آن باید به مواردی مانند موارد زیر توجه کرد. افزایش ناامیدی در مرد میانسالی که به تازگی همسرش را از دست داده، دارای اسلحه است و در گذشته اقدام به خودکشی کرده می‌تواند افکار خودکشی را در چند ساعت، یا چند روز یا چند ماه آینده بالا ببرد. اما در تحقیقات صورت گرفته به این موارد توجهی نشده بود.
البته با توجه به پیشرفت الگوریتمهای کامپیوتری در دو دهه گذشته و ترکیب آن با فاکتورهای خطر چندگانه به پیشبینی خطر خودکشی امیدوار شد.
